از سی ام بهمن ماه که اولین موارد رسمی فوت دو نفر از هموطنان مان بر اثر ابتلا به بیماری «کرونا» رسما اعلام شد، کشور در بخشهای مختلف به جنگ با «کووید-۱۹» رفت و اکنون بیش از ۴۷ روز از شروع رسمی اقدامات در مبارزه با کرونا میگذرد و به نظر به حد تثبیت شدهای از ابتلا به این بیماری رسیده ایم.
به گزارش «تابناک»؛ علیرغم هشدارهای برخی چهرههای سیاسی به دولت و حاکمیت برای مقابله جدی از ابتدای ابتلای کشور به کرونا، شاید در شروع ،موضوع به اندازه امروز جدی انگاشته نمیشد، ولی هرچه جلوتر رفتیم، بیشتر و بیشتر به پیچیدگی این ویروس و عوارض و تبعات آن پی بردیم.
شاید اگر با تعطیلات نوروز مواجه نمیشدیم و روال و رویه عادی زندگی مردم مثل آنچه از روز گذشته شاهد آن بوده ایم، جریان داشت، امروز به مراتب شاهد وضعیت بغرنج تری در ابتلای شهروندان به کرونا بودیم؛ اما حداقل بخش زیادی از مردم به ویژه در تعطیلات نوروز، نشان دادند که اگر کار سفت و سخت گرفته میشد، همراهی و اعتماد ویژهای به سیستم برای مقابله با این بیماری میکردند.
اوج همراهی مردم هم ـ که البته با سخت گیریهای ویژهای همراه شد ـ در روز طبیعت شاهد بودیم که عمدتا در جمعهای خانوادگی و حریم شخصی و خصوصی شان اقدام به برپایی ۱۳ به در کردند و تقریبا بیش از ۹۰ و چند درصد مردم به خصوص در این روز برای قطع زنجیره کرونا همراهی کردند و به خیابانها نیامدند.
در این بین دولت هم بدون وجود مجلس ـ که به دلیل شیوع کرونا و لزوم اجتناب از تجمعات تعطیل است ـ همه تصمیمات را میگیرد و مسئولیت بخش عمدهای از کار را بر عهده دارد، اما سؤال اینجاست چرا شاهد بیان برخی سخنان از سوی رئیس دولت هستیم که در برخی موارد متاسفانه در شبکههای اجتماعی تبدیل به طنز میشود و معلوم است انسجام لازم را ندارد و بعضا حتی فکری هم پشت سر آن نیست.
به عنوان مثال در هفته شروع «کرونا» با وجود اینکه جمع کردن این بیماری در چین نزدیک به دو ماه طول کشید، رئیس جمهور اعلام کرد از «شنبه» هم چیز به حالت عادی بازخواهد گشت! اما شنبهها گذشته و هنوز هیچ چیز در کشور عادی نیست و حتی مشخص هم نیست که چه زمانی به حالت عادی باز خواهیم گشت.
در یک مورد دیگر اخیرا رئیس جمهور اعلام کرده که نخواستیم «مدل قرنطینه چینی» را در کشور اجرا کنیم. بهتر بود رئیس جمهور در این مورد با مردم روراستتر و صادقانهتر صحبت میکرد و میگفت: نتوانستیم مدل چین را در ایران پیاده کنیم، نه اینکه نخواستیم! این موضوع کاملا پذیرفته است که اگر قرنطینه مدل چینی اجرا میشد، شاید بودجه عجیب و غریبی نیاز بود، شاید سیستم خاصی مدل کشورهای کمونیستی نظیر چین نیاز داشتیم و مسائلی از این دست، اما اینکه نخواستیم، آن مدل را اجرا کنیم، حرف عجیبی است.
خوب مطابق با مدل چینی تعداد مبتلایان به کرونا در کشوری با جمعیت عجیب و غریب بسیار اندک بود و ظرف مدت ۵۰ و خردهای روز هم موضوع جمع میشد. این مدل در کدام بخش مورد انتقاد آقای رئیس جمهور قرار داشته که ایشان به صلاح ندانسته اند چنین تصمیمی بگیرند تا جلوی شیوع و مدت زمان زندگی با کرونا را گرفته و آن را به حداقل ممکن برسانند؟
انتقاد دیگری که میتوان به رئیس جمهور و دولت ـ که تصمیم گیر اصلی در مبارزه با کروناست ـ گرفت این است که علیرغم تاکیدات و توصیههای وزارت بهداشت، مبنی بر اینکه شرایط به هیچ عنوان برای بازگشت به زندگی عادی مهیا نیست، رسما شب گذشته نامهای از دفتر رئیس جمهور بیرون میآید، مبنی بر اینکه باید تا بیستم فروردین و البته امروز مطابق تصمیم گیری جدید تا ۲۳ فروردین، همه چیز باید به حالت عادی بازگردد.
دغدغه و نگرانی دولت برای پیشبرد اقتصاد کشور، زندگی و معیشت مردم و مسائلی از این دست، قبول؛ اما اکنون بیش از ۴۷ روز از درگیری ما با بیماری کرونا میگذرد و همه تصمیم گیران در این مدت بارها اذعان کرده اند که باید زنجیره شیوع را قطع کرد و جلوی ایجاد میزبان جدید برای این بیماری را گرفت. آیا اکنون به وضعیتی رسیده ایم که بتوانیم بگوییم، زنجیره شیوع قطع شده است؟
دولت باید ابتدا برای همه این سؤالات پاسخ قانع کنندهای پیدا کند و خیلی صریح و روراست با مردم در این خصوص صحبت کند که مبنای تصمیمات متخذه و سخنانی که بعضا رئیس جمهور میزند و مورد انتقاد قرار می گیرد، چیست و بر اساس کدام فکت و مشاوره کدام بخشها بیان شده است؟ به نظر میرسد، شاید در برخی موارد، اطلاعات غلطی به ایشان برسد که با واقعیتهای کشور همخوانی ندارد.
معمولا سال آخر دولت ها، سال نتیجه گیری و اعلام گزارش کار در خصوص اقدامات انجام شده در مدت زمان ۴ ساله و ۸ ساله است. برخی تحلیلگران میگویند، به جهت مشکلاتی که در ارتباط با برجام به وجود آمد و اینکه اساسا دولت تدبیر و امید، دولت برجام بود و مبتنی بر آن برنامه هایش را چیده بود، شاید خیلی هم بد نباشد که مدتی از سال آخر به حواشی مربوط به کرونا بگذرد.
برخی هم بر خلاف این تحلیل بر این باورند، هرچند دولت بسیاری از برنامه هایش را نقش بر آب دید و انصافا از حیث مواجهه با حوادث و بلایای طبیعی دوران بی سابقهای را گذراند، اقدامات مهمی در بخشهایی نظیر راه اندازی پروژههای مواصلاتی بزرگ، خرید ناوگان حمل و نقل عمومی و به خصوص هوایی، توسعه گردشگری، قطع وابستگی بودجه به نفت متاثر از شرایط ایجاد شده و مسائلی از این دست در عمر هشت ساله اش داشته که خیلی زود میخواهد موضوع کرونا را جمع کرده و به بیان این دستاوردها برای مردم بپردازد.