منيژه حكمت در یادداشت کوتاهی درباره درگذشت سیامک شایقی منتقد و کارگردان سینما نوشت:
«سيامک شايقى هم رفت مثل خيلى‌ها كه بى‌سروصدا و غريبانه رفتند، انسان سلامتى بود و فكر ميكنم سهمش بيش از چيزى بود كه نصيبش شد، هفت هشت ماه پيش ديدمش رنجور از بيمارى و فضاى تنگ و انحصارى براى كار، سلامت نفسش نمی‌گذاشت مناسبات آلوده و فاسد توليد و پخش را درک كند و كناره گرفته بود يا مجبور به كناره گيرى شده بود گرچه كار ديگرى جز فيلمسازى هم نميدانست كه چرخ زندگى را بچرخاند، مثل خيلى‌ها كه در خانه نشينى يا مهاجرت نظاره‌گر اين تراژدى تلخ اند.
ظاهرا اين سرنوشت ماست و سرنوشت همه كسانى كه به تدريج از اين چرخه بيرون رانده ميشوند تا كسانى به مدد سرمايه هاى مشكوك به نام كارآفرينى و خلاقيت همه سينما را با پوزخندى مصادره كنند، چيزى كه دير يا زود اتفاق ميافتد فقط بايد نوبتمان را انتظار بكشيم.»
