در سال ۱۸۴۸میلادی در شیکاگو تولیدکنندگان گندم برای فروش محصولات خود نیاز به بازاری داشتند تا معاملات نقدی را انجام دهند، یعنی گندم بدهند و پول آن را دریافت کنند.
به‌تدریج کشاورزان (فروشندگان) و واسطه‌ها (خریداران) شروع به‌نوعی تعهد جهت تبادل کالا و وجه نقد خود در آینده گرفتند و زمینه معاملات آتی را پایه‌ریزی کردند، بدین معنی که «تولیدکننده موافقت نمود که محصول خود را به خریدار در تاریخ آینده (تاریخ تحویل کالا) با قیمت توافق شده بفروشد.»
پایه‌گذاری معاملات آتی
ساختمان تجارت شیکاگو در سال ۱۸۴۸ میلادی راه‌اندازی شد و یکی از قدیمی‌ترین مراکز معاملات آتی جهان است.
در این راستا، کشاورز از قبل می‌داند که وجه خود را دریافت می‌کند و خریدار نیز از قیمت کالا باخبر می‌شود. این معامله برای هر دو طرف معامله سودمند است، این نوع قرارداد‌ها به‌سرعت رایج شد و قرارداد‌ها را قبل از تاریخ تحویل دست‌به‌دست چرخاند.
اگر واسطه‌ای احساس می‌کرد، نیازی به گندم ندارد، قرارداد خود را به فردی که گندم را نیاز داشت می‌فروخت، مشابه آن نیز، تولیدکننده که قصد عدم تحویل گندم را داشت، مسئولیت تحویل واقعی گندم را به دیگری منتقل می‌کرد. قیمت قرارداد وابستگی به وضعیت و حرکت قیمت گندم و سیستم عرضه و تقاضا در بازار داشت.
بتدریج معامله در قرارداد‌های آتی شرایط سودمندی در سرمایه‌گذاری بوجود آورد و باعث ورود کالا‌های دیگر به بازار آتی شد.
این قرارداد‌ها با اندکی تغییرات به‌سرعت تبدیل به ابزاری برای سودآوری طرفین معامله تبدیل شد. مثلاً در شرایط بدآب‌وهوا، افرادی که قرارداد فروش گندم منعقد کرده‌اند، علاقه‌مند هستند، قرارداد‌های ارزشمند خود را به دلیل کاهش عرضه گندم نگه‌دارند یا در قیمت بالاتری بفروش رسانند. برخلاف آن، چنانچه تولید مازاد بر تقاضا باشد، ارزش قرارداد‌های فروش نیز کاهش می‌یابد. به‌علاوه، این وضعیت معامله‌گرانی را که قصد خرید و فروش واقعی گندم را نداشته و صرفاً به‌عنوان پذیرش ریسک نوسانات قیمت گندم و تحصیل سود وارد معامله‌شده‌اند را نیز ترغیب می‌نمود.
رونق بازار‌های محلی
بتدریج معامله در قرارداد‌های آتی شرایط سودمندی در سرمایه‌گذاری بوجود آورد و باعث ورود کالا‌های دیگر به بازار آتی شد و زمینه‌ای را ایجاد نمود که شکل قرارداد‌های آتی منظم و قانونمند شوند. به دنبال این اتفاقات، بورس CBOT در سال ۱۸۴۸میلادی در آمریکا شکل گرفت.
در بورس آتی به‌طور اساسی و زیربنایی، محلی عمومی برای خریداران و فروشندگان ایجاد می‌شود تا برای قرارداد‌های سلف و آینده خود مذاکره کنند. شهرت قرارداد‌های آتی و موفقیت بورس CBOT در شیکاگو باعث رونق بازار‌های محلی دیگر شد تا کالا‌های معینی را براساس ساختار بومی کشور‌ها پایه‌ریزی و معامله قرارداد‌های آتی را تسهیل کند. در اوایل قرن بیستم همان‌طور که سیستم حمل‌ونقل و ارتباطات رونق بیشتری یافت، انبار‌های مرکزی نیز در بازار‌های اصلی برای توزیع کالا‌ها به‌صورت مقرون‌به‌صرفه و اقتصادی ساخته شدند.
منبع: پول نیوز
