به گزارش «تابناک»، این بیماری انواع مختلفی دارد که مهمترین انواع آن اختلال دو قطبی نوع یک و اختلال دو قطبی نوع دو است.
تفاوت این دو اختلال در وجود دوره شیدایی (مانیا) است؛ در نوع یک این حالت اتفاق میافتد، ولی در نوع دو فرم خفیفتری از آن که نیمه شیدایی (هیپومانیا) است، بروز میکند. شروع بیماری معمولاً با دورهای از افسردگی میباشد و پس از یک یا چند دوره از افسردگی، دوره شیدایی بارز میشود. در تعداد کمتری از بیماران شروع بیماری با دوره شیدایی یا نیمه-شیدایی است.
از جمله علائم این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تجربه خلق بالا و شادی بیش از حد
- اعتماد به نفس بیش از حد یا خودبزرگ بینی
- کاهش نیاز به خواب
- پرحرفی بیش از معمول یا احساس فشار در صورت صحبت نکردن
- حواسپرتی
- انرژی زیاد و فعالیت بیش از حد معمول
- پرداختن بیش از حد به امور لذتبخشی که به احتمال خیلی زیاد عواقب ناراحت کنندهای (مثل افتادن به دام ولخرجیهای بی حد، بی ملاحظه گیهای جنسی، یا سرمایه گذاریهای احمقانه)
اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیدا میکندو در زنان دو برابر مردان است میزان بروز سالیانه بیماری دوقطبی کمتر از یک درصد است، اما برآورد دقیق آن دشوار است، زیرا انواع خفیفتر اختلال دوقطبی معمولاً تشخیص داده نمیشود.
اکثر مردمی که دچار اختلال دو قطبی هستند، حتی آنهایی که در حالتهای حاد و شدید این اختلال قرار دارند با درمان مناسب میتوانند بیماری خود را بهبود نمایند. از آنجا که اختلال دو قطبی یک بیماری بازگشت پذیر است، غالبا درمان آن بصورت طولانی مدت برای جلوگیری از عود بیماری انجام میشود. برای درمان این اختلال از ترکیب دارو درمانی و روان درمانی که بهترین راه برای مهار این بیماری است استفاده میشود.
داروهایی که به تثبیت کننده خلق معروفند، معمولا برای درمان اختلال دو قطبی استفاده میشوند. عموما درمان با این داروها برای چندین سال ادامه پیدا میکند؛ و در این مدت اگر لازم شد دیگر داروها نیز اضافه میشود.
از روشهای روان درمانی که برای درمان اختلال دو قطبی استفاده میشودمی توان به رفتار درمانی شناختی، آموزش دادن به بیمار، خانواده درمانی و تکنیکهای جدیدتر مانند درمان بین فردی اشاره کرد.
در مطالعات بسیاری که در مورد سیر و پیش آگهی اختلالات خلقی صورت گرفته است، به این نتیجه کلی رسیده اند که سیر اختلالات خلقی عمدتاً طولانی است و بیماران عمدتاً دچار عود خواهند شد. با این که اختلالات خلقی برخلاف اسکیزوفرنی اغلب خوش خیم به نظر میرسند، اما عوارض بسیار شدیدی بر بیمار مبتلا وارد میکنند، اما در صورت همکاری بیمار با تیم درمانی فرد میتواند یک زندگی طبیعی و با عملکرد خوب را تجربه کند.
منبع: سایت بیمارستان آتیه