به گزارش تابناک به نقل از عصر ایران ، با شیوع کرونای انگلیسی که سرعت شیوع و کشندگی بالایی دارد، تقریباً همه ایران در وضعیت قرمز کرونایی هستند. احتمال این که آمار کشته‌ها به زودی به ۶۰۰ نفر برسد و حتی ۴ رقمی هم شود دور از انتظار نیست؛ بنابراین همگام با متخصصان، پیشنهاد می‌شود مناطق قرمز، دو هفته کامل به این شکل قرنظینه شوند (این پیشنهاد در مهر سال قبل از داده شده بود، ولی مسوولان بدان توجهی نکردند):
پیشنهاد ۷ ماده‌ای برای قرنطینه دو هفته‌ای
۱ - تمام ادارات، سازمان‌ها و نهاد‌های دولتی و عمومی و آموزشی به طور کامل تعطیل شوند (به جز مراکز خدمت رسانی ضروری مانند پلیس، اورژانس و ...)
شرح: بخش عمده تردد‌های درون شهری و ازدحام در مترو و اتوبوس‌ها مربوط به فعالیت‌های اداری است. تعطیلی ادارات، شهر‌ها را به طور ملموسی خلوت می‌کند. به علاوه کارمندان دولت، در صورت تعطیلی هم حقوق دریافت می‌کنند و معیشت شان دچار مشکل نمی‌شود.
مطمئن باشید با تعطیلی ادارات، ضربه‌ای بزرگ‌تر از کرونا به کشور وارد نمی‌شود.
۲ - تردد خودروها ممنوع و برای متخلفین، جرائم سنگین وضع شود (به جز خودرو‌های باری).
شرح: با تعیین جریمه سنگین، تنها اگر کسی واقعاً در شرایط خاص قرار گرفت به گونه‌ای که آن وضعیت، مهم‌تر از مبلغ جریمه باشد، تردد می‌کند. کسانی که ترددشان موجه است، مانند پزشکان، می‌توانند بعداً جریمه شان را صفر کنند (حتی بعد‌ها می‌توان کل جرائم را بخشود). به هر حال به خاطر استثناها، نباید کل طرح را نادیده گرفت.
۳ - فعالیت اصنافی که از نظر کرونایی جزو مشاغل پرخطر نیستند، می‌تواند آزاد باشد.
شرح: هم به دلیل این که مردم به صنف‌ها به ویژه صنف‌های مرتبط با مواد غذایی، احتیاج دارند و هم با توجه به ممنوعیت تردد خودروها، عملاً فعالیت اصناف و نیز رفت و آمد مردم نیز محلی می‌شود و هر کسی در همان محل خودش برای خرید اقلامی مانند نان و غذا بیرون می‌رود.
همچنین معیشت بسیاری از اصناف نیز در حالت حداقلی حفظ می‌شود.
۴ - کلیه پارک‌ها و مراکزی که می‌توانند محل تجمع افراد باشند تعطیل شوند.
شرح: تا ایام تعطیل به زمانی برای پراکنش کرونا در این اماکن تبدیل نشود.
۵ - تردد‌های بین شهری ممنوع شود. برای ورود به شهر‌های تحت قرنطینه یا خروج از آنها، جرائم سنگین وضع شود تا اگر کسی واقعاً در شرایط نیاز بود، وارد یا خارج شود.
شرح: اگر این تصمیم گرفته نشود، تعطیلی، نه تنها بی فایده می‌شود بلکه به فرصتی برای سفر و پراکندن هر چه بیشتر ویروس تبدیل می‌شود.
۶ - مبلغی به حساب سه دهک کم درآمد جامعه واریز شود.
شرح: بخش مهمی از افراد این سه دهک، با روزمزدی امرار معاش می‌کنند و قرنطینه می‌تواند برای آنها مشکلات اقتصادی بیشتری درست کند. وظیفه دولت است که این آسیب را به حداقل برساند تا این افراد بتوانند در ایام قرنطینه، دستکم خوراک خود را تأمین کنند. همچنین نهاد‌های حمایتی مانند کمیته امداد، بهزیستی، ستاد اجرایی فرمان امام (ره)، بنیاد مستضعفان نیز باید در این ایام، کمک‌های بیشتری به افراد تحت پوشش داشته باشند.
۷ - نیرو‌های مسلح وارد عمل شوند.
شرح: برای کنترل ترددها، نظارت بر زدن ماسک توسط افرادی که از خانه خارج می‌شوند، ممانعت از ورود افراد به پارک ها، نظارت بر رعایت پروتکل‌های بهداشتی توسط اصناف و برخورد جدی با متخلفان ... نیاز به نیروی فراوان و مقتدر وجود دارد. این مهم تنها از عهده پلیس، سپاه و ارتش بر می‌آید.
با انجام این طرح، هر چند بساط کرونا جمع نمی‌شود، ولی قطعاً از سرعت مرگبار آن کاشته می‌شود و سیستم درمانی کشور می‌تواند کنترل اوضاع را در دست داشته باشد. بعد از دو هفته، می‌توان عنداللزوم و در موارد نیاز، آن را تکرار کرد یا بخش‌هایی را اجرایی نمود، مانند محدودسازی قرنطینه به آخر هفته‌ها و ....
به هر حال، نباید دست روی دست گذاشت، همان طور که کرونا دست روی دست نگذاشته است و همچنان می‌تازد و بی هیچ ترحمی، صغیر و کبیر را می‌کُشد.
توجه مهم:
هر طرحی برای قرنطینه ارائه شود، حتماً دارای اشکالاتی خواهد بود. طرح کامل همان است که در چین اجرا شد و نتیجه داد: در شهر‌های درگیر کرونا در چین، جلوی محله‌ها گیت کنترل تردد گذاشتند و هیچ کس مگر با شرایط خاص حق خروج نداشت؛ دولت هم ملزومات زندگی افراد را محله به محله توزیع کرد. در ایران، اما به دلایل متعدد این کار شدنی نیست و عجالتاً باید به همین حداقل‌ها بسنده کرد.
هر طرحی که ارائه شود، حتماً کلی ایراد دارد (مثل همین طرح پیشنهادی)، ولی یادمان باشد که در شرایط اضطرار هستیم و اگر مدام مته به خشخاش بگذاریم و به دنبال صفر کردن اشکالات باشیم، کرونا ما را صفر خواهد کرد.
خب کی باید عمل کنه ؟!!