مرد سرایدار که از 13 سال قبل به جرم قتل صاحبکارش در زندان به سر می‌برد از دادگاه خواست تا برای پرونده‌اش تعیین تکلیف کند.
به گزارش ایران، رسیدگی به این پرونده از سال 87 با کشف جسد مرد میانسالی در خانه ویلایی‌اش در منطقه شهریار آغاز شد. با انتقال جسد به پزشکی قانونی و شروع تحقیقات، مأموران هویت او به‌نام سیامک را شناسایی کردند و مشخص شد او در خانه‌اش تنها زندگی می‌کرده است.
در ادامه تحقیقات مأموران به سراغ پدر و مادر سیامک رفتند. آنها گفتند: سیامک در خانه‌اش یک سرایدار داشت که کارهای مربوط به باغش را انجام می‌داد. اما بعد از فوت پسرشان او بدون هیچ خبری از آنجا رفته است.
پس از آن مأموران مکالمات سیامک و سرایدارش اکبر را مورد بررسی قرار دادند که مشخص شد آنها با هم اختلاف داشتند و در اغلب مکالمات جر و بحث میان آنها وجود داشته است. یک هفته بعد مأموران موفق شدند او را شناسایی و بازداشت کنند.
اکبر پس از دستگیری بلافاصله به قتل سیامک اعتراف کرد و گفت: چند سالی بود که برای سیامک کار می‌کردم اما چند وقت پیش سر پرداخت دستمزدم با او به اختلاف خوردیم و او حقوقم را پرداخت نمی‌کرد. روز حادثه سیامک به یکباره به خانه آمد و گفت که دیگر نمی‌خواهم اینجا کار کنی و وسایلت را جمع کن و برو. حرفش خیلی عصبانی‌ام کرد.
به او گفتم سالهاست که اینجا کار کردم و چطور می‌توانی به این راحتی من را اخراج کنی. پس‌از آن بحث بین ما شروع شد و درگیری فیزیکی پیدا کردیم. همان موقع به خانه‌ام رفتم و تبری را که در خانه داشتم برداشتم و ضربه‌ای به گردنش زدم. دقایقی بعد تازه متوجه شدم که چه اشتباهی کردم اما فایده‌ای نداشت و بلافاصله وسایلم را جمع کردم و از آنجا گریختم.
با توجه به اعترافات متهم، صحنه قتل بازسازی شد. به این ترتیب با تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه 71 وقت دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. در جلسه رسیدگی به این پرونده پدر و مادر مقتول به‌عنوان ولی دم خواستار صدور حکم قصاص شدند. آنها گفتند فرزندشان بی‌گناه بوده و حاضر به بخشش نیستند.
پس از اظهارات اولیای دم و متهم و دفاعیات وکیل مدافع او، قضات متهم را به قصاص محکوم کردند و رأی صادره در دیوان عالی کشور نیز مهر تأیید خورد و متهم برای اجرای حکم پای چوبه دار رفت. اما با التماس فراوان در آخرین لحظات قبل از اجرای حکم توانست برای مدت 6 ماه اجرای حکم را به تعویق بیندازد و پدر و مادر مقتول را راضی کرد تا 6 ماه به اوفرصت دهند تا رضایتشان را جلب کند.
اما متهم نتوانست رضایت اولیای دم را جلب کند و همچنان در زندان ماند. با گذشت 13 سال از این ماجرا متهم درخواست کرد تا دادگاه برای او تعیین تکلیف کند و رسیدگی به این درخواست به شعبه 10 دادگاه کیفری استان تهران رفت.
متهم در جلسه رسیدگی به درخواستش گفت: من در این سال‌ها خیلی سختی کشیدم. سال‌های خوب زندگی‌ام را در زندان ماندم و دیگر هیچ چیز برای از دست دادن ندارم. یکبار هم تا پای چوبه دار رفتم. وضعیت بسیار بدی دارم. هنوز هم کابوس می‌بینم و شرایط سختی دارم. من درخواست بخشش دارم اما نتوانستم خواسته اولیای دم را برآورده کنم. ضمن اینکه آنها دیگر پرونده را پیگیری نمی‌کنند و من همچنان بلاتکلیف در زندان مانده‌ام. تماس‌هایم هم به جایی نرسیده و وضعیت زندگی خانواده‌ام هم کاملاً بهم ریخته است. حالا هم درخواست تعیین تکلیف دارم.
با توجه به این درخواست دادگاه 6 ماه به اولیای دم فرصت داد تا درباره سرنوشت این جوان تصمیم بگیرند در غیر این صورت دادگاه درباره او تصمیم خواهد گرفت. هرچند این خواسته دادگاه به اولیای دم ابلاغ شد اما آنها از حضور در دادسرا خودداری کردند به این ترتیب پرونده متهم یکبار دیگر برای تعیین تکلیف طبق ماده 429 به دادگاه ارسال شد و بزودی در شعبه 10 مورد رسیدگی قرار خواهد گرفت.
