اول) روز سوم خرداد 1361 در تاريخ ايران اسلامي روزي است به يادماندني و جاودانه كه همواره در تقويم ما خواهد درخشيد.
در اين روز بود که شهر خونين شهر دوباره به دامان ايران بازگشت و همگان با چشم خويش معجزه الهي را ديدند. آزادي خرمشهر، آرزوي هر ايراني بود كه هر لحظه آن را از خداوند تمنا مي‌كرد.
آن روز لبخندها بر لب‌ها نشست و جوانه اميد در دل ها روييد. ياد شهيدان مظلوم و غريب خرمشهر اشك‌ها را جاري ساخت. اشكي كه با اشک شوق در هم آمیخت. آن روز ايران همه خرمشهر شده بود و خرمشهر ايراني كوچك كه به مردان و زنانش مي‌باليد.
فتح خرمشهر ثمره حماسه آفريني و رشادت و مقاومت همه مردم ايران بود. آنها كه از اعزام فرزندانشان به جبهه‌ها دريغ نمي‌كردند و همزمان با تشييع شهيدانشان عزيزان ديگري را به جبهه‌ها مي‌فرستادند. روز فتح خرمشهر روزي نيست كه بتوان آن را فراموش كرد و يا بدان بي اعتنا بود.
دوم ) سوم خرداد باز هم بهانه ای است تا با خرمشهر نازنین زمزمه کنیم که :
خرمشهر! ای شهر آسمانی ایران!
تو را می ستاییم که پاره ای از وطن کهنه و باستانی مایی و پایتخت دل های عاشق و شوریده.
وقتی کوچه کوچه هایت نشان از شرافت دارند و وجب وجب خیابان هایت تابلوهایی از ایمان و پاکبازی اند چرا تو را نستاییم؟
وقتی هنوز می شود صدای زمزمه های محمد جهان آرا را در نماز شنید که بر مظلومیت بچه های تنها و بی سلاح شهر گریه می کرد چرا سلام و درود نگوییم؟
وقتی هنوز بهنام محمدی و سید صالح موسوی را می توان دید که با آن جثه های لاغر و نحیف از پشت بام های نیمه ویران خیابان آرش، دیدبانی می کنند و به سید عبدالرضا موسوی محل عراقی ها را خبر می دهند چرا خاکت را نبوسیم؟
وقتی رسول نورانی و بهروز مرادی در کنار دیواری مخروبه در خیابان فردوسی از خستگی به خواب رفته اند چرا برایت دلتنگ نباشیم؟
وقتی شهناز حاجی شاه با لباس خونین اسلحه اش را از برادر می گیرد و ساعتی بعد در چند متری شط به شهادت می رسد چرا به تو تعظیم نکنیم؟
خرمشهر!
آن همه جوان که از گوشه گوشه ی این سرزمین پاک ، به یاری ات آمدند ، دانش آموزان مکتب عاشورا ی حسین بن علی (ع ) بودند که سیراب از فرهنگ آسمانی کربلا عزت را در استقامت و پایداری جست و جو می کردند و رستگاری را در سایه ی شمشیر و شهادت می دیدند.
خرمشهر!
روزها می گذرند و لحظه ها سپری می شوند اما لحظه ای از عظمت ایثار و شهادت فرزندان تو کم نخواهد شد
پس سلام بر تو و برآنان که در تو جاودانگی یافتند.
