یک عده آدم عقب‌افتاده در فرنگستان عقیده دارند فوتبالیست حرفه‌ای نباید از حوزه اختیاراتش خارج شود و برای مربی و مدیر و بقیه تعیین تکلیف کند. خب اما این قرتی‌بازی‌ها مال همان اروپاست. ما اینجا بازیکنانی داریم که اگر از دست‌شان بر بیاید، برای شام و ناهار مردم هم نسخه می‌پیچند؛ کسانی که آشکارا باند و دسته تشکیل می‌دهند، دسته‌جمعی از فلان نامزد انتخاباتی حمایت می‌کنند و اگر لازم باشد، برای کله کردن سرمربی تا نهاد ریاست‌جمهوری هم می‌روند.
حالا اما روزگار به کام آنهاست. مدیر خدوم و پاکدست‌شان بر مسند کار نشسته و سرمربی محبوب‌شان هم قرارداد بسته. حالا حتما خبری از دزدی و دلالی نخواهد بود و تباهی مطلق، جای خودش را به روشنایی محض خواهد داد.
امروز دیگر بهانه‌ای قابل پذیرش نیست. بروید و با یک صعود از مرحله گروهی جام‌جهانی ثابت کنید این همه زیر و رو کشی و جار و جنجال و صف‌بندی، حداقل یک نتیجه ملموس فنی داشته است.
بروید و بعد از یک دهه افتخار به شکست‌های نزدیک، نتیجه‌ای بگیرید که ارزش آن برای ما عوام‌الناس هم مشخص باشد. چهار سال پیش کره‌جنوبی با دو گل آلمان بزرگ را برد، اما اعضای آن تیم در فرودگاه با پرتاب تخم‌مرغ مورد استقبال قرار گرفتند. همان دوره ژاپن با شایستگی از مرحله گروهی بالا رفت و در یک‌هشتم نهایی نفس بلژیک را به شماره انداخت، اما مهدی تاج هنوز با وقاحت می‌گوید ایران بهترین تیم آسیایی جام‌جهانی قبلی بود!
کاش حالا که کودتا کردید و همه چیز را به دست گرفتید، لااقل مثل جام‌جهانی قبلی با آمار کمترین شوت زده بین سی‌ودو تیم حاضر در مسابقات به تهران برنگردید. بروید و با همه وجودتان بازی کنید؛ نه مثل مسابقه دوستانه با الجزایر. در عوض ما هم برای‌تان دعا می‌کنیم وقتی مربی شدید، هرگز به پست بازیکنانی از جنس شخصیتی خودتان نخورید که این بزرگترین عذاب دنیاست.
ورزش‌مدیا
