شکی در این مسئله نیست که از ۲۰ کشتی‌گیر تیم‌های ملی فرنگی و آزاد کشورمان در مسابقات جهانی به غیر از ۲ یا ۳ ملی‌پوش، بقیه با بدن‌هایی به غایت خسته، مُرده و ناتوان پا به روی تشک می‌گذاشتند و بلا استثنا همه در دقایق پایانی کشتی‌های‌شان یا با ضعف و تخلیه توان بدنی مواجه شده و کشتی را واگذار می‌کردند، یا اشتباهات‌شان شدت می‌یافت و شکستی دیگر برای کاروان ایران صورت می‌گرفت.
از کشتی‌گیران جوان‌تر و کم‌تجربه‌تر مثل پویا دادمرز و علی‌رضا سرلک گرفته تا قهرمانان باتجربه‌ای مثل حسن یزدانی و محمدرضا گرایی یا کشتی‌گیرانی مانند پژمان پشتام و محمدحسین محمدیان، همه و همه در تله ضعف توان بدنی و مشکل آنالیز تاکتیک‌های جدید رقیب افتادند؛ موضوعی که یک سر آن از تهران و تصمیمات ساختمان وزارت ورزش و جوانان نشأت گرفت.
در حالی که کاروان تیم ملی کشتی آزاد ایالات متحده امریکا با لشگری بیش از ۱۰۰ نفر پا به سالن اشتارک آره‌نای بلگرادِ صربستان گذاشت، تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی ما به نحیف‌ترین تعداد به مسابقات جهانی رفتند. سایر کشورهای مدعی و صاحب‌نام کشتی جهان در فرنگی یا آزاد هم با بهترین و بیش‌ترین تعداد نفرات ممکن در حالی به بلگراد رسیدند که کاروان کشتی ایران حداقل نفرات ممکن را داشت.
یکی از مهم‌ترین حذفیات کاروان کشتی فرنگی و آزاد ایران در مسابقات جهانی ۲۰۲۲، آنالیزورها و ماساژورها بوده‌اند. طبق آخرین اطلاعات به‌دست آمده، شورای برون‌مرزی وزارت ورزش و جوانان فقط و فقط با اعزام یک آنالیزور و ماساژور برای کشتی فرنگی و یک آنالیزور برای کشتی آزاد موافقت کرده و این تصمیم عجیب در شرایطی رخ داده که رقبا برای کشتی‌گیر هر وزن یک آنالیزور و ماساژور شخصی تدارک دیده‌اند.
تمام ظرفیت کشتی ایران در شرایطی به مصاف رقبای تا بن دندان مسلح رفت که آتش بی‌تدبیری و تنازعات منافع شخصی به اعتبار و حیثیت منافع ملی کشیده شد. سیدمحمد پولادگر، معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان که نقش تصمیم‌گیرنده در شورای برون‌مرزی را هم داراست، با علی‌رضا دبیر و فدراسیون کشتی دچار چالش‌هایی سخت شده که نتایج آن در بلگراد دامن کشتی را گرفت.
بر کسی پوشیده نیست که بین دبیر و پولادگر درگیری و جدل سختی در گرفته و ۲ طرف این نزاع سعی در تخریب یک‌دیگر دارند. این تخریب اما زمانی به ضرر ورزش ملی، بومی و اول ایران می‌شود که کینه و بغض شخصی به منافع ملی ترجیح داده شود و یکی به خاطر مسائل شخصی در کار دیگری سنگ‌اندازی کرده و آن را با مشکل مواجه کند؛ شبیه به اتفاقی که برای کشتی در اعزام‌ها افتاد.
رئیس فدراسیون کشتی پیش از این هم گفته بود که شورای برون‌مرزی با اعزام آنالیزورها و ماساژورهای تیم ملی به بلگراد موافقت نکرده و این را ناشی از بی‌تدبیری و ناآشنایی مسئولان وزارت ورزش و جوانان با زیروبم ورزش قهرمانی دانست. لاکتیک شدن بدن کشتی‌گیران و عدم تمرکز تیم در برابر تاکتیک‌های رقبا هم بر ادعای دبیر مبنی بر اهمیت آنالیز و ماساژ مهر تأییدی گذاشت.
از وزیر ورزش و جوانان به عنوان متولی و پدر ورزش کشور در چنین شرایطی انتظار می‌رفت که به ماجرا ورودی جدی داشته باشد و نگذارد که دود دعوای بین دبیر و پولادگر به چشم کشتی ایران برود؛ آن هم در مسابقاتی که بی‌تردید شانس کسب قهرمانی تاریخی در جهان هم در فرنگی و هم در آزاد بودیم اما این تعلل و خودمختاری برخی افراد در وزارت‌خانه، بذر ناامیدی و عدم موفقیت را در قلب کشتی کاشت.
البته در پایان از این امر هم نباید غفلت داشت که علی‌رضا دبیر با وجود اطلاع از شرایط نابه‌سامان در وزارت‌خانه و تصمیم‌گیری‌های غرض‌ورزانه در شورای برون‌مرزی، می‌بایست به هر طریقی هم که شده تعداد ماساژور و آنالیزورهای بهتر و بیش‌تری را راهی صربستان می‌کرد تا در پایان با نتایج درخشان پسرانش مقابل زورگویی‌ها بایستد؛ نه با اما و اگرها.
منبع:طرفداری
