به گزارش «تابناک»، زهره حسینی، مشاور و دانش آموخته دانشگاه علامه طباطبایی در روزنامه خراسان با ذکر نمونه ای از درخواست راهنمایی در مواجهه با شرایط اقتصادی کنونی نوشت: خانمی ۳۲ ساله هستم. وضع مالی متوسطی داریم. حدود ۱۰۰ میلیون تومان پول با شوهرم جمع کرده بودیم تا یک پراید بخریم که ناگهان قیمت ماشین سر به فلک کشید. بعد از این اتفاق، شوهرم خیلی ناراحت است و حوصله من را هم ندارد و مدام خودخوری میکند. میگویدای کاش، حداقل طلا خریده بودیم تا ارزش پولمان پایین نمیآمد. به او حق میدهم، اما کاری است که شده دیگر. هرچقدر هم به شوهرم میگویم فدای سرت، فایده ندارد. چه کنم؟
پاسخ مشاور
امنیت اقتصادی یکی از حوزههای مهم در زندگی مشترک است. زمانی که برنامههای اقتصادی زوج به هم ریخته میشود، معمولا احساس ناکامی و شکست به هم ریختن روال عادی زندگی را درپی دارد و احساساتی همچون غم، خشم، ناامیدی و ... تجربه میشود. متاسفانه چندی است که بسیاری از خانوادهها درگیر مشکلات اقتصادی شدهاند که باعث به ریختگی روابط آنها با هم شده است.
رابطه مسائل مالی با اعتماد بهنفس مردها
با توجه به این که غالبا مدیریت مالی برعهده مردان است، هر نوع پیشرفت یا شکستی در زمینه مالی میتواند باعث افزایش اعتماد بهنفس یا کاهش آن در مردان شود. بنابراین در مرحله اول چنین احساساتی در همسرتان طبیعی و قابل درک است. همانطور که خودتان هم گفتهاید به او حق میدهید و واکنش درست هم همین است.
بهترین کار، شنونده خوب بودن شماست
در زمانی که افراد یک فقدان را تجربه میکنند مثلا از دست دادن عزیزی، یا مال و سرمایهای به مانند تجربه کردن سوگ است، بسته به میزان ضرر و زیان، افراد واکنشهای متفاوتی نشان میدهند. در اوایل این مسئله، افراد غم و خشم را تجربه میکنند. در این مرحله که ظاهرا همسرتان هم در همین دوره هست، بهترین کار شنونده خوب بودن است یعنی کاملا او را بشنوید. از هرگونه قضاوت، سرزنش، بیاهمیت یا کوچک نشان دادن مسئله، راهحل دادن یا شتاب برای فراموش کردن یا رها کردن این مسئله خودداری کنید.
اصراری به اتمام ناراحتیاش نداشته باشید
بهتر است از مهارت همدلی کمک بگیرید و با او هم کلام شوید که «حق داری ناراحت باشی، چقدر سخته و ... » و با فهم درست از کلام او با او همراه شوید. بعضی از مردان در این مواقع کم حوصله و کم حرف میشوند. در این شرایط سعی در مراقبت از ایشان بکنید و اصراری به حرف زدن یا تمام کردن ناراحتی نکنید بلکه اجازه بدهید این دوره با حمایت و مراقبت شما درست سپری شود. در این صورت است که افراد به مرحله گذار و عبور میرسند و میتوانند این موضوع را بپذیرند و با آن کنار بیایند. درمرحله آخر، از سرگیری روال عادی زندگی و چاره اندیشی برای این موضوع است.