به گزارش تابناک، ایرنا نوشت: دو تاسواره یادشده با هدف تکمیل خُردپروژه تروپیکس از پایگاه خصوصی متعلق به شرکت راکت لب در نورث ایلند نیوزیلند ساعت ۲۳ شامگاه پنجشنبه به وقت محلی (ساعت هفت صبح روز جمعه به وقت تهران) و با تاخیری ۲۴ ساعته به مدار لئو (مدار پایینی زمین) پرتاب شد.
پروژه تروپیکس (سرواژه عبارت Time-Resolved Observations of Precipitation Structure and Storm)یا پایش‌های تفکیک زمانی برای پیش‌بینی ساختار و شدت طوفان‌ها با بهره برداری از تاسواره‌ها شامل ارسال ۶ تاسواره به فضا برای نظارت و مطالعه وقوع طوفان‌ها است که سال گذشته اولین جفت از این تاسواره‌ها پرتاب شد با پرتاب‌کننده آسترا واقع در کالیفرنیا پرتاب شد، ولی موفقیت‌آمیز نبود. اما جفت بعدی هفتم ماه مه (۱۷ اردیبهشت) پرتاب شد. ناسا اعلام کرده انتظار دارد چهار تاسواره از ابتدای فصل شروع طوفان‌ها در سال ۲۰۲۳ در آمریکای شمالی بتوانند داده‌های مناسبی را ارسال کنند.
جین مک‌نیکول، مدیر ماموریت‌های شرکت راکت لب گفت: تعداد طوفان‌هایی که هر ساله مشاهده می‌کنیم به دلیل تغییرات اقلیم در حال افزایش است و شدت این طوفان‌ها نیز هر روز بیشتر می‌شود. فناوری فعلی که در مدار زمین برای نظارت بر روند شکل‌گیری طوفان‌ها داریم ما را قادر می‌کند تا فقط چند ساعت قبل از وقوع این طوفان‌ها مطلع شویم اما در این مدت زمان ممکن است شدت طوفان تغییر کند.
وی ادامه داد: اما ماهواره‌های پروژه تروپیکس طوفان‌های استوایی شدید را از جهت دما، رطوبت و شتاب بررسی کرده و داده‌ها را ارسال می‌کنند چنین داده‌هایی می‌تواند زندگی افراد بسیاری را نجات دهد.
بر اساس این خبر ماهواره‌ها در این پروژه در مدار لئوی مشخصی بالای سر نواحی استوایی زمین قرار دارند، مدار آنها طوری است که می‌توانند طی یک ساعت بالای سر طوفان برسند. تجهیزات اندازه‌گیری خرد سریع و جدید تروپیکس مهم‌ترین نقطه قوت آن است و می تواند این سنجش‌ها را در یک ساعت ممکن سازد، در حالیکه در ماهواره‌های فعلی ۶ ساعت به طول می‌انجامد.
کارن اس‌تی گرمین، مدیر بخش علوم زمین در مقر ناسا در واشنگتن در این مورد می‌گوید: ارسال تصاویر بیشتر و متناوب‌تر نه تنها آگاهی‌های محیطی ما را در مورد اشکال طوفان افزایش می‌دهد؛ بلکه این داده‌ها اطلاعاتی در مورد الگوها هم به ما می‌دهد که با کمک آن می‌توانیم بفهمیم چطور شکل وقوع طوفان در یک بازه زمانی تغییر می‌کند
