به گزارش تابناک به نقل از خبرآنلاین، محققان از وجود این ماهی آگاه بودند، اما "کشف" یک گونه جدید نیاز به توصیف علمی بر اساس نمونه‌های جمع آوری شده در محیط طبیعی آنها دارد. به نظر می‌رسد، Redtail garras، محدود به بخش کوچکی از رودخانه‌ای است که در مرز بین تایلند و میانمار قرار دارد. دسترسی به این محل دشوار است، بنابراین گاراهای قرمز وحشی، علیرغم جذابیت جهانی، در گمنامی به سر می‌برده‌اند.
لری پیج، ماهی‌شناس در موزه تاریخ طبیعی فلوریدا، از سال ۲۰۰۷ هر ساله ماهی‌های تایلند را مورد بررسی قرار داده است؛ او گفت:« زمانی که ما برای اولین بار نمونه‌های گونه Redtail از گارا را جمع آوری کردیم، پیش‌بینی کردیم که در میانمار به دلیل محبوبیت آن در تجارت آکواریوم این گونه از ماهی به فراوانی یافت شود. اما معلوم شد که اینطور نیست. این گونه فقط در حوضه رودخانه آتاران است.»
گارا یکی از متنوع‌ترین گونه‌های ماهی است که نزدیک به ۲۰۰ گونه دیگر در زیرمجموعه آن قرار دارند، گارا را می توان در نهرها و رودخانه ها از دورترین نقاط غرب آفریقا از طریق خاورمیانه، هند و جنوب و شرق آسیا، از جمله بخش هایی از چین، یافت. با این حال، حضور آنها در همه جا منجر به تحقیقات مربوط به این گروه نشده است.
پیج گفت: «اطلاعات کمی در مورد تاریخ طبیعی آنها وجود دارد. مطالعات کمی صورت گرفته‌است که به طور گسترده تنوع را در این جنس ارزیابی کند و اطلاعات کمی در مورد روابط یا نحوه تنوع گروه‌های مختلف گارا وجود دارد.»
به گفته پیج، اطلاعات اولیه در مورد بیولوژی ماهی‌ها در دسترس است، اما اغلب به صورت مطالعه روی گونه‌های خاص یا مناطق خاص. "بیشتر آنها در آب با حرکت سریع زندگی می‌کنند و ساختاری دیسکی دارند که از تغییر لب پایینی ایجاد شده‌است که از آن به عنوان وسیله‌ای برای چسبیدن به سنگ‌ها و حفظ موقعیت خود در ستون آب هنگام تغذیه استفاده می کنند."
گارا عمدتاً از جلبک‌ها و بندپایان تغذیه می‌کند. مانند دیگر گونه‌های این جنس، قرمزها فاقد معده هستند و پوزه‌ای پوشیده از فلس‌های اصلاح‌شده و سخت شده به نام «توبرکل» دارند. ساختارهای مشابه در سایر گروه‌های ماهی موقتی هستند. آنها برای دفاع از لانه ها استفاده می شوند اما پس از پایان فصل تولید مثل می افتند. بر اساس رفتار تهاجمی مشاهده شده در آکواریوم، غده های ردتیل به طور دائم متصل هستند و به نظر می رسد که به عنوان سلاح استفاده می شوند.
ردتیل گاررا را می توان با پوزه دراز که حتی با غده‌های بیشتری پوشانده شده‌است، تشخیص داد. ظاهراً به عنوان وسیله‌ای برای ترساندن حریفان در هنگام برخوردها استفاده می‌شود. همانطور که از نام رایج آنها پیداست، دم آنها به رنگ قرمز نقش بسته‌است تا به عنوان وسیله‌ای برای ارسال فرکانس از آن استفاده شود.
الگوی رنگی منحصربه‌فرد و توانایی آنها در پاکسازی جلبک‌ها، آنها را به یکی از اجزای مورد علاقه مخازن آکواریوم تبدیل کرده است، اما اضافه شدن دیرهنگام آنها به فهرست گونه‌های توصیف‌شده علمی بر نیاز مبرم به بررسی تنوع زیستی در مناطقی که مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند، تاکید می‌کند.
منبع: PHYS
