از مناقشه «سعدآباد» تا آرامش «لاهه»؛ آیا قطع درخت الزاما حاشیه‌ساز است؟!

آیا درخت عمری ابدی دارد؟ بی شک پاسخ همه به این سوال منفی است، اما آیا قرار است علم به این موضوع، موجب بی‌تفاوتی‌مان به از دست رفتن درختان شود؟!

به گزارش «تابناک»؛ اگر قرار به معرفی یکی از نمونه‌های ساده و حتی دم دستی‌تر علاقه مندی ایرانیان به محیط زیست باشد، می‌توان به واکنش‌های پرشمار شکل گرفته به قطع درختان در گوشه و کنار کشور اشاره کرد؛ درختانی که جای خالی شان زود به چشم عده‌ای از شهروندان و رهگذران می‌آید و با واکنش آنها، غالبا در زمانی کوتاه فقدانشان به اطلاع عده زیادتری می‌رسد و گاه مسئولان را وادار به واکنش می‌کند.

مثل اتفاقی که چند روز قبل در تهران رقم خورد و به سرعت تا جایی پیش رفت که به طرح سوال از رئیس شورای شهر تهران منجر شد؛ پرسشی درباره قطع درختان در سعدآباد و چند نقطه دیگر تهران که مهدی چمران در پاسخ به آن گفت: «وقتی درختی دچار آفت می‌شود، ممکن است سقوط کند و به جان و مال مردم آسیب برساند، لذا قبل از روی دادن چنین حادثه‌ای قطع می‌شود.»

وی در ادامه درباره بازتاب این مساله در شبکه‌های اجتماعی گفت: «متاسفانه در برخی رسانه‌ها از این موضوع به عنوان دست آویزی استفاده و به دروغ اعلام می‌شود که درختان در حال قطع شدن هستند. این در حالی است که سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهر تهران با این حجم از تلاشی که برای حفظ درختان می‌کند، چگونه می‌تواند درختان را قطع کند؟»

رئیس شورای شهر تهران افزود: «آقای مختاری، مدیرعامل سازمان پارک‌ها جانش به این درخت‌ها وصل است و برای حفظ این درختان شبانه روزی تلاش می‌کند. قطعا درختی که ممکن است سقوط کند و آسیب به بار بیاورد قطع خواهد شد. همچنین این درختان عمری دارند و آن‌ها نیز از هوای آلوده استنشاق می‌کنند و عمرشان کم می‌شود.»

البته این نخستین بار نیست که درختی در تهران یا شهر‌های دیگر قطع می‌شود و توجه بسیاری را به خود جلب می‌کند، سوال آفرین می‌شود و در نهایت به طرح گلایه به مسئولان و حتی ورای آن، وارد دانستن انتقاد‌های پرشمار به عملکرد ایشان منجر می‌شود. ماجرایی تکراری که ظاهرا هنوز تدبیر مناسب برای خلاصی از آن اندیشیده نشده است!

اتفاقی که در برخی کشور‌های جهان رقم خورده و در نتیجه قطع درختانِ آسیب دیده و خطرساز، با کمترین ابهام و حاشیه‌های به انجام می‌رسد و جایگزینی آن‌ها در دستور کار مقامات محلی قرار می‌گیرد. مثل روایتی که یکی از هموطنان مقیم هلند از روند قطع درختان در شهر «لاهه» منتشر کرده و مورد توجه کاربران ایرانی قرار گرفته است. تدبیری که می‌شود و حتی می‌بایست در کشورمان هم اجرایی شود.

ماجرا بسیار ساده است؛ احتمالا کارشناسان زیرمجموعه شهرداری این شهر مشهور، با گشت زنی در سطح شهر یا بررسی گزارش‌های دریافتی از مردم و ...، درختانی که پتانسیل خطرسازی دارند را شناسایی می‌کنند و پیش از آنکه دست به کار شده و آن‌ها را قلع و قمع کنند، با چسباندن یک برچسب دور تنه درخت، مردم و شهروندان را از تصمیم شان آگاه می‌کنند و این فرصت را در اختیار ایشان قرار می‌دهند که اگر نکته‌ای دارند، با ایشان در میان بگذارند.

به عبارت بهتر، پیش از قطع درخت، برچسبی روی آن نصب می‌شود که هم از این برنامه خبر داده و هم شماره تلفنی رویش درج شده که می‌توان با تماس با آن، مراتب اعتراض را اعلام کرد یا توضیحات تکمیلی در این خصوص دریافت نمود. تدبیری که با اتخاذ و اجرایش، همگان پی می‌برند که درخت از درجه اهمیت بسیار زیادی برای مسئولان شهری برخوردار است و بریدنش بی هدف و علت نیست.

گزاره‌هایی که این اطمینان را به مخاطب منتقل می‌کنند که قرار است درخت قطع شده جایگزین شده یا به جایش، اتفاقی متفاوت در آن بخش از معبر یا محله رقم بخورد و شهر توسعه بیابد، تدبیری که دیگر جای طرح گلایه باقی نمی‌گذارد و لازم نیست مسئولان ارشد شهری بدیهیات را تکرار کرده و یادآور شوند که درخت پوسیده خطرآفرین است و بایستی علاج واقعه پیش از وقوع کرد، بلکه همه هم به علت این رویداد واقف می‌شوند و هم در جریان طرح جایگزینی درخت قرار می‌گیرند.

اتفاقی که اگر در دستور کار مقامات کشورمان در شهرهای مختلف قرار گیرد، خواهیم دید که قطع درختان الزاما به شکل گیری حواشی و سوءاستفاده رسانه‌های معاند و دشمنان منجر نخواهد شد و مردم هم نهایتا همراهی و همکاری را با مسئولان در این زمینه نشان خواهند داد؛ تدبیری که فقدانش موجب شده فضای غبارآلود در این باره میان مسئولان و مردم وجود داشته باشد.