به گزارش تابناک، طبق گفته روانشناسان کودک با انجام این عمل ممکن است کودک بیش از حد به والدین وابسته شده و روند مستقل شدن کودک دچار تاخیر شود. مورد دوم اینکه کودک در مورد نقش جنسی خودش در خانواده و احساسات جنسی‌اش دچار سردرگمی و اضطراب شود و یا اینکه در مورد روابط والدین خود با یکدیگر دچار نگرانی و اضطراب می‌شود.
کودک این مسائل را آشکارا بیان نمی‌کند، ولی آن‌ها را احساس می‌کند. در ابتدا برای بعضی از والدین این راه حل که تقاضای کودک برای ورود به رختخواب والدین را بپذیرند، ساده‌تر از گوش کردن به صدای گریه یا خواهش و تمنای کودک و شب بیداری‌ها و صدا کردن‌های مداوم کودک در طول شب است.
گاهی اوقات نیز والدین کودک‌شان را با خودشان به رختخواب می‌برند، تا از آن به عنوان راهی ساده و ناگفته، برای خودداری از داشتن رابطه جنسی با همسرشان استفاده کنند. تمامی این راه حل‌ها ناسالم‌اند. والدین نباید اجازه بدهند کودک بستر والدینش را بستر خودش بداند.
در چه سنی جای خواب کودک را ازوالدین جدا کنیم؟
تصمیم در مورد جدا کردن خواب کودک از والدین معمولاً به میزان رشد و توسعه کودک و شرایط خانواده بستگی دارد. در اکثر موارد، مناسب است کودکان در سن حدود ۶ ماه تا ۱ سال به تدریج در تخت جداگانه خود خوابیدن را تجربه کنند. اما هر خانواده و هر کودک می‌توانند نیاز‌های خاص خود را داشته باشند.
در اینجا چند نکته را می‌توان به ذهن داشت:
سلامت و ایمنی: اگر کودک شما رشد کافی داشته باشد و قادر به حرکت و راه رفتن باشد، می‌توانید در نظر بگیرید که او را در تخت جداگانه‌ای خوابانید. این کمک می‌کند تا سلامت و ایمنی کودک از هر نظر حفظ شود.
استقلال: جدا کردن خواب کودک از والدین، به کودک احساس استقلال و اعتماد به نفس را می‌دهد. این برای رشد روانی و اجتماعی کودک می‌تواند مفید باشد.
الگوی خواب: جدا کردن خواب کودک از والدین ممکن است به شکل‌دهی به الگوی خواب صحیح کودک کمک کند. این الگوی خواب می‌تواند برای ساعات خواب منظم و بهبود کیفیت خواب کودک مفید باشد.
شرایط خانواده: شرایط خانواده، مانند فضای مسکن، ترجیحات فردی و فرصت‌های حضور و استمتاع از هم در طول شب نیز تأثیرگذار است. این موارد را در نظر بگیرید و تصمیمی بگیرید که برای خانواده شما مناسب است.
مهم است که در تصمیم‌گیری در مورد جدا کردن خواب کودک از والدین، به نیاز‌ها و شرایط خانواده خود توجه کنید و یک راهبردی انتخاب کنید که هم برای کودک شما، هم برای خانواده‌تان مناسب باشد
راهکار جدا خوابیدن کودک از پدر و مادر
راه حل‌هایی وجود دارد که می‌توان از آن‌ها برای پیشگیری و از بین بردن این عادت سود برد.
تدریجی بیشتر کردن فاصله
شروع کنید با اینکه کودک در تخت خود در اتاق شما خواب می‌کند و سپس فاصله را تدریجی بیشتر کنید. در ابتدا می‌توانید تخت را نزدیک به تخت والدین قرار دهید و سپس آن را به مکان دیگری در اتاق منتقل کنید. از طریق این تغییرات تدریجی، کودک به تدریج به خوابیدن در تخت جداگانه عادت می‌کند
محبت و آرامش
در طول فرآیند جدا کردن خواب، مهم است که به کودکتان عشق و محبت بی‌شمار ارائه دهید. توجه و آرامش به او نشان دهید و برای او آرامش‌بخش بمانید. این کمک می‌کند تا کودک احساس امنیت و راحتی در تخت جداگانه خود داشته باش
گاهی کودک صرفا به دلیل ترس و یا این که در به خواب رفتن مشکل دارد، می‌خواهد با شما بخوابد
برای این مسئله می‌توانید در طول روز با کودک در مورد ترس هایش صحبت کنید و آن‌ها را به چالش بکشید و همزمان روش‌هایی را کار کنید که در هنگام شب می‌تواند با به کار گیری آن‌ها به خواب رود.
مانند تمرین مدیتیشن در طول روز یا سفر خیالی (کودک چشمانش را می‌بندد و صحنه‌ای را تجسم می‌کند که امواج دریا به ساحل برخورد می‌کنند یا به یک جنگل سرسبز و آرامش بخش با پروانه‌های رنگارنگ رفته است).
ثبات داشته باشید
هر بار کودک هنگام شب به اتاق شما آمد، قاطعانه و مهربان او را به اتاق خودش باز گردانید و بخوابانید. بر روی تخت کودک نخوابید، در کنار تختش بنشینید تا به خواب رود و هر بار در طول شب این موضوع تکرار شد به همین شکل رفتار کنید. در این صورت کودک متوجه خواهد شد که جایی در رختخواب والدین ندارد. درصورتی که در خواب هستید و نیمه شب بیدار شدید و متوجه کودک در رختخواب خود شدید او را به تخت خودش باز گردانید.
از روش‌های فشاری استفاده کنید
برای این روش باید بازیگران خوبی باشید. در حالی که وانمود می‌کنید خواب هستید فضای خواب او را تنگ کنید، دست خود را بر روی او بیندازید و به او فشار بیاورید و خوابیدن را برای کودک سخت کنید.
از سیستم پاداش و تحسین استفاده کنید
در طول روز اگر برای خواب نیم‌روزی در تخت خودش خوابید، این رفتار را مورد توجه قرار دهید، او را به صورت کلامی تحسین کنید و در هنگام رفتن به رختخوابش برای خواب شبانه از تحسین کلامی استفاده کنید. او را نوازش کنید و مورد توجه قرار دهید.
در صورتی که کودک شما برای مدت طولانی است که کنارتان می‌خوابد، باید برای ایجاد استقلال و عدم وابستگی کامل شبانه به او جایزه بدهید. برای این منظور برای او یک جدول تهیه کنید. جدولی با پاداش‌هایی که توسط خود کودک انتخاب شده اند، برایش جذاب هستند و برای رسیدن به جایزه تمام تلاش خود را خواهد کرد.
اتاق کودک را دوست داشتنی کنید
هیچ گاه برای تنبیه از اتاق خواب کودک استفاده نکنید. بعضی از والدین هنگامی که از کودک رفتار نامناسبی می‌بینند، از کودک می‌خواهند برای مدتی در اتاقش بماند.
این رفتار باعث ایجاد خشم و اضطراب از فضای اتاق، در کودک خواهد شد. اتاق خواب را برای کودک جالب کنید. طوری که نسبت به اتاقش احساس دلبستگی خاصی کند. از او بخواهید رنگ اتاق، وسایل اتاق و چیدمان اتاقش را خودش تعیین کند.
سخن پایانی
در نهایت، در صورتیکه راه حل‌های شما به نتیجه نمی‌رسد، اگر کودک برای در اتاق خود خوابیدن مقاومت می‌کند یا یکی از والدین از حل شدن مشکل جلوگیری می‌کند و یا اینکه خودتان ناخوآگاه به این عادت دامن می‌زنید از یک متخصص بهداشت و روان کودک کمک بگیرید.
نویسنده: سارا امیریان روانشناس و درمانگر کودک و نوجوان - منبع: سایت گروه روانشناسی ویان
