به گزارش تابناک به نقل از دیروز همین‌جا؛ [ابوبکر محمد بن زکریا]رازی، دانشمند ایرانی، طبیب بالینی، فیزیک‌دان و فیلسوف بود. او در اول شعبان ۲۵۱ هجری در ری متولد شد. در جوانی به صرافی و زرگری اشتغال داشت. صرافی و زرگری مقدمه‌ای شد برای علاقه‌ی رازی به کیمیا. مدتی با جدیت تمام به کار کیمیا پرداخت تا در اثر این کار به دردِ چشم مبتلا شد و به طبیب مراجعه کرد. طبیب برای معالجه‌ی او مبلغ زیادی مطالبه کرد و به او گفت: «جناب رازی! کیمیا کاری است که من می‌کنم، نه تو!». رازی که در آن زمان حدودا سی سال داشت، تحت تأثیر این رویداد به‌شدت به طب علاقه‌مند شد و با تلاش و کار سخت تا حدی در این دانش پیش رفت که او را بزرگ‌ترین طبیب تاریخ اسلام نامیده‌اند و برخی دیگر به وی بزرگ‌ترین پزشک قرون وسطی لقب داده‌اند.
رازی در جوانی به فرمان امیر منصور سامانی که امیر ری بود، به ریاست بیمارستان ری منصوب شد. او بعد‌ها کتاب «طبُّ‌المنصوری» را برای احترام به این امیر سامانی نوشت.
