شنبهای که گذشت، یکی از پر تنشترین تصمیمات دولت در ماههای مقابله با کرونا گرفته و اصرار بر بازگشایی مدارس و تدریس حضوری موجب شد تا بسیاری به انتقاد شدید از دولت بپردازند. بسیاری از خانوادهها از فرستادن فرزندانشان به مدارس امتناع کردند و گروه دیگری هم با ترس و نگرانی فراوان این کار را کردند.
بسیاری معتقدند اصرار دولت بر حضور کودکان در مدارس یک اشتباه بزرگ است و نشانه از دست رفتن همه آموختهها و تجربهاندوزیهایی این چند ماهه در برابر کروناست. به هر حال همه پذیرفتهاند که همهگیری کرونا چیز موقتی و زودگذری نیست و به اذعان پژوهشها، چند سالی دنیا با آن دست به گریبان است و همین مساله میطلبد که ما شیوه و نظم جدیدی در زندگیمان در پیش گیریم؛ از جمله در حوزه آموزش که یکی از اولین نقاطی بود که در مواجهه با کرونا آسیب دید و شیوهای جدید اتخاذ کرد. این گروه معتقدند دولتی که از زمستان گذشته مدارس را تعطیل و آموزش را مجازی کرده بود و حتی بخش زیادی از امتحانات را هم مجازی برگزار نموده، الان با چه تحلیلی دانشآموزان را به مدارس فراخوانده است؟ آن هم دانشآموزانی که بخش زیادی از آنها در سنینی هستند که چندان مهارت خودمراقبتی بلد نیستند و نگرانیهای کرونا را درک نمیکنند. فضای مدارس در سرتاسر ایران به گونهای نیست که بتوان در همه آنها فاصلهگذاری اجتماعی را رعایت کرد. همین روز گذشته، تصویری از یکی از مدارس سیستان و بلوچستان منتشر شد که در آن خبری از فاصلهگذاری اجتماعی نبود و معلوم نیست در پس این تصمیم چه اتفاقات ناگواری رخ بدهد!
با همه اینها و با اصرار دولت، مدارس از این هفته بازگشایی شد.
* واکنش شما در مواجهه با این تصمیم چه بود؟
* آیا شما فرزندان خودتان را به مدارس فرستادید؟
* با همه کاستیهایی که شش ماه آموزش آنلاین داشت، شما آموزش آنلاین دانشآموزان را میپسندید یا آموزش حضوری را؟
* مشاهدات خودتان از میزان رعایت پروتکلهای بهداشتی در مدارس را برای ما بنویسد.