از اوایل امسال، این فرصت در سپهر سیاسی ایران پدید آمد که یک مجلس اصولگرا با دولتی که رقیب سیاسی‌اش به شمار می‌آید، هم‌دوره شود و به این ترتیب، یک سال و نیم پایانی دولت حسن روحانی را پوشش دهد؛ روزگاری که البته تا کنون بیشتر به دعواهای سیاسی گذشته و حجم این تنش‌های سیاسی چنان بوده که دو تذکر جدی رهبر انقلاب را هم به همراه داشته است.
یکی از مهم ترین انتقادهای اصولگرایان به دولت حسن روحانی، اصرار او بر گفتار درمانی بود. آنها دولت حسن روحانی را دولتی بی عمل می‌دانند که امور را به حال خود رها کرده است. با این حال، این پرسش پیش می‌آید که نمایندگان مجلس برای بهبود امور چه کرده‌اند؟ آیا آنها از همه ظرفیت‌های قانونی‌شان استفاده کرده‌اند؟
در هفته گذشته، یک نماینده مجلس در اعتراض به مشکلات حوزه انتخابیه‌اش، در مجلس اعتصاب غذا کرد.
همچنین در هفته‌های گذشته، بارها شاهد اعتراض‌های کلامی نمایندگان به وضعیت اقتصادی و مسائل مربوط به کنترل کرونا در کشور بودیم؛ اما همه این اعتراض‌ها منجر به تصمیمی عملی در کشور نشد.
به نظر شما چنین اقداماتی می‌توانند به بهبود وضعیت مردم کمکی کند؟
* در مجموع با روی کار آمدن مجلس یازدهم و عوض شدن ترکیب بهارستان‌نشین‌ها، چه تفاوتی در وضعیت اداره کشور ایجاد شده است؟
* به نظر شما، مجلس از همه ظرفیت‌های قانونی‌اش برای ایجاد تغییر در وضعیت کشور استفاده کرده است؟
* اقداماتی نظیر اعتصاب غذای یک نماینده یا گلایه‌های کلامی مداوم نماینده‌ها، چه تاثیری در ذهن مردم می‌گذارد؛ آیا مجلس را یک نهاد قدرتمند نشان می‌دهد یا تصویر او را تخریب می‌کند؟
مجلسی که با ی دستور تغییر قیمت بنزین دست کشید چی ازش برمیاد 
مجلس از همه ظرفیت خود برای ناسزاگویی به دولت،شعار دادن،تهمت زدن و تصویب طرحهایی که یکی پس از دیگری توسط شورای نگهبان رد می شود؛استفاده می کند 
