چرا نباید به سگ‌های بی صاحب غذا داد؟

به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، غذارسانی به سگ‌های بی صاحب ارتباط مستقیمی با افزایش جمعیت آن‌ها دارد. عبدالله سالاری متخصص اکولوژی و مدیریت حیات وحش

به ۱۰ نکته درباره پیامدهای غذارسانی به سگ‌های بی صاحب اشاره کرده است:

غذارسانی به سگ‌های بی صاحب باعث افزایش مدیریت نشده جمعیت آن‌ها و ایجاد معضلات متعددی برای حیات وحش و جامعه می‌شود.

سگ موجودی است که توسط بشر اصلاح نژاد و اهلی شده است. از این رو کارشناسان معتقدند که سگ جزو چرخه طبیعی اکوسیستم نیست و جایی در طبیعت ندارد و باید در کنار انسان زندگی کنند. از این رو نمی‌توان جایگاهی برای این موجود در طبیعت متصور شد.

سگ‌های بی صاحب در محیط‌های طبیعی دشمن زنده‌ای برای گونه‌های جانوری بومی یک منطقه هستند. از یک سو با گوشتخواران منطقه مانند گرگ، روباه و شغال تعارض دارند. از سویی دیگر علاوه‌ بر اینکه دشمن زنده‌ای برای سایر حیوانات مانند پرندگان و علفخواران به‌حساب می‌آیند و از آن‌ها تغذیه می‌کنند، با سایر گوشتخواران بر سر این منابع غذایی رقابت می‌کنند.

وجود سگ‌های بی صاحب در مناطق حفاظت شده یکی از بزرگ‌ترین معضلاتی است که باعث کاهش غیرطبیعی جمعیت حیات وحش می‌شود چرا که سگ‌های بی صاحب در فصل زادآوری به بره‌های تازه متولد شده علفخواران بزرگ‌جثه از جمله قوچ و میش، کل و بز حمله و از آن‌ها تغذیه می‌کنند و باعث کاهش منابع غذایی سایر گوشتخواران می‌شوند.

یکی از موضوعات مهم و خطرناک در رابطه با حضور سگ‌های بی صاحب در محیط‌های انسانی، انتقال بیماری از طریق این حیوان به دام، انسان و سایر گونه‌های جانوری است علاوه‌ بر این به ‌علت تراکم جمعیتی بالایی که سگ‌های بی صاحب در محیط‌های شهری پیدا کرده‌اند می‌توانند در صورت ابتلا به بیماری هاری خطر زیادی برای انسان‌ها به‌ویژه کودکان و گروه‌های ضعیف‌تر داشته باشند.

سگ‌های بی صاحب می‌توانند تهدیدی برای برخی گونه‌های حیات وحش موجود در شهرها از جمله انواع پرندگان و روباه به حساب آیند.

غذارسانی سازمان‌یافته به سگ‌های بی صاحب یکی از دلایل اصلی افزایش مدیریت نشده جمعیت آن‌ها است چرا که باعث تامین منابع غذایی آن‌ها و در نتیجه افزایش مدیریت نشده جمعیت آن‌ها می‌شود.

در حالی که وضعیت حیات وحش در برخی مناطق کشور بسیار شکننده است، نباید تنش مضاعفی با غذارسانی و در نتیجه افزایش سگ‌های بی صاحب برای حیات وحش ایجاد کنیم. از این رو لازم است هرچه زودتر برای کنترل و مدیریت جمعیت سگ‌های بی صاحب چاره‌اندیشی شود.

راهکارها و دستورالعمل‌های مدیریت جمعیت و پراکنش سگ‌های بی صاحب وجود دارد که در سطح بین‌المللی پذیرفته و در بسیاری از کشورهای دنیا اجرا شده است و نتیجه داده‌اند.
سازمان جهانی بهداشت دام (OIE) دستورالعملی را در زمینه مدیریت سگ‌های بی صاحب در محیط‌های شهری دارد و در این دستورالعمل به روش‌های جمع‌آوری، عقیم‌سازی و نگهداری این سگ‌ها اشاره شده که در ایران نیز می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.

کارشناسان معتقدند که تصور اینکه با غذارسانی به سگ‌ها کمکی به آن‌ها یا حیات وحش کرده‌ایم نه تنها نادرست است بلکه با این کار خسارت‌های جبران‌ناپذیری به حیات وحش و محیط زیست جانوری کشور وارد می‌کنیم.