به گزارش «تابناک»، دکتر حسین کرمانپور در گفتوگو با ایسنا، درباره مشکل قطعی برق و چالشهایی که برای بیمارستانها ایجاد میکند، گفت: یکی از معضلاتی که در دوره کرونا پدیدار شد، بحث اکسیژن بود. به طوری که در بسیاری از بیمارستانها، به دلیل حجم بالای بیمارانی که وجود دارند، اکسیژن بیش از میزان مصرفی که برای هر بیمارستان محاسبه شده بود و در شرایط قبل از کرونا طبیعی بود، مورد نیاز است. با توجه به اینکه بیمارستانها بر اساس یکسری استانداردها ساخته شده بودند، بسیاری از بیمارستانها در دوره همهگیری کرونا به ویژه در اوج پیکها با کمبود اکسیژن مواجه میشدند که البته بعد از آن با کمک خیرین و دولت مقداری این مشکل بیمارستانها رفع شد. حال دیگر فکر نمیکردیم که با وجود اینکه اکسیژن فراهم شده، یک روز برق هم قطع میشود.
وی افزود: البته بیمارستانهای سطح شهرهای کلان اغلب به برق اضطراری و دیزل ژنراتور مسلح هستند. منتها خروج برق از برق شهری و ورود به برق اضطراری مدت زمانی را دارد و تا زمانیکه این اتفاق بیفتد، یک کاهش محسوس در فشار اکسیژن ایجاد میکند. زیرا برق یک لحظه میرود و مجددا برقرار میشود.
کرمانپور ادامه داد: همین موضوع باعث میشود که اولا سطح فشار لازم اکسیژن خصوصا برای آیسییوها کاهش مییابد که گاهی همین موضوع میتواند به بیماران آسیب برساند. حال اگر برنامهای وجود داشته باشد و برای بیمارستان مشخص باشد که در چه ساعتی باید برق قطع شود، میتوان تمهیداتی انجام داد. بنابراین قطع برق اُفتی را در سطح اکسیژن ایجاد خواهد کرد.
وی تاکید کرد: نکته دوم این است که قطعیهای مکرر باتوجه به زیرساختهایی که در اکثر بیمارستانها قدیمی هستند، خودش به وسایل و ابزاری آسیب میرساند که قیمتهای میلیاردی دارند. به هر حال در وضعیت تحریم، نداشتن ارز برای خرید تجهیزات پزشکی و... اینکه خودمان هم صدمهای وارد کنیم، مشکلساز میشود.
این پزشک اورژانس با بیان اینکه باید به تمام این موارد فکر شود، گفت: در حال حاضر به این موضوعات فکر نشده است. واقعا اگر وزارت نیرو فکر میکند که با این قطعی در آینده هم مواجهیم، باید بنشینند و با بیمارستانها اعم از دولتی و خصوصی صحبت کنند تا تمهیدات لازم اندیشیده شود. در سال گذشته هم مشکلاتی بابت قطعی برق در تابستان ایجاد شد که شرکت برق صحبتهایی را با بیمارستانها انجام داد و باهم همفکری کرده و راهحلهایی انجام شد. حتی برخی بیمارستانها با شرکت برق توافق کردند که در ساعاتی اجازه دهند که برقشان قطع شود تا برق شهر تامین شود.
کرمانپور تاکید کرد: باید توجه کرد که برخلاف ادارات دولتی، نمیتوان به بیمارستان گفت که کولرت را خاموش کن. زیرا در این صورت حرارت بدن بیمار بالا رفته و به بیمار ضربه میزند. ما مجبوریم همه دماها را در حد متعارف ۲۴ درجه نگه داریم. در عین حال تهویه باید حتما در بیمارستان باشد و واجب است تا بیماران بیماری را به یکدیگر منتقل نکنند. بنابراین میتوان با یک هماهنگی و همافزایشی ساعتهایی را که بیمارستانها در پیک نیستند و میتوانند روی دیزل ژنراتور روند، این کار را انجام دهند تا شرکتهای برق، بتوانند برق شهر را تامین کنند و در مقابل ساعاتهایی که پیک کار بیمارستانها است، برقشان قطع نشود. سال گذشته در تابستان در منطقه ۱۲ تهران با شرکت برق چنین توافقی انجام شد. اگر همدل شوند، میتوان چنین اقداماتی انجام داد. هنوز برنامهای به بیمارستانها ندادند اما ظاهرا اینطور شده که از قبل اعلام کنند.
کرمانپور درباره مشکلاتی که قطعی برق ممکن است برای بیمارانی که در منزل اکسیژن مصرف میکنند، ایجاد کند، گفت: اگر بیماران در منزل از کپسولهای معمولی سنتی استفاده میکنند، اتفاقی نمیافتد. زیرا آنها به کپسول سنتی وصل هستند و به قطع برق کاری ندارند. اما بیمارانی هم هستند که از آنجایی که آسیب ریویشان زیاد بوده، تا مدتها باید از دستگاههای اکسیژنساز استفاده کنند و آن را خریداری کرده یا اجاره کنند. اینها برق نیاز دارند و اگر برق قطع شود، اکسیژن این بیماران هم قطع میشود و میتواند آسیب شان را جدی کند. در عین حال برخی بیماران به دلیل کاهش تختهای آی سی یو، در خانه تحت مراقبت قرار میگیرند و بخشی از تکنولوژی که بالای سرشان در منزل است، برقی است و اگر برق قطع شود، نمیتوان وضعیت آنها و سطح اکسیژن خون و... را رصد کرد و ممکن است آسیب جدی به آنها وارد شود و آنها جدا استرس دارند.