رئیس سازمان سینمایی، در حالی از ادغام جشنواره‌های ملی و جهانی فیلم فجر پس از شش دوره برگزاری مجزا از سال ۱۴۰۱ خبر داد که مشخص نیست، آیا پس از این اقدام بخش بین المللی جشنواره که اکنون در قالب جشنواره جهانی فجر، به عنوان یکی از پانزده جشنواره معتبر بین المللی در فیاپف به ثبت رسیده، امکان حفظ این موقعیت را خواهد داشت یا به کل این جایگاه سلب می‌شود؟
به گزارش «تابناک»؛ محمد خزاعی، معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان سینمایی، با اعلام ادغام جشنواره‌های ملی و جهانی فجر از سال ۱۴۰۱، در این زمینه استدلال کرد: «برگزاری جشنواره جهانی فجر، طی سال‌های گذشته با مدیریت و زحمات دلسوزانه عزیزان: آقایان علیرضا رضاداد، سیدرضا میرکریمی و محمدمهدی عسکرپور، فضا‌هایی را برای کمک به گسترش روابط بین‌الملل سینما فراهم ساخته که جای تشکر و قدردانی دارد. پیرو بررسی "کارگروه مطالعه و ارزیابی جشنواره ها" و بنا به مطالبه‌های صنوف و سینماگران کشور در سال‌های گذشته، سازمان سینمایی به این جمع بندی رسیده است که برگزاری دو جشنواره ملی و جهانی فجر را یکپارچه تحت عنوان "جشنواره بین المللی فیلم فجر" برگزار نماید.»
این اتفاق در حالی رخ داد که جشنواره جهانی فجر در آخرین دوره خود با دبیری محمدمهدی عسکرپور توانست به فدراسیون بین‌المللی انجمن تهیه‌کنندگان فیلم (FIAPF) به عنوان نهاد بین المللی ناظر بر جشنواره‌های بین المللی بپیوندد و جزو شانزده جشنواره معتبر بین المللی قرار گیرد. وضعیتی که مشخص نیست پس از ادغام جشنواره جهانی فیلم فجر با جشنواره ملی فیلم فجر پابرجا خواهد ماند یا این موقعیت بین المللی جشنواره فیلم فجر از کف سینمای ایران خواهد رفت؟! این مساله از آن جهت اهمیت دارد که در میان مدعیان تصاحب این جایگاه ایران، نام‌های خوبی شنیده نمی‌شود.
جشنواره جهانی فیلم فجر که در واقع تفکیک بخش بین المللی از جشنواره فیلم فجر بود، از شش دوره پیش رخ داد و تاکنون شش دوره شاهد برپایی این رویداد بوده‌ایم. علیرضا رضاداد، دبیر نخستین دوره این جشنواره بود. سپس رضا میرکریمی برای چهار دوره دبیری این رویداد را بر عهده داشت که در همین دوران بیش از هزار روزه، مسیر مهم‌ترین رویداد بین المللی سینمای ایران ریل گذاری شد. در همین دوران بود که پای بسیاری از فیلمسازان بین المللی نظیر الیور استون و پل شریدر به ایران باز شد و رسانه‌های جهان روی این رویداد فوکوس کردند و به پوشش آن پرداختند.
دوره آخر جشنواره جهانی فیلم فجر با مدیریت و دبیری محمدمهدی عسکرپور در دوران شیوع کرونا عملاً به صورت آنلاین برپا شد و انتظار می‌رفت دوره بعدی این جشنواره در بهار ۱۴۰۱ برپا شود؛ اما ظاهراً دیگر شاهد برپایی این رویداد نخواهیم بود؛ تصمیمی که رئیس سازمان سینمایی تاکید کرده با تکیه بر «بررسی "کارگروه مطالعه و ارزیابی جشنواره ها" و بنا به مطالبه‌های صنوف و سینماگران کشور در سال‌های گذشته»، مطالعاتی که انتظار می‌رود منتشر شود و در عین حال مشخص شود گروهی از سینماگران که خواستار تعطیلی جشنواره جهانی فجر بودند، چه درصدی از جامعه سینما با هزاران عضو را نمایندگی می‌کردند؟
این موضوع از آن جهت سوال برانگیز شده که وقتی بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر از بخش ملی جدا شد، مسئولان وقت سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز تاکید می‌کردند، این تفکیک بر اساس کار کارشناسی بوده و در راستای جلوگیری از اتلاف هزینه‌های بخش بین الملل جشنواره فجر ـ که عملاً در سایه بخش ملی قرار می‌گرفت و بازدهی چندانی نداشت ـ رخ داده است. چنین اتفاقی از این منظر اهمیت دارد که می‌تواند شبیه ادغام جهاد سازندگی باشد که پس از چندین سال عنوان شد این ادغام اشتباه بوده و باید آن مجموعه، مجزا به فعالیتش ادامه می‌داد.
پرسش اساسی دیگر اینکه اگر جشنواره جهانی فیلم فجر در جشنواره ملی فیلم فجر ادغام شود و جایگاه ایران به عنوان یکی از شانزده جشنواره بین المللی فیلم از دست برود، جایگاه کنونی جشنواره جهانی فیلم فجر به جشنواره فیلم احتمالاً کدام کشور تعلق خواهد گرفت؟
این پرسش مهمی است که نشان خواهد داد، مسیری که در پیش گرفته شده، تا چه میزان درست و قابل دفاع است. علاوه بر این باید پرسید آیا برای ادغام این جشنواره از دبیران پیشین این جشنواره کسب نظر شده و یا نیازی به استفاده از تجربیات آن‌ها احساس نشده است؟
عجیب بود، توی این فرصت کم کی و چطور فرصت کردند نظر صفوف سینمایی را جمع آوری کنند! کی کمیته تشکیل دادند، اعضای کمیته چه کسانی هستند؟ چند ساعت کار کارشناسی انجام شده!