تهران شهر خیلی بزرگی است، چه از نظر ابعاد و چه از نظر جمعیت! تازه دربی تنها یک بازی متعلق به یک تهران نیست. وقتی سوت آغاز بازی زده می شود، گستره درگیری با آن خیلی بزرگتر از یک شهر است ، به اندازه کل ایران یعنی چیزی معادل ۱٬۶۴۸٬۱۹۵ کیلومتر مربع ...می دانید این مساحت یعنی چه؟ یعنی برای همه جا هست، برای هر تیم فوتبال یعنی پرسپولیس یا استقلال ، آن قدر منابع چه انسانی و چه اقتصادی وجود دارد که نیاز به ستیز بر سر آن ها نباشد.
نه این بازی جنگ نیست! این بازی نمی تواند جنگ باشد. این بازی در بالاترین سطح خود جایی است برای رقابت فوتبالی ، جایی که میلیون ها و شاید ده ها میلیون نفر قرار است از فوتبال در آن لذت ببرند. وقتی این بازی را به اصطلاحات مافیایی مثل شهر مال ماست یا تیم اول شهر ماییم آلوده می کنیم، دیگر نمی توان به اندازه ای که باید از آن لذت برد. شاید از این می ترسید که از نظر فوتبالی چیزی در بساط نداشته باشید که دارید با یک افراطی گری در دو قطبی سازی یک بازی فوتبال را تبدیل به یک دشمنی بی دلیل می کنید؟
دربی امروز هم فارغ از همه این کاذب هایی که دور و برش ساخته اند، باید یک مسابقه فوتبال باشد. یک بازی که می تواند برد داشته باشد ، می تواند باخت داشته باشد و امیدواریم که مساوی نداشته باشد، بخصوص از نوع صفر- صفر آن. جان هر کس که دوست دارید، این فوتبال را لااقل بگذارید برای ما فوتبال بماند. در ادبیات فوتبالی هیچ تیمی تیم اول یک شهر نیست؛ بلکه یک تیم می تواند قویتر باشد، پرطرفدار باشد، جذاب تر باشد، زیباتر بازی کند اما این به معنای نفی رقیب نیست. شما هم به جای این که ثابت کنید تیم اول شهر هستید یا شهر مال شماست. سعی کنید ثابت کنید تیم بهتری هستید و فارغ از همه توهم های توطئه محور، می توانید در زمین فوتبال چیزی را ارائه دهید که تماشاگرانتان، هوادارانتان در پایان بازی سرشان را بازی بگیرند و به تیم خود افتخار کنند.
اگر این بازی یک بازی زیبا باشد، آن وقت است که می توان گفت که شهر یا حتی کشور متعلق به فوتبال است. اگر به جای بازی مافیا، به حال شهروندان رحم کنید و به آن ها محتوای با کیفیت هدیه دهید، آن وقت می بینید که این شهر خیلی جا دارد ، بیشتر از حتی این دوتا تیم !