پس از شکست روز گذشته گل گهر سیرجان مقابل استقلال، حواشی زیادی ایجاد شد که یکی از آن ها به صحنه اعتراض امیر قلعه نویی به بیژن حیدری روی پنالتی دوم استقلال برمی گشت و در این بین انتقادات زیادی هم به امیر قلعه نویی شد.
امیر قلعه نویی در واکنش به اتفاقات روز گذشته، متنی احساسی را منتشر کرده است. متن این پیام را می خوانید:
تازه از قطر به ایران آمده بودم و خانه‌ای جز استقلال برای خود نمی‌دیدم؛ بهتر از این نمی‌شد اما در اولین بازی بدترین اتفاق افتاد. پنالتی را در فینال جام حذفی برابر رقیب دیرینه از دست دادم و این اولین اشتباه بزرگ من در استقلال بود.
همانجا روی سکوها مردمی را دیدم که با وجود شکستی نه‌چندان منصفانه دست از تشویق ما برنداشتند تا پایه‌های یکی از بزرگترین تیمهای تاریخ کشور محکم شود. آن روز فهمیدم در این خانه ماندن بدون عشق و مسئولیت پذیری ممکن نیست پس ماندم، ادامه دادم و چنان همراه رفقایم جنگیدیم که ستاره دوم را کنار پدر استقلال جشن گرفتیم.
البته آن افتخار آنقدر بدخواه و بخیل ساخته بود که استقلال بزرگ را به خاطر یک قانون عجیب و یکباره به پایین ترین سطح فوتبال ایران بفرستد. اگر عشق نبود من و خیلی از دوستانم آن روزها را دوام نمی‌آوردیم اما ماندیم، ادامه دادیم و پس از ثبت رکوردها و موفقیت‌های گوناگون کفش‌ها را به دیوار خانه آویزان کردیم.
دوران مربیگری برای استقلال هم پس از آزمون و خطا و کسب تجربه در تیمهای دیگر از راه رسید البته از آن دوران خوش سهمی برای خودم قائل نیستم و آن را حاصل لطف خدا و حمایت هوادار و حضور بازیکنان ممتازی می‌دانم که با آنها کار کرده ام.
شکی نیست که استقلال همیشه تکه‌ای از وجود من است اما قاعده فوتبال به‌جز چند استثنا حضور همیشگی در یک باشگاه نیست و رودررویی‌ها اجتناب ناپذیر است، گرچه یاد خانه همیشه گوشه قلب ماست که البته هر تیم معتبر و خوشنامی را هم که دردست گرفتم بحران زده بود و در وضعیت ناخوش که تاریخ گواه است.
دیروز و در بازی تیمم که به همت مدیران خوب و بچه‌های شریف و متعهدش به تیمی قابل احترام و مدعی تبدیل شده، اتفاقاتی افتاد که برایم تازه نبود، اما مگر می‌شود به این درد عادت کرد؟ فقط کاش پای بعضی نکات وسط نبود که بشود راحت‌تر و بدون سو تفاهم و قضاوت صحبت کرد.
من آدمی نیستم که فوتبال را به نامادری اش بسپارم و تا روزی که هستم برای سربلندی تیمی که در آن مسئولیت دارم و بی عدالتی برای رسیدن به فوتبال پاک می‌جنگم. همان‌گونه که در استقلال، سپاهان و تراکتور جنگیدم. خیلی از آن روزها نگذشته تا فراموش شوند و حقیقت را وارونه کنند.
من به مبارزه برای تیمم و موفقیت آن ادامه خواهم داد اما یادتان باشد گل‌گهر فقط قلعه‌نویی نیست. این یک باشگاه واقعی با مدیران سالم، هواداران وفادار و بازیکنان شایسته‌ایست که دستشان را از آنچه که شایسته‌اش بودند دور کرده‌اید.
یا "حق".
حالا اخرش كه چي ؟ 