به گزارش «تابناک»، سجاد بهزادی در عصر ایران نوشت: " به شوهرم گفتم این پسر را با خود ببر و در بازار بفروش چرا که پول نان نداریم، برای بچه‌های دیگر هم چیزی نداریم، آنها نان می‌خواهند، اما هیچی ندارم. درمانده هستم و چاره دیگری برایمان نمانده است. بلکه او را بفروشند و به یک نفر دیگر بده..."- گلدسته
این روایت دردناک تاریخ در هزاران سال پیش، امروز در کشور افغانستان تکرار شده است.
سازمان ملل می‌گوید: " فقر در افغانستان به ۹۷ درصد خواهد رسید. در حال حاضر نرخ فقر در افغانستان ۷۲ درصد بوده و در صورت ادامه روند کنونی، فقر در افغانستان تا نیمه نخست سال آینده میلادی به ۹۷ درصد خواهد رسید."
طالبان پیش چشم جهانیان، این چنین مردم افغانستان را به خاک سیاه نشانده با قرائت متحجرانه خود.
در خبرها آمده بود مدتی پیش اختلاف نظر بر سر حوری‌ها در میان طالبان بالا گرفته بود.
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: "اعضای گروه تروریستی طالبان، درباره تعداد حوری‌هایی که بعد از عملیات انتحاری به آنها تعلق می‌گیرند، با هم اختلاف‌نظر دارند. یک جوان ١۶ ساله می‌گوید ٢ حوری ولی یک طالب میان‌سال می‌گوید ۷۲ حوری! با این حال، هر دو در این نکته متفق هستند که بعد از عملیات انتحاری، بدون حساب و کتاب به بهشت می‌روند!"
در میانه جنگ روسیه با اوکراین و توجه افکار عمومی به این گوشۀ جهان، هر روز خبرهای نگران کننده تری از افکار بسته طالبان به گوش می رسد و ملتی که اسیر این قوم هستند.
تا اینجای کار روشن شده که اصلاح خواهان و آزادی‌خواهان عالم در مورد طالبان اشتباه نکرده‌اند و این قوم دقیقا همان است که بوده و همه نگران آن بودند و هنوز نشانه ای از یک دولت و رفورم مناسب حکومتی از خود نشان نداده تا کسانی که بر تغییر و تعدیل آنها اصرار داشتند امیدوار سازند.
امروز کابل، پایتخت افغانستان، غمگین‌ترین شهر جهان شناخته شده و در جایگاه ۱۸۶ قرار گرفته است.
گزارش رضایت جهانی در سال ۲۰۲۱ میلادی حکایت از آن دارد که در بین ۱۸۶ شهر جهان، کابل با قرار گرفتن در رتبه آخر یکی از غیرشادترین شهرهای جهان است.
این گزارش را هر ساله شبکه راهکارهای توسعه پایدار سازمان ملل منتشر می‌‌کند. میزان غمگینی مردم افغانستان از سال ۲۰۱۸ میلادی به بعد افزایش یافته و نام افغانستان از سومین کشور غمگین جهان، به جایگاه نخست صعود کرده است.
گفته می شود دلایل فراوانی برای سرنوشت کنونی افغانستان وجود دارد که بزرگ ترین علت آن ۴۰ سال جنگ با متجاوزان خارجی و جنگ‌های قومی، فرقه‌ای و نژادی است و امروز نیز گروه افراطی طالبان قدرت را دوباره در دست گرفته اند.
آفتاب آمد دلیل آفتاب. آرام آرام برای همه روشن خواهد شد که طالبان تفاوتی با گذشته‌اش ندارد و همچنان فاقد درک درست از مناسبات حکومت‌داری و روابط سیاسی است و به نظر نمی رسد از دل این گروه در نهایت دولتی ساخته شود که فقر را کاهش و ملت را از غم وغصه نجات دهد.
زیر سلطه ایدئولوژی خشن و بسته هرگز رفاه زاده نخواهد شد. جهان تیز با این رویکرد، روزگار روشن ملت افغان را به چشم نخواهد دید. شاید تنها بتوان آرزو کرد فردا که خاطرشان از اوکراین آسوده شد برای افغانستان هم کاری کنند.
