صدای گریه نوزادان ممکن است برای والدین بسیار ناراحت‌کننده باشد؛ در نتیجه دنبال تسکین کودک خواهند بود و احتمالا به ترفندهای متعددی متوسل شوند تا کودک را به حالت آرام بازگردانند.
به نقل از ساینس، هیچیک از این روش‌ها از نظر علمی ثابت نشده است؛ با این حال بیشتر این راهکارها بر اساس آزمون و خطا یا توصیه‌های مراقبان با تجربه است.
در یک مطالعه جدید که توسط محققان ژاپن انجام شد، چهار روش مختلف تسکین‌دهنده نوزاد آزمایش و اثربخشی هر کدام بر اساس تغییرات در ضربان قلب نوزاد و اینکه آیا نوزاد گریه می‌کند یا خیر، ارزیابی شد.
کومی کورودا، نویسنده این مطالعه در ژاپن، می‌گوید: بسیاری از والدین از گریه‌های شبانه نوزادان رنج می‌برند. این مساله بسیار بزرگی است؛ به ویژه برای والدین بی‌تجربه که این موضوع می‌تواند منجر به استرس آنان و حتی بدرفتاری با نوزاد در اندکی از موارد شود.
این مطالعه به جزئیات چگونگی تاثیر فیزیولوژیکی نوع نگاه داشتن، حمل و خواباندن نوزاد بر گریه نوزادان می‌پردازد.
در این پژوهش محققان از داده‌های ضربان قلب و دوربین‌های فیلمبرداری دستی برای ردیابی وضعیت فیزیولوژیکی و رفتاری نوزاد هنگام تسکین آن استفاده کردند.
بر اساس این پژوهش به مادران چهار روش برای آرام کردن نوزاد ارائه شد؛ نوزاد در حال گریه را در آغوش بگیرید؛ نوزاد را در آغوش بگیرید و با او راه بروید؛ نوزاد را در تخت یا گهواره قرار دهید یا نهایتا نوزاد را در گهواره یا کالسکه متحرک قرار دهید که بتواند به عقب و جلو حرکت کند.
با استفاده از هر کدام از این روش‌ها میزان ضربان قلب، خواب، هوشیاری و گریه نوزادان ارزیابی و برای آن امتیازاتی در نظر گرفته شد.
محققان با استفاده از چهار روش مختلف وضعیت ۲۱ نوزاد را مقایسه کردند.
آنان دریافتند وقتی مادر نوزاد را حمل می‌کرد و راه می‌رفت، نوزادان گریان آرام می‌شدند و ضربان قلب آنان در عرض ۳۰ ثانیه کاهش می‌یافت. هنگامی که مادران به مدت پنج دقیقه به این روش راه می‌رفتند، نوزادان آنقدر آرام می‌شدند که حدود ۵۰ درصد آنان به خواب می‌رفتند. اثر آرام‌بخش مشابه زمانی رخ داد که نوزادان را در تخت گهواره‌ای قرار می‌دادند.
کورودا افزود: پنج دقیقه پیاده‌روی وضعیت خواب نوزاد را بهبود می‌بخشد اما این روش فقط برای نوزادانی است که گریه می‌کنند. با کمال تعجب این اثر زمانی که نوزادان از قبل آرام بودند، دیده نمی‌شود. در میان نوزادان مورد مطالعه گریه همه آنان تا پایان پنج دقیقه پیاده‌روی متوقف شد و ضربان قلبشان کاهش یافت.
با این حال نشستن و در آغوش گرفتن نوزادی که گریه می‌کرد، آرامش‌بخش نبود و تمایل به افزایش و گریه ادامه داشت. ضربان قلب هنگامی که مادران راه رفتن را متوقف کردند، شرایط نوزادان تغییر کرد که این موضوع نشان می‌دهد نوزادان به حرکات مادرشان بسیار حساس هستند.
همچنین این مطالعه نشان داد که وقتی مادران تلاش کردند پس از آرام کردن نوزادان خوابیده خود را زمین بگذارند، بیش از یک‌سوم نوزادان در عرض ۲۰ ثانیه دوباره هوشیار شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد همه نوزادان در لحظه جدا شدن از بدن مادر پاسخ‌های فیزیولوژیکی از جمله تغییر در ضربان قلبشان رخ داد.
محققان بر اساس یافته‌های خود روشی را برای تسکین و بهبود خواب در نوزادان گریان پیشنهاد کردند. آنان توصیه می‌کنند والدین نوزادان گریان را در آغوش بگیرند و پنج دقیقه با آن‌ها راه بروند؛ سپس پنج تا هشت دقیقه دیگر قبل از خواباندن نوزادان بنشینند و نوزاد را در آغوش بگیرند.
اگرچه این تحقیق فقط مادران و نوزادان آنان را شامل می‌شود اما کورودا انتظار دارد اثرات آن برای پدران و سایر مراقبان نیز مشابه باشد.
وی تاکید کرد: این مطالعه تنها شامل نمونه‌های کم‌تعدادی از نوزادان می‌شد و برای تایید نتایج باید با حجم نمونه‌های بزرگتری آن را تکرار شود.
البته این روش به این موضوع نمی‌پردازد که چرا برخی از نوزادان بیش از حد گریه می‌کنند و نمی‌توانند بخوابند اما به طور کلی راه حلی فوری ارائه می‌دهد که می‌تواند به والدین نوزادان تازه متولد شده کمک کند.
نتایج این تحقیق در مجله Current Biology منتشر شده است.
