به گزارش «تابناک» به نقل از خبرآنلاین، چندین روش برای شکار حیات در خارج از زمین وجود دارد. اولین رویکرد این است که به دنبال نشانه‌هایی از هر نوع زندگی، اعم از هوشمند و یا غیره باشید. این متداول‌ترین روش در نجوم است و معمولاً منظومه‌های ستاره‌ای دیگر را هدف قرار می‌دهد به عنوان مثال، به دنبال مواد شیمیایی تولید شده توسط حیات در جو جهان‌های دیگر است. اما جست‌وجوی حیات فرازمینی مکان‌هایی را در منظومه شمسی نیز در نظر می‌گیرد، مانند سطح مریخ و جو غنی از هیدروکربن قمر تیتان زحل.
رویکرد دیگر این است که به طور خاص به دنبال حیات هوشمند باشیم، زیرا احتمالاً بیگانگان هوشمند می‌توانند حضور خود را بسیار راحت کمرنگ می‌کنند؛ به عنوان مثال، ما می توانیم به دنبال ارتباط بیگانگانی باشیم که وجود خود را در طول موج های رادیویی یا نوری نمایان می کنند.
اما بیگانگان هوشمند ممکن است سرنخ های دیگری نیز از خود به جای بگذارند. اگر آنها قادر به ساختن به اصطلاح ابرساختارها مانند ازدحام های دایسون شوند، ما می‌توانیم آن ابرساختارها را در جستجوی سیستم های دیگر شناسایی کنیم. به عنوان مثال، ساختارهای بزرگ به اندازه کافی در اطراف یک ستاره نوری را که ما می‌بینیم تغییر می‌دهد و می تواند نشانه‌ای از فعالیت هوشمند باشد.
تا کنون، تمام جستجوها برای حیات فرازمینی بی‌نتیجه بوده است. اما راه دیگری وجود دارد که نسبتا ناشناخته است؛ جستجو برای مصنوعات فرازمینی (SETA).
ایده پشت این رویکرد این است که اگر موجودات فضایی به اندازه کافی پیشرفته شوند، ممکن است بخواهند کهکشان را یا به تنهایی یا از طریق فضاپیمای روباتیک کشف کنند. در تاریخ تقریباً 4.5 میلیارد ساله منظومه شمسی، این بیگانگان زمان زیادی برای چرخیدن در محله ما داشتند و شاید اثری از خود بر جای می گذاشتند.
در واقع، تمدن‌های متعددی می‌توانستند در سراسر کهکشان آمده و رفته باشند، که هر کدام از آنها چیزی را در منظومه شمسی باقی می‌گذارند؛ در مقاله جدیدی که در پایگاه داده پیش‌چاپ arXiv منتشر شد، ستاره‌شناسان راهبردی را برای استفاده از تلسکوپ‌ها، پیمایش‌ها و کاوشگرهای سیاره‌ای موجود برای شکار نشانه‌هایی از بازدیدهای قبلی بیگانگان پیشنهاد کرده‌اند. آنها بقایایی هستند که ممکن است بررسی آنها به کار آید.
مصنوعات سطحی منظم که شامل فضاپیماهای مرده و باقیمانده آنها، کاوشگرها و حتی زباله های فضایی می‌شوند از جمله این بقایا هستند. در زمان نسبتاً کوتاهی که بشر برای کاوش در منظومه شمسی داشته است، ماه و مریخ را با ده‌ها فضاپیمای منقرض شده و قطعات تصادفی آشغال پر کرده‌ایم، بنابراین گمان اینکه تمدن بیگانه‌ای که در حال بازدید است نیز همین کار را انجام دهد، غیرقابل قبول نیست. به علاوه، از آنجایی که بسیاری از سطوح در منظومه شمسی هوازدگی یا آتشفشان را تجربه نمی کنند، یک مصنوع باقی مانده در آن می تواند برای میلیاردها سال قابل مشاهده باشد.
همراه با مصنوعات سطحی، می‌توان به فضاپیماهایی که در فضای بین سیاره‌ای آویزان هستند اشاره کرد، دسته‌ای که معمولاً به عنوان "Lurkers" شناخته می‌شود. آنها ممکن است در یک نقطه گرانشی پایدار منتظر بمانند یا به دور ماه بچرخند. آنها ممکن است فعال باشند، اتفاقات جالبی را که در منظومه شمسی رخ می دهد را رصد و ثبت کنند، یا ممکن است مدت ها مرده باشند و تفاوت چندانی با یک سیارک یا دنباله دار نداشته باشند.
در نهایت، ممکن است با مصنوعات بین ستاره‌ای روبرو شویم، مصنوعاتی که هرگز قرار نیست در یک منظومه ستاره‌ای باقی بمانند، اما بی‌هدف در کهکشان سرگردان هستند و از یک منظومه به منظومه دیگر می‌روند. در حال حاضر چندین ابزار برای تشخیص این نوع مصنوعات وجود دارد، مانند تلسکوپ‌های نجومی گسترده و مأموریت‌های سیاره‌ای.
برای یافتن حیات بیگانه هوشمند، انسان ها ممکن است نیاز داشته باشند مانند یک موجود فرازمینی فکر کنند.
حالا این سوال پیش میاد که چرا باید فرازمینی های هوشمند احتمالی بخوان خودشونو از بقیه موجودات پنهان کنند و چرا اونها دنبال ارتباط با سایر موجودات کیهان نیستند و فقط ما زمینی ها دنبال اون هستیم؟