به گزارش «تابناک» به نقل از عصر ایران، این که اگر رسانه ها در محدودیت قرار گیرند، نمی توان ادعای آزادی بیان کرد، سخنی است کاملاً شایسته و سنجیده. اساساً یکی از شعارهای بنیادین انقلاب اسلامی، " آزادی " بود و تحقق آن در همه ابعادش، از جمله " بیان " از آرمان های انقلاب است. جا دارد جناب علم الهدی که برای انتقال مستقیم دیدگاه هایش به مراکز قدرت مانعی ندارد، این مهم را نیز پیگیری کند تا محدودیت های رسانه ای به حداقل ممکن برسد. عدم شکایت از رسانه ها، تنها یکی از ابعاد آزادی رسانه است.
اگر رسانه ها آزادی کامل داشته باشند، قطعاً می توان انتظار آسیب هایی را داشت ولی در مجموع، منافع آن به ویژه در شفاف سازی عملکردها، فساد ستیزی و آگاهی بخشی و تعامل مردم و حکومت بسیار بیش از ضررهایش هست کما این که مضارّ محدودسازی رسانه ها به مراتب فراگیر تر از آزادی آنهاست.
اما بخش دیگر سخن ایشان هم تا جایی که می دانیم مقرون به واقعیت است. آیت الله علم الهدی به خاطر موضع گیری های متعددی که دارد، بسیار مورد نقد رسانه ها قرار می گیرد و برخی نقدها نیز بسیار تند و صریح است.
کانال عصر ایران در تلگرام
اما باید منصفانه گفت که ایشان در مواجهه با این نقدها ، شکیبا بوده و در عمل قائل به نظریه "سخن در برابر سخن" است از این رو، گاهی اوقات جواب نقدها را در خطبه ها و سخنرانی ها می دهد و هیچ گاه اقدام به شکایت نکرده است. این در حالی است که داماد ایشان سال ها جزو مقامات عالی رتبه قضایی بود و اکنون رئیس جمهور است و امکان پیگیری برای برخورد بسیار سهل الوصول بوده و هست.
حتی گاهی برخی دوستان خیرخواه به ما در عصر ایران می گفتند که علم الهدی را نقد نکنید، کافی است به رئیسی بگوید که با فلان رسانه برخورد کن!
البته که ما آنچه را که حق می دانیم (نه این که حتما حق باشد) در قالب نقد نوشتیم و خیلی هم صریح نوشتیم و ایشان هم هرگز از حربه شکایت استفاده نکرد.
به بهانه سخنان اخیر آیت الله علم الهدی، مروری کردیم بر شاکیان عصر ایران از 1385 به این سو و دریافتیم که تمام شکات عصر ایران، افراد غیر روحانی بوده اند و به جز حمید رسایی که علیه یکی از نویسندگان عصر ایران شکایت کرده، هیج فرد روحانی در زمره شاکیان نبوده است. یک بار هم نهاد ریاست جمهوری در زمان حسن روحانی از عصر ایران شکایت کرد که آن هم از سوی نهاد ریاست جمهوری بوده و نه شخص وی. این درحالی است که عصر ایران به عنوان یک رسانه منتقد، اشخاص حقیقی و حقوقی زیادی اعم از روحانی و غیر روحانی را مورد نقد قرار داده و انصاف باید داشت که روحانیون در این باره، خردمندانه تر ، حرفه ای تر و بازتر از بقیه عمل کرده اند.
جالب این که به تجربه ثابت شده است که هر چه جایگاه اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و علمی افراد نازل تر بوده، بیشتر شکایت کرده اند. از جمله اخیراً یکی از همین سخنرانان پر حرف و حاشیه مکلا ، شکایت کرده و حتی بعد از این که وکیل وی گفت جوابیه ما را منتشر کنید تا از شکایت صرف نطر کنیم و منتشر هم شد، ولی دوباره مسیر شکایت را ادامه دادند! می دانید چرا؟ چون گفته بودند مدیر مسوول عصر ایران به دیدار او در دفترش برود که نرفتیم! یعنی در همین حد!
حالا که صحبت از شکایت شد، بد نیست یادآور شویم که سیاه ترین دولت ها از نظر شکایت از رسانه ها و برخوردهای سلبی و فیلترینگ و ... دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد بود. شکایت ها به حدی زیاد و اغلب بهانه گیرانه بودند که دادسرا عملاً پاتوق مدیران رسانه ها شده بود و آنجا مدام همدیگر را ملاقات می کردند، دادسرا بود. حتی خبر داریم که کارهای سخیفی که در شأن یک دولت نیست برای محدودسازی رسانه ها در سطح کابینه انجام می شد مانند طرح این موضوع خطاب به فلان وزیر در جلسه هیات دولت که چرا زیر مجموعه شما به فلان سایت منتقد ما آگهی داده است؟ فوراً بگویید آگهی را پس بگیرند! فکرش را بکنید در هیات دولت راجع به چه چیزهایی صحبت می شده است!
در دولت روحانی، رویه عوض شد ولی شکایت از رسانه ها و از جمله عصر ایران به صفر نرسید. با این حال تعداد شکایت های آن دولت در ۸ سال علیه عصر ایران انگشت شمار بود.
اما در دو سال نخست دولت رئیسی، برغم نقدهای منتشره در عصر ایران، بر سبیل انصاف باید گفت که شاهد دولتی مداراگر بوده ایم و تا کنون حتی یک شکایت از سوی دولت علیه این رسانه صورت نگرفته یا فشار خاصی وارد نکرده اند.
در هر حال برمی گردیم به سخنان آیت الله علم الهدی و خطاب به ایشان می گوییم: هر چند در مسائل متعددی با شما هم نظر نیستیم، ولی مشی شما در قبال رسانه ها را تحسین می کنیم.
