به گزارش «تابناک»، پس از دورهٔ نخست جنگ ایران و روسیه (۱۸۰۴–۱۸۱۳) و کمتر از یک سده از جدایی قفقاز برپایه پیمان‌نامهٔ گلستان (۱۸۱۳) و افزودن آن به خاک روسیهٔ تزاری، با روادید سردمداران نوین در ۱۵ نوامبر ۱۹۱۷ پس از خیزش بولشویکها در اکتبر همان سال، نخستین کنگرهٔ ارمنیان ناگورنو قره‌باغ در ۲۲ ژوئیه ۱۹۱۸ بخشبندی دیوان‌سالاری تازه‌ای را برنهاد که تا سال ۱۹۲۰ گردانندگان برپایهٔ قانون بومی همان کنگره کار خویش را دنبال نمود.
در ادامه کنگرهٔ ارمنیان ناگورنو قره‌باغ با جمهوری مردمسالار آذربایجان به سرپرستی انگلستان همکاری نکردند و هر گونه دگرگونی در این رویکرد را وابسته به راهکار پایانی پیمان‌نامهٔ سازش پاریس دانستند.
همچنین در میثاق جامعهٔ ملل دولت ارمنستان بر پایهٔ بند ۸۸ به‌گونهٔ دوژور (قانونی و رسمی) پذیرفته و دولت آذربایجان با نگاه به آنکه تا پیش از پیوستن آن سرزمین به روسیه تزاری بخشی از سرزمین مغول و ایران بوده و دولت مستقلی نداشته‌است، تنها از سوی بریتانیا، فرانسه، ایتالیا و ژاپن آن هم به گونهٔ دوفاکتو (نه دوژور) پذیرفته‌شد. گرچه آمریکا این شناسایی را هم نپذیرفت.
همچنین در آن زمان دو سرپرست برای آذربایجان در میان بود؛ یکی دولت مساوات در گنجه که کمی پس از آن در آوریل ۱۹۲۰ برون‌مرزی شد و دیگری دولت بولشویک در باکو. دولت مساوات از پشتیبانی ترکیه برخوردار بود چنان‌که در ۱۹۱۸ باکو را با پشتگرمی سرراست به ترک‌ها دردست‌گرفت.
افزون‌براین، جامعهٔ ملل ناسازگار با راهبرد مهار جنگ‌افزار به دولت ارمنستان برای انباشت آن به اندازهٔ نیاز روادید داد و به‌وارون همهٔ رویکردهایی که برای کاهش و مرزبندی ساخت و نگهداری جنگ‌افزار برپا کرده‌بود، در فراهم‌کردن جنگ‌افزار برای ایستادگی دربرابر دشمنانی که آن را دربرگرفته بودند آزاد دانست.
سرانجام در سال ۱۹۲۳ اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی سرزمین کوهستانی قره‌باغ را استان خودگردان جمهوری آذربایجان خواند و تا فروپاشی شوروی (۱۹۹۱) این بخشبندی سازمانی کشوری پابرجا ماند.
این درگیری‌ها ناشی از اختلافات در مورد منطقه ناگورنو قره‌باغ است که قلمرو شناخته شده بین‌المللی آذربایجان توسط جامعه بین‌المللی است، این منطقه در حال حاضر توسط جمهوری آرتساخ اداره می‌شود.
اولین دوره جنگ قره‌باغ با امضاء قرارداد آتش‌بس بیشکک در سال ۱۹۹۴، به پایان رسید و قره‌باغ کوهستانی و شهرهای اطراف آن، اعم از آغ‌دام، جبرئیل، فضولی، کلبجر، قبادلی، لاچین و زنگلان که قلمرو شناخته شده بین‌المللی جمهوری آذربایجان از سوی جامعه بین‌المللی است، به تصرف ارمنستان درآمد.
بر همین اساس درگیری های آذربایجان و ارمنستان بر سر این مناطق استمرار پیدا کرد.
بنابر گزارش «آکادمی حقوق بین‌الملل بشردوستانه و حقوق بشر ژنو» در خصوص جنگها که در سال ۲۰۱۸ انتشار یافت، کشور ارمنستان نه‌تنها با حمایت تسلیحاتی، مالی، آموزش نظامی، و پشتیبانی عملیاتی از «جمهوری قره‌باغ» و نیروهای آن، بلکه با مشارکت در هماهنگی و کمک به برنامه‌ریزی کلی فعالیت‌های نظامی و شبه‌نظامی آن «کشور خودخوانده»، در قره‌باغ کوهستانی اعمال اقتدار می‌کند. در طول حدود ۳ دهه به مراتب آتش‌بس نقض شد، که از شدیدترین نمونه‌های آن‌ها می‌توان به درگیری‌های ۲۰۱۶ جمهوری آذربایجان و ارمنستان و درگیری مرزی ارمنستان و جمهوری آذربایجان در ژوئیه سال ۲۰۲۰ اشاره کرد.
به تازگی دوباره و در شهریور 1402 دور جدیدی از جنگ ها آغاز شد.
