به گزارش تابناک، همشهری آنلاین نوشت: از دوران محمدشاه قاجار بود که میسیونرها یا همان مبلغان مسیحی با ورود به ایران اجازه تبلیغ پیدا کردند. یکی از اقدامات نخست میسیونرها برای افزایش نفوذ در فرهنگ ایرانی، ساخت مدرسه بود.
اگرچه شمار این مدارس پیش از هر نقطه دیگری در ایران از حدود سال ۱۸۶۰ میلادی در مناطق روستایی آذربایجان و شهر تبریز افزایش یافت، اما با شروع فعالیت آمریکایی‌ها نخستین مدرسه میسیونری در تهران نیز ساخته شد.
«اردشیر آل عوض» محقق فرهنگ عامه، در این‌باره می‌گوید: «در اوایل قرن نوزدهم در تهران یازده مدرسه توسط میسیونرها ساخته شده بود. این مبلغان مذهبی که از اواخر قرن هجدهم ابتدا به بهانه آموزش اقلیت‌های مذهبی وارد ایران و ارومیه شده بودند و در این شهر چند مدرسه راه‌اندازی کردند، در سال‌های نخست قرن نوزدهم به تهران آمدند. در سفرنامه‌ها آمده است که هدف آنها این بود تا به ایرانیان بفهمانند فرهنگ غربی بر فرهنگ شرقی استیلا دارد.»
او اضافه می‌کند: «ساموئل جردن یکی از آن میسیونرهای سرشناس بود که همراه با همسرش به تهران سفر کرد و مدرسه‌ای به نام «تهران» در منطقه دروازه قزوین راه‌اندازی ساخت. این مدرسه که ۴۰ سال توسط آنها اداره شد، در سال اول ۱۰ دانش‌آموز ثبت نام کرد اما در اواسط همان سال شمار دانش‌آموزان ثبت نامی آن به ۴۰ نفر رسید.»
آل عوض ادامه می‌دهد: «وقتی شمار دانش‌آموزان زیاد شد، آنها ساختمان جدیدی در خیابان سی تیر با ۱۵ کلاس ساختند و همه دانش‌آموزان را به این ساختمان منتقل کردند. محصلان این مدرسه بعدها با افزایش شمارشان به کالج آمریکایی‌ها منتقل شدند و این کالج هم بعدها البرز فعلی نام گرفت.»
