میل به دادن پاسخی ویرانگر به یک دشمن سیاسی با متوسل شدن آمریکا به استفاده از علم هسته ای علیه ژاپن در جنگ جهانی دوم آشکار شد. همین شور و اشتیاق سه قدرت هسته ای، اروپا را در دوران پس از جنگ جهانی دوم به ادامه رقابت سوق داد. دو قدرت هسته ای آسیایی یعنی هند و پاکستان نیز در دهه آخر قرن بیستم به این گرداب مکیده شدند.
اکنون به نظر می رسد ایران، رقیب سرسخت اسرائیل و تا حدی پادشاهی سعودی در حال نائل آمدن به اختیار در جهت دهی برنامه هسته ای است. تهران به خاطر آرمان هستهایش با واکنش های کارشکنانه ی متعددی از سوی ایالات متحده روبه رو شده است.
آسوشیتدپرس به نقل از خبرگزاری ایرنا، در یکم فوریه ۲۰۲۴، گزارش داد که ایران ساخت چهار نیروگاه هستهای دیگر در جنوب این کشور را با ظرفیت کل ۵۰۰۰ مگاوات آغاز کرده است.
در حال حاضر، این کشور یک نیروگاه هسته ای فعال دارد؛ یک نیروگاه ۱۰۰۰ مگاواتی که با کمک روسیه در سال ۲۰۱۱ آنلاین راه اندازی شد. ایران همچنین در حال ساخت یک نیروگاه ۳۰۰ مگاواتی در استان نفت خیز خوزستان، جنوب ایران، در نزدیکی مرز غربی این کشور با عراق است.
از سال ۲۰۲۳ تمام جهان، ایران را به شدت تحت فشار قرار دادند و حتی برخی کشورهای اروپایی به فکر اقدامات سخت تری برای انزوای ایران افتادند.
مذاکرات مجدد وین با هدف ترمیم توافق هسته ای آسیب دیده ایران (برجام) در ژوئیه ۲۰۱۵ ، توسط کشورهای عضو اروپایی به دلیل آنچه آنها حمایت از روسیه در جنگ با اوکراین خواندند، لغو شد.
به دلیل این موضوع و عدم کاهش تحریمهای اقتصادی، تهران موضع خود را سختتر و اعلام کرد که اکنون هیچ چیز او را از حرکت به سمت هدف نهایی خود باز نمیدارد.
ناظر هسته ای سازمان ملل سال گذشته اعلام کرد: ایران سرعت تولید اورانیوم نزدیک به درجه تسلیحاتی را افزایش داده است.
آسوشیتدپرس در گزارشی به نقل از رافائل ماریانو گروسی، مدیرکل آژانس، گفت: ایران «در هفتههای اخیر تولید اورانیوم غنیشده خود را افزایش داده و کاهش تولید قبلی خود را از اواسط سال ۲۰۲۳ معکوس کرده است.»
ایران قبلاً سرعت غنیسازی اورانیوم خود به خلوص ۶۰ درصد را کاهش داده بود که تنها یک قدم فنی کوتاه با سطح ۹۰ درصدی مورد نیاز برای ساخت تسلیحات فاصله دارد.
ناصر شریفلو، سرپرست این پروژه به خبرنگار ایرنا گفت: چهار نیروگاه جدید در شهر بندری سیریک در ساحل شرقی ایران در حدود ۱۱۵۰ کیلومتری جنوب پایتخت در حال ساخت است. هزینه این پروژه ۲۰ میلیارد دلار برآورد شده و ۴۰۰۰ شغل ایجاد می کند. انتظار می رود هر نیروگاه سالانه ۳۵ تن سوخت هسته ای مصرف کند.
تهران در ۱۴ بهمن ماه چند روز پس از اعلام خبر ساخت مجتمع نیروگاه هستهای در جنوب، اعلام کرد که ساخت یک راکتور جدید تحقیقاتی هستهای در اصفهان را آغاز کرده است.
محمد اسلامی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران در گفت و گو با ایرنا گفته بود: امروز فرآیند بتن ریزی برای فونداسیون راکتور در سایت اصفهان آغاز شد.
لازم به ذکر است که مرکز تحقیقات هسته ای اصفهان در مرکز ایران در حال حاضر دارای سه رآکتور است. راکتور تحقیقاتی ۱۰ مگاواتی جدید برای ایجاد یک منبع نوترونی قدرتمند در حال ساخت است. منابع فاش کردند که این راکتور کاربردهای متنوعی از جمله آزمایش سوخت و مواد هسته ای و تولید رادیوداروهای صنعتی خواهد داشت.
در ژانویه ۲۰۲۴، مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی، رافائل گروسی، از اینکه ایران همکاری با آژانس را «محدود میکند» ابراز تاسف کرد.
ایران برنامه دارد تا سال ۲۰۴۱ به ظرفیت تولید ۲۰۰۰۰ مگاوات برق از انرژی هسته ای در کشور برسد. تنها پنج کشور - ایالات متحده، فرانسه، چین، روسیه و کره جنوبی - در حال حاضر ظرفیت هسته ای نصب شده برای تولید بیش از ۲۰۰۰۰ مگاوات برق را دارا هستند.
مذاکره مجدد درباره توافق هسته ای ایران تقریباً از بین رفته و احیای آن فراتر از حد انتظار است. احتمالا هیچ چیزی به جز اراده ی تهران برای مهار و توقف برنامه ی هسته ای ایران وجود ندارد.
به نظر میرسد زیرساختهای تهران برای دسترسی به هدف تولید ۲۰۰۰۰ مگاوات در جای خود و در وضعیت عملکردی خوبی است. این موضوع باعث نگرانی آمریکا، اسرائیل و قدرت های منطقه ای و جهانی شده است.
ایران چین و روسیه را در کنار خود دارد. دور نیست روزی که تهران اعلامیه غافلگیرکننده ای را صادر کند که دشمنانش در غرب از جمله آمریکا باید برای آن آماده باشند. این کشور به موقعیت تعیین کننده در دانش هسته ای رسیده است. (در حالی که دستیابی به تسلیحات هسته ای جز برنامه های از پیش اعلام شده ی ایران نیست)
روحیه حق طلبی ایران خوشحال کننده است، زیرا در سطح جهانی از موج قوی آرمان فلسطین حمایت می کند.
به احتمال زیاد، آمریکا جنگ علیه ایران را آخرین اولویت قرار خواهد داد. چین و روسیه در تهدید و اخلال در ناوبری ایمن کشتیهای تجاری و نظامی مرتبط با اسرائیل در دریای سرخ در کنار حوثیها قرار نخواهند داشت. چین بیشترین مشارکت تجاری و بازرگانی را در قاره اروپا دارد.