حضرت على(ع) به امر کشاورزى و توسعه آن و احداث چشمه ها, قنات ها و مزارع, بسیار اهمیت مى داد, به طورى که مى توان گفت: «در میان اولیاى خدا, در این مورد نظیرى براى آن حضرت دیده نشده است!» آن حضرت در این جهت کوشش فراوانى داشت, بویژه هنگامى که خلفاى بعد از رسول خدا(ص) مقام آن حضرت را غصب نمودند، آن بزرگوار به آباد کردن اراضى و احداث نخلستان ها و قنات ها پرداخت و در پایان درآمد سرشار آن باغ ها را وقف فقرا و تامین نیازهاى جامعه نمود. امیرمومنان على(ع) در اطراف مدینه قنات ها و چشمه سارهاى متعددى احداث کرد که در میان آنها باغ ابونیزر و باغ بغیبغه را مى توان نام برد. على(ع) شخصى به نام ابونیزر را سرپرست این دو باغ قرار داد و سپس این دو باغ را وقف نمود تا درآمد آنها در راستاى تامین هزینه زندگى نیازمندان به مصرف برسد. این دو باغ پس از على(ع) در دست امام حسن(ع) بود. پس از امام حسن(ع) نیز در اختیار امام حسین(ع) قرار داشت و به مصرف نیازمندان مى رسید. روزى معاویه در زمان امامت امام حسین(ع) براى آن حضرت پیام فرستاد که من حاضرم این دو باغ را به دویست هزار دینار خریدارى کنم. امام حسین(ع) در پاسخ فرمود: «این دو مزرعه فروشى نیست! پدرم آن را براى عموم فقرا و بینوایان وقف نموده است تا چهره اش از حرارت آتش دوزخ محفوظ بماند؛ بنابراین من آنها را به هیچ قیمتى نمى فروشم! وضعیت کنونی این باغ‌ها را می‌بینید.
