در این انتخابات تا روز ثبت‌نام‌ها تلاش کردم زاکانی ثبت‌نام نکند. وقتی ثبت‌نام کرد دور از معرفت بود کمک نکنم. هر وقت هم خسته شدم تخریب‌ها علیه زاکانی بهترین انگیزه بود که ادامه دهم. امروز هم وقتی هنوز دونامزد دیگر به توافق نرسیدند کنار رفتن‌ش را خودکشی می‌دانستم ولی وقتی خودش در بیانیه انصراف نوشته از ملامت‌ها نمی‌هراسم ما چکاره‌ایم!؟
اما برای خودم. دوستانم و دشمنانی که می‌خواهند از فردا او را هدف تخریب‌های مجدد قرار دهند مینویسم و دستاوردهای زاکانی در این انتخابات را به قدر عقل خودم مرور میکنم:
۱. مهمترینش شکل دهی به گفتمان محوری انتخابات بود. دولت سوم روحانی بهترین ایده برای پیروزی بود. این انتخابات می‌توانست دوقطبی برجام یا دوقطبی مهساامینی یا دوقطبی‌های مخرب دیگر باشد. اما زاکانی بدون لکنت و بدون وقفه از ابتدا روی یک دوگانه درست پافشاری کرد. آنقدر ایستاد که کل انتخابات حول این گفتمان شکل گرفت. حتی کرسنت هم محوری بود که دونامزد طلبکار را در موضع تدافعی گذاشت
۲.زاکانی از یک نامزد پوششی تبدیل شد به نامزدی که مردانه و جدی رقابت می‌کند. در میدان توانایی برگزاری میتینگ و اجتماعات خیابانی دارد و مانور میدانی بدهد. شبکه‌ای از فعالان را در کشور فعال کند تا برایش ستاد بزنند و حتی خودش تمایز خودش و برتری نسبت به دیگر نامزدها را مطرح کند.
۳. زاکانی ایثارگر هست. فداکار وبامعرفت. برای ورود به حملات و پاسخ به تخریب ها اهل حساب و کتاب های برآمده از نظرات کمپین‌نویس‌ها نیست. اگر نفعش در میوه خوردن با پزشکیان باشد و افزایش رای‌ش در عدم تقابل باشد در وسط مناظرات از اصل انقلاب، خط شهید جمهور و حتی باقی نامزدهای جریان انقلاب دفاع می‌کند. زاکانی برای بردن آمده بود ولی هدف‌های مهمتری از بردن داشت و همین باعث شد او بازنده این انتخابات نباشد.
۴. امروز مردم تهران و حتی ایران درجریان کلان‌پروژه های شهرداری تهران هستند. آنقدر در این سه سال دوست و دشمن علیه عملکرد و کارنامه زاکانی تخریب کرده بودند که خودشان باورشان شده بود زاکانی در تهران کاری نکرده است. نامزدها برای تخریب زاکانی می‌گویند تو فقط اتوبوس وارد کردی و نمی‌دانند این یعنی اعتراف به همین دستاوردها. امروز مردم برخلاف یک ماه قبل از عملکرد زاکانی و جهش‌ش نسبت به دوره قبل شهرداری آگاه شدن. امروز مردم کارنامه زاکانی را بهتر از همیشه دیدند.
