ازینرو با توجه به برتری شکننده در انتخابات ۱۴۰۳ و داشتن ۱۳ میلیون رای منسجم مخالف، وی دوره سختی را پشت سر خواهد گذاشت؛ چنانچه وضعیت سال ۱۴۰۳ پزشکیان شبیه به وضع روحانی در سال ۱۳۹۷ است.
جاییکه حسن روحانی با ابتر ماندن پروژه سیاست خارجی پس از خروج ترامپ از برجام و نیز اعتراضات دیماه ۹۶ و همینطور شکاف گسترده با حاکمیت و داشتن ۱۶ میلیون رای منسجم مخالف(ابراهیم رییسی در ۹۶) در سرازیری کاهش محبوبیت به‌سر میبرد و گران‌سازی بنزین در سال ۱۳۹۸ نیز باعث شد تا تتمه حمایت افکار عمومی از وی دچار سقوط چشمگیر شود.
حال مسعود پزشکیان بدون گذراندن ماه عسل با جامعه وارد عرصه انتخاب‌های سخت شده است که چنانچه در بالا گفته شد؛ شبیه وضعیت سال ۱۳۹۷ روحانی است.
مهمترین انتخاب‌ها افزایش قیمت بنزین خواهد بود که با توجه به فقدان سبد رای منسجم دست گذاشتن روی این موضوع باعث تسریع سقوط برای او خواهد بود؛ ازینرو یا وی به پروژه فوق تن میدهد و دچار سقوط میشود و یا با رفتارهای اپوزیسیون‌گونه با مشاوره برخی افراد حلقه پیرامون سعی خواهد کرد که با تعمیق شکاف با حاکمیت بتواند از مجموعه براندازان نیز حمایت جلب کند تا به زعم خود در منحنی سقوط، چالش بوجود آورد.
البته نباید نادیده گرفت که امتیاز او نسبت به روحانی اینست که تا اینجا حمایت قدرتمند حاکمیت را پشت خود دارد؛ حمایتی که از کمتر رییس‌جمهور منتخبی انجام شده‌است.
اظهار نظر اخیر جواد ظریف مبنی بر بکارگیری تبعیض مثبت بسود زنان، قومیت‌ها و اهل سنت در چینش کابینه نشان‌دهنده در پیش گرفتن یک رویه خطرناک در دولت مسعود پزشکیان است. رویه‌ای که با از بین بردن نظم جنسیتی و قومیتی، شکافهای نوینی در جامعه ایران ایجاد خواهد کرد.
رویه نتفلیکسی و تبعیض مثبت آن هم در جغرافیای خاورمیانه نه تنها جامعه را همسوتر نخواهد کرد؛ بلکه تلفیق آزادسازی اقتصادی بعلاوه بازی با برچسب‌های قومیتی و جنسیتی میتواند شکافهای فرهنگی و اقتصادی را تعمیق کند. آنچه پیداست این رویه متاسفانه نه یک تاکتیک غلط بلکه یک راهبرد غلط بوسیله هسته تصمیم‌ساز دولت چهاردهم است که در صورت تحقق ایران را وارد چالش یوگسلاوی دهه ۱۹۸۰ خواهد کرد.
سید نیما موسوی
پوست موز زیر پاش انداختند. 
همونم نداشتی 