تقریباً از سال ۱۹۷۰ به بعد رسانههای امریکایی با نگاه حمله به هویت جمعی، سرمایهداری و ایجاد بازارهای مالی، تغییر در بنیان خانواده، تحت تأثیر قراردادن فرهنگ کشورهای اسلامی و تسلط روی انسانها، انحراف در مسیر ازدواج و باروری برای کنترل جمعیت و... با انتشار یک فیلم به طور جدی به زندگی و تجربیات همجنسبازان پرداختند و از آن به بعد رسانهها، سینما و تلویزیون بینالمللی تمرکز بیشتری روی رواج این انحراف گذاشتند که همواره با انتقادات زیادی در سراسر جهان روبهروست.
اخیراً در برنامه پادکست علی ضیا که این روزها هم جنجالی شده، میهمان برنامه در اظهاراتی عجیب میگوید: «چرا همجنسگرایی بد است؟ چرا انسان نباید با همجنس خودش در رابطه باشد؟ او گرایشش چیز دیگری است. ما چه حقی داریم به کسی بگوییم جور دیگر باش!» این اظهارات در حالی مطرح میشود که از نظر علمی در مورد بزرگترین مشاهداتی که تاکنون در زمینه ژنتیک تمایلات جنسی انجام شده و در مجله Science (یک نشریه هفتگی جامع علمی امریکایی و یکی از برترین مجلات دانشگاهی جهان) منتشر شده، ژنی به نام ژن همجنسگرایی وجود ندارد و این گزارش تأثیر DNA روی گرایش به همجنس را کاملاً رد میکند.
سازندگان این برنامه باید بدانند در معرض قرار گرفتن نوجوان با اینگونه محتواها باعث وارد کردن ضربههای سنگینی به افراد و جامعه خواهد شد. سردرگمی جنسی و مشکلات شدید روانشناختی، افسردگی و اضطراب، کمبود عزت نفس و مشکلات در روابط حتی در بزرگسالی، روی آوردن به رفتارهای پرخطر مانند خودکشی، مصرف الکل و مواد مخدر و کاهش عزت نفس، از کمترین تأثیرات آن است. از طرفی باعث ایجاد و تشدید مشکلات خودپذیری میشود که فرد به رفتارهای خطرناک مانند خودکشی یا خودآزاری روی میآورد تا با احساسات منفی خود کنار بیاید.