به گزارش سرویس فرهنگی تابناک، یک صد و هفتاد پنج نفر خبرنگار، در جمع دهها هزار شهید غزه....
تک تک مرگ های ناشی از جنگ ها، آدمی را ناراحت می کند... سپس آدمی می گذرد . در انتظار خبر دیگری می نشیند. گاهی عادت می کند اما ... اما هر کدام از این مرگها، تواسته اند آتش در گلستانی بیفکنند و گلستانی را خاکستر کنند و دیگر، بعد از خلیل، قرار نیست از هیچ آتشی، گلستانی برآید و آتش، خاکستر می کند. ققنوس هم در نمی آید از این خاکستر.
این مرگ ها، برای ما شاید یک خبر هستند، اما همین ها در جایی، جگر پدر، مادر، برادر، خواهر و فرزندی را به آتش کشیده اند.
برای تاریخ انگار فرقی نمی کند. «حسن حمد» خبرنگار فلسطینی که در حمله ارتش رژیم صهیونیستی به خانه اش در اردوگاه جبالیا در شمال نوار غزه به شهادت رسید، برای تاریخ، یکی از صدها هزاران است. اما کاش روزی تاریخ این را هم گواهی دهد، که با هر مرگی چنین، دنیا و همه دار و ندار عزیزانِ این شهیدان، بر باد رفت و بر خاک نشست.
جانشینان خدا بر روی زمین اند که برای خاطر خدا! اینچنین به جان هم افتاده اند! خدا ما را ببخشد.
شمار شهدای خبرنگار در نوار غزه به ۱۷۵ نفر رسید. این تصویری که از شهادت این خبرنگار منتشر شده، دردناک و غم انگیر است. سرنوشت رسانه و اهالی رسانه، کلا اهالی آگاهی دادن و اگاهی بخسیدن، در برابر طغیانگرانی است که به چیزی جز سیطره بر انسان نمی اندیشند. تازه بمب اتم هم دارند. دریغ از ذره ای تعقل و تفکر که صد سال پیش، اثری از آنها در دنیا نبود و صد سال دیگر حتی کسی، خاطره ای آز آنها در ذهن ندارد. میان دو عدم، این همه غم؟!
این است فریبکاری دنیا.
تنها چراغ روشن آفرینش، اگاهی است. برای همین است که در لابلای کشتن کودکان و زنام و مردان، گهگاه باید مرگ را به خون اهل خبر نیز مزین کنند تا مبادا، کسی بخواهد بعدا چراغی بیفروزد و تاریکی های جنگ را روایت کند! این تصویر، فرجام ما در جهان شماست. جایی که شما برای جهانیان ساختید... که نساختید؛ هر چه کردید، گامی بزرگ در مسیر ویرانی بود.
