جزایر سه گانه ایرانی بوموسی یا ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک علاوه بر آنکه بخشی از خاک ایران است، به جهت آنکه حاکمیت را بر بخش عمده خلیج فارس تثبیت کرده، اهمیت راهبردی برای ملت ایران دارد و اساساً تلاش برای تغییر نام خلیج فارس توسط عرب‌ها، مقدمه‌ای برای دست گذاشتن بر روی این سه جزیره و چه بسا در دهه‌های بعد بر روی دیگر جزایر ایران است. دیوان بین‌المللی دادگستری | International Court of justice که به‌نام دادگاه بین‌المللی شناخته می‌شود، رکن قضائی اصلی سازمان ملل متحد است که ستاد آن در کاخ صلح شهر لاهه در کشور هلند واقع شده است. امارات یک بار در سال‌های پیش از انقلاب سعی کرد از طریق شورای امنیت سازمان ملل و در نهایت ارجاع به این دیوان، جزایر سه گانه را از این تجزیه کند و شورای امنیت این پرونده را نپذیرفت و حالا دوباره تحرکات مشابهی انجام داده که این بار همراهی روسیه، چین، آمریکا و حالا اتحادیه اروپا نگرانی‌هایی را در پی داشته است. قاعدتاً امارات توان نظامی اشغال این جزایر را ندارد و قدرت‌های بزرگ نیز بدون مبانی حقوقی بعید است دست به چنین اشغالگری به نفع امارات بزنند اما اگر در ادامه این مسیر امارات این پرونده را به لاهه ببرد چه حکمی صادر خواهد شد و آیا پس از آن قدرت‌ها از زور برای تجزیه این بخش از خاک ایران استفاده خواهند کرد؟! این پرسش‌هایی است که حسین ربیعی عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی در گفت و گو با دانشگاه تهران به آن پاسخ داده اما پیش از پاسخ به این پرسش‌ها، به این پرسش پاسخ داده شده که ریشه‌های این مناقشه چیست؟
