امسال، نه تنها تابستان پرچالشی به لحاظ قطعی‌های مکرر برق را در کشور سپری کردیم، بلکه در پاییز و زمستان نیز این روند ادامه داشت. هرچند به گفته مخاطبین تابناک این قطعی‌های برق در تهران کاهش یافته، اما در برخی دیگر از استان‌ها مانند اصفهان، یزد، خراسان و ... همچنان به طور پراکنده شاهد قطعی‌های برق هستیم. به نظر می رسد مهم ایجاد آسایش پایتخت نشینان است و سایر استان ها مشکلی با قطع برق ندارند!
به گزارش سرویس اقتصادی تابناک، عمده نیروگاه‌های تولید برق ایران از سوخت گازی استفاده می‌کنند. البته سبد سوخت مصرفی نیروگاه‌ها شامل سوخت گاز و مایع است که در فصول مختلف باید بر اساس سیاست گذاری ها، به تناسب از این سوخت استفاده کرده و دیگری را برای ایام سرد سال ذخیره کنند.
طبق اعلام‌های رسمی، راندمان نیروگاه‌های کشور می‌تواند در رده بندی قابل قبولی باشد، اما به هر ترتیب ناترازی برق بخشی در مصرف و بخش دیگر در تولید ریشه دارد. هر چند به گفته مسئولین طی سال‌های اخیر شاهد افزایش ظرفیت تولید برق بوده‌ایم، اما شرایط کنونی و قطعی‌های مکرر مبین واقعیتی مغایر با اظهارات موجود است!
رونق تولید و افزایش جمعیت بدون برق؟!
قطعا مشکلات کنونی صنعت برق یک شبه رخ نداده است و یک شبه نیز اصلاح نمی‌شود، بنابراین باید ریشه شرایط الان را در گذشته پیگیری کرد. چرا که عمل به برنامه‌های مختلف توسعه‌ای کشور و از آن مهم‌تر منویات اکید رهبری انقلاب مبنی بر رونق تولید و همچنین افزایش جمعیت به طور حتم با توسعه زیرساخت‌هایی نظیر برق مقدور است و پله نخست هر توسعه‌ای در هر بخش از اقتصاد، بی شک تقویب زیر ساخت برق است.
وزارت نیروی دولت پزشکیان را فردی بر عهده گرفته است که در گذشته سکاندار یکی از بازیگران نقش اول صنعت برق ایران بوده است! شرکتی عظیم بنام «مپنا»!
عباس علی آبادی در حالی به ساختمان شیشه‌ای وزارت نیرو دولت چهاردهم پا گذاشت که لابی‌های ادوار مختلف نشان می‌دهد، وی سودا و به بیان بهتر آرزوی میز این وزارتخانه را در سر می‌پروراند.
البته علی آبادی کم سابقه در صنعت برق کشور نبوده و با توجه به سابقه تحصیلی کارشناس و کارشناس ارشد مهندسی مکانیک با گرایش تبدیل انرژی از دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تهران و درجه دکترای مهندسی مکانیک از دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی با گرایش کنترل و همچنین تدریس دروس مختلف مهندسی مکانیک و مباحث مرتبط با موتور‌های درون‌سوز (توربین‌های گازی) در دانشگاه‌های مختلف کشور، انتظار می‌رود شناخت بهتر و صد البته عملکرد بهتری در زمینه صنعت برق داشته باشد. در خرداد ۱۴۰۲ انتقادات بسیاری به مدارک تحصیلی علی آبادی و تاریخ های عجیب دریافت آن مدارک و همچنین عضویت وی در هیات علمی دانشگاه امام حسین (ع) مطرح شد که بی پاسخ ماند.
مپنا، بهشت مدیریت/تحصیلاتی که کمک نکرد!
وی علاوه بر اینکه طی سال‌های ۸۷ تا ۸۸ معاون امور برق وزارت نیرو دولت احمدی نژاد بود، از دی ماه ۱۳۸۸ تا تیر ۱۴۰۲، حدود ۱۴ سال در شرکتی مدیریت می‌کرد که عملا از بسیاری از چالش‌های بخش دولتی و البته خصوصی آزاد است.
علی آبادی اظهارنظر مشهوری در دوران یک ساله معاونت وزیری خود دارد، مبنی بر اینکه باتوجه به اینکه بخش خصوصی کشور رغبتی به ساخت نیروگاه ندارد، خود دولت اقدام به ساخت نیروگاه می‌کند!
این اظهارنظر وی در وهله نخست نشان می‌دهد تحصیلات و تجربه وی در تدریس شناختی درباره اقتصاد برق ایران به وی نداده و جای اصلاح و درمان ریشه‌ای این صنعت عملا ورشکسته، مسکن را ترجیح داده و تجویز کرده است!
پوست موز زیر پای دولت؟
هر کارشناس ساده‌ای می‌داند که اقتصاد برق ایران ورشکسته است و دقیقا حضور دولت به عنوان سرمایه گذار در این بخش، این وزارت خانه را به بدهکارترین (رقم بدهی ۳۰ هزار میلیارد تومانی مشهور در زمان دولت تدبیر و امید) و البته ورشکسته‌ترین بخش دولت ایران تبدیل کرد.
جالب آن جاست که علی آبادی چندی پس از سمت معاون وزیری خود راهی شرکتی ثروتمند شد که تقریبا خصوصی است و محدودیت‌های شرکت‌های دولتی را برای سرمایه گذاری نیروگاه‌ها ندارد، اما عملکرد مدیریت علی آبادی در مپنا نشان می‌دهد جز سرمایه گذاری برای ساخت دو نیروگاه در ۱۴ سال، نقش چندانی در سرمایه گذاری برای افزایش ظرفیت نیروگاه‌های کشور نداشته است.
شیوه کار علی آبادی این شبهه را ایجاد می‌کند که شاید وی به طور جهت داری تلاش می‌کند تا بخش دولتی را مقروض نگه دارد و از سویی دیگر در جایگاه بخش خصوصی نیز اقدام پررنگی نداشته باشد و این رویه خلاف تمام اصول ساختاری نظام جمهوری اسلامی ایران است. در همین حال بررسی ها نشان می دهد عمده تلاش وی در دوران مدیریت شرکت مپنا و البته وزارت صمت دولت سیزدهم، به طور عمده تمرکز بر خودرو‌های برقی بود که از سوی متخصصان این حوزه امری غیر ضروری شناخته شد و در عمل هم ثمره کاربردی نداشت.
مسئولین قرار نیست کاری کنند فقط مردم باید صرفه‌جویی کنند تا بمیرند 
در کشورهای موقق در اداره امور که غالبا نظام سرمایه داری دارند بخش خصوصی در تولید پیشتاز است از نیروگاه گرفته تا صنایع و مراکز تفریحی و ورزشی
