گیتی‌پسند چگونه تاریخ ساز شد؛ مهندسی یک کشاورز روی گسل اصفهان!
گیتی‌پسند اصفهان این فصل با اقتدار و صلابت برای دومین سال متوالی تاج پادشاهی فوتسال ایران را بر سر گذاشت تا نشان دهد قهرمانیِ سال قبل یک اتفاق نبود بلکه نتیجه‌ی برنامه‌ریزی دقیق، تیمی منسجم و ذهنیتی برنده بود.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، وقتی سوت آغاز لیگ برتر فوتسال ایران در تابستان به صدا درآمد، تیم‌ها با امید، هیجان و شاید کمی استرس پا به میدان گذاشتند اما گیتی‌پسند اصفهان از همان روز اول چیزی فراتر از یک تیم معمولی نشان داد. آنها نیامده بودند که فقط رقابت کنند، نیامده بودند فقط امتیاز جمع کنند بلکه از همان لحظه‌ی اول انگار قهرمانی را زندگی می‌کردند.
گیتی‌پسند با اقتدار و صلابت برای دومین سال متوالی تاج پادشاهی فوتسال ایران را بر سر گذاشت تا نشان دهد قهرمانیِ سال قبل یک اتفاق نبود بلکه نتیجه‌ی برنامه‌ریزی دقیق، تیمی منسجم و ذهنیتی برنده بود. این تیم حالا پرافتخارترین تیم لیگ برتر فوتسال ایران است؛ پنج جام قهرمانی و هشت نایب‌قهرمانی در کارنامه‌ی آنهاست. گیتی‌پسند در یک‌دهه اخیر به نمادی از ثبات، قدرت و برنامه‌ریزی تبدیل شده است. تیمی که نه‌تنها بهترین بازیکنان را در اختیار داشته بلکه از لحاظ ساختار، مدیریت و هدایت فنی، الگویی برای تمام فوتسال ایران بوده است.
قهرمان شدن در فوتسال اتفاقی نیست. این ورزش سریع، بی‌رحم و پر از لحظات غیرقابل پیش‌بینی است. یک توپ که مسیرش عوض شود، یک اشتباه کوچک یک لحظه‌ی غفلت و همه‌چیز می‌تواند تغییر کند اما گیتی‌پسند نشان داد چگونه می‌توان این غیرقابل پیش‌بینی بودن را به نفع خود درآورد. آنها بازی‌ها را کنترل می‌کردند، ریتم مسابقه را در اختیار می‌گرفتند و اجازه نمی‌دادند حریفان برای لحظه‌ای به جریان بازی مسلط شوند. این تیم استاد فوتسالِ «برنامه‌ریزی‌شده» بود.
محصول موغوب یک کشاورز
اما فراتر از تاکتیک‌ها و نمایش‌های فنی چیزی که این تیم را از بقیه متمایز می‌کرد، ذهنیتش بود. فوتسال فقط به پاها و تکنیک بستگی ندارد بلکه به ذهن و قلب بازیکنان هم گره خورده است. هر بار که گیتی‌پسند وارد زمین می‌شد انگار یک مأموریت داشت: بردن و بردن با صلابت. آنها نه فقط به دنبال کسب سه امتیاز بودند بلکه می‌خواستند فوتسال را با تمام زیبایی‌اش به نمایش بگذارند. در حرکات سریع، در پاس‌های دقیق، در شوت‌های برق‌آسا و حتی لحظاتی که بدون توپ حرکت می‌کردند. هماهنگی جادویی جریان درست تیم محصول کشاورز بود. او آموخته چگونه تیمی بزرگ را رهبری کند.
مهره چینی استادانه
هدایت هوشمندانه و مهره چینی استادانه‌ی محمد کشاورز، کاپیتان سال‌های نه‌چندان دور تیم ملی فوتسال ایران و گیتی‌پسند شیرینی این موفقیت را به کام اصفهانی‌ها چند برابر کرد. کشاورز که سال‌ها به عنوان کاپیتانی مقتدر در تیم ملی و گیتی پسند بازی‌ها را درون زمین مسابقه هدایت می‌کرد، حالا از کنار زمین با همان دقت و نبوغ، تیمش را مدیریت کرد و مهره‌هایش را طوری چید که حریفان راهی برای متوقف کردن این تیم نداشتند. او با دانش فوتسالی‌اش، نه‌تنها در تاکتیک‌های بازی بلکه در پرورش ذهنیت قهرمانی بازیکنانش هم موفق عمل کرد.
مهندسی ستاره‌ها
گیتی‌پسند این فصل ستاره‌هایی داشت که خوش درخشیدند و لحظات کلیدی بار تیم را به دوش کشیدند. دروازه‌بان‌ها در دنیای فوتسال گاهی به اندازه یک گلزن قهار ارزش دارند. یک واکنش سریع، یک سیو حیاتی یا حتی یک فریاد به موقع برای سازماندهی دفاع می‌تواند سرنوشت یک تیم را تغییر دهد و در این فصل گیتی‌پسند چنین مهره‌ای را در اختیار داشت؛ باقر محمدی تنها یک دروازه‌بان نبود بلکه آخرین خط دفاع و اولین نقطه اطمینان تیم به حساب می‌آمد. او در لحظات حساس فصل با واکنش‌های برق‌آسا و خروج‌های هوشمندانه مسیر قهرمانی را برای گیتی‌پسند هموار کرد. در فوتسال که سرعت و غیرقابل‌پیش‌بینی بودن لحظات سرنوشت‌ساز است یک دروازه‌بان آماده می‌تواند تفاوت میان پیروزی و شکست باشد.
سعید احمدعباسی ستاره‌ی ملی‌پوش و گلزن قهار گیتی‌پسند این فصل یکی از تأثیرگذارترین بازیکنان تیم بود. او عنوان آقای گلی لیگ را در اختیار دارد و بارها دروازه‌ی حریفان را با ضربات دقیقش تسخیر کرده است. احمدعباسی همان بازیکنی بود که وقتی تیم به گل نیاز داشت کار را تمام می‌کرد. محمدحسین درخشانی دیگر ستاره‌ی این تیم و یکی از مغزهای متفکر گیتی‌پسند بود. پاس‌های دقیق، دید وسیع و تصمیم‌گیری‌های سریع او، گیتی‌پسند را به یک تیم بی‌رقیب در حملات تبدیل کرده بود. هرجا که توپ در گردش بود درخشانی آنجا حضور داشت و ریتم بازی را کنترل می‌کرد.
مهدی کریمی یکی از کلیدی‌ترین مهره‌های این تیم با جنگندگی و تعصب خاصی که داشت، نقش مهمی در تاکتیک‌های کشاور روی نیمکت گیتی‌پسند ایفا کرد. چه در لحظات دفاعی و چه در ضدحملات، کریمی همیشه یکی از بازیکنان تأثیرگذار بود که حضورش امنیت و پویایی بیشتری به بازی گیتی‌پسند می‌بخشید. سعید یوسف یکی دیگر از مهره‌های مؤثر تیم با نمایش‌های درخشانش نقش مهمی در حفظ برتری گیتی‌پسند ایفا کرد. او بارها با حرکات تکنیکی و هوشمندانه‌اش ساختار دفاعی تیم‌های مقابل را به چالش کشید و فرصت‌های زیادی برای گلزنی ساخت.
آینده‌سازی با قهرمانی
موفقیت آنها تنها یک افتخار برای باشگاه نیست بلکه بازتابی از قدرت فوتسال اصفهان و تأثیرات گسترده آن بر نسل‌های آینده است. فوتسال در اصفهان با حضور گیتی‌پسند مسیری روشن‌تر برای پرورش استعدادهای جوان پیدا کرده است. آنها حالا الگویی موفق برای تمام تیم‌هایی خواهند بود که از آنها الهام بگیرند. نوجوانانی که امروز در سالن‌های کوچک و زمین‌های محلی مشغول تمرین‌اند حالا رویای بزرگی دارند: پوشیدن پیراهن گیتی‌پسند، بازی کردن در سطح اول فوتسال کشور و شاید روزی رسیدن به تیم ملی فوتسال...
سازه‌های ساده‌ی پیروزی
محمد کشاورز حالا یک معمار است؛ معماری که سازه‌های پیروزی را با ظرافت ذهنی و تجربه‌ای از جنس سال‌ها نبرد بر پیکر گیتی‌پسند بنا کرده و در هر بازی می‌توان دید چگونه چشمانش بازی را ورق می‌زند؛ انگار آینده را می‌بیند، گویی صحنه‌ها را پیش از وقوع بر دیواره ذهنش به تصویر کشیده است. ایستادن او کنار خط، نه فقط دستورات تاکتیکی است که همچون یک شاعر، کلمات را با حس و الهام در گوش شاگردانش زمزمه می‌کند. وقتی تیمش عقب می‌افتد، کشاورز نه فریاد می‌زند، نه دستپاچه می‌شود. او با همان آرامش خاص، گویی دستی از جنس اعتماد و اطمینان بر شانه تک‌تک بازیکنان می‌گذارد و می‌گوید: "ما برمی‌گردیم". و بارها بازگشته‌اند. این همان هنر رهبری است؛ هنر دمیدن روح امید در لحظاتی که دیگران در تردید غرق می‌شوند.
فرار کلاسیک
در قهرمانی‌های پیاپی گیتی‌پسند چیزی فراتر از تاکتیک‌های کلاسیک فوتسال دیده می‌شود. شاید باید نوشت آنها برای رسیدن به هارمونی جدید با فرار از تاکتیک‌های قدیمی و کلاسیک، روش‌های تمرینی و تاکتیکی نوینی را به کار گرفتند تا تیمی دست نیافتنی باشند. این تیم به یک باور جمعی رسیده؛ باوری که ریشه در اعتماد به مربی‌شان دارد. کشاورز هر بازیکن را همچون قطعه‌ای ارزشمند از یک پازل می‌بیند. او بلد است از استعدادهای خام شاهکار بسازد. چشم‌های کشاورز فقط نتیجه را نمی‌بیند. او آینده فوتسال ایران را می‌بیند. با هر تمرین، با هر ترکیب، انگار دانه‌هایی می‌کارد که فردا در زمین تیم ملی سبز خواهند شد. او می‌داند این زمین کوچک بستر رویش قهرمانانی بزرگ خواهد بود. کشاورز حالا یک مربی نیست؛ یک رهبر است. رهبرانی از این جنس کمیاب‌اند؛ آنها که فوتبال و فوتسال را نه فقط با پا که با قلب‌شان می‌فهمند. او در کنار خط ایستاده اما گویی هنوز در میانه میدان است؛ همچنان بازی می‌کند، همچنان می‌جنگد و همچنان افتخار می‌آفریند.
مدرسه‌ی فوتسال در مکتب اصفهان
اما قهرمانی چیزی فراتر از داشتن بازیکنان خوب و یک کادر فنی قوی است. گیتی‌پسند در یک‌دهه اخیر ذهنیتی قهرمان ساخته است. ذهنیتی که ترکیبی از اعتماد به نفس، تمرکز، نظم و شوق بی‌پایان برای پیروزی است. آنها هر فصل با گرسنگی یک تیم تازه‌وارد و تجربه‌ی یک قهرمان پا به میدان گذاشته‌اند. این ترکیب جادویی، آنها را از بقیه تیم‌ها جدا کرده است. قهرمانی فقط یک عنوان نیست، بلکه یک طرز فکر است. گیتی‌پسند ثابت کرده برای رسیدن به قله باید هر روز مثل یک قهرمان فکر کرد، تمرین کرد و جنگید. این تیم نه‌تنها فوتسال بازی می‌کند بلکه فلسفه‌ای از پیروزی را به نمایش می‌گذارد که سال‌ها الهام‌بخش نسل‌های آینده خواهد بود. گیتی‌پسند فقط یک تیم نیست بلکه یک مکتب است؛ مکتبی که تعریف جدیدی از قهرمانی در فوتسال ایران ارائه داده است.
این قهرمانی‌ها الهام‌بخش جوانانی خواهد بود که دنبال مسیری برای پیشرفت در فوتسال هستند. حالا فوتسال اصفهان بیش از همیشه در کانون توجه است. استعدادهای خاص و حتی خام فرصت بیشتری برای دیده شدن پیدا خواهند کرد و باشگاه‌های دیگر نیز به ناچار باید سرمایه‌گذاری بیشتری روی بازیکنان جوان انجام دهند تا در رقابت با گیتی‌پسند حرفی برای گفتن داشته باشند. گیتی‌پسند نه تنها خودش قهرمان شد بلکه راه قهرمانی را برای نسل آینده روشن‌تر کرد. این تیم تنها یک تیم برنده نبود بلکه یک مدرسه‌ی فوتسالی بود که درس‌های بزرگی برای آینده داشت.
سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.