دوبله ایران بدرقه شد؛ بی صدا، زیر باران، روی دوش

امروز پیکر منوچهر والی‌زاده را در حالی برای آخرین وداع به خانه هنرمندان آوردند که آسمان هم تاب از دست دادن ستاره‌ای دیگر از آسمان طلایی دوبله ایران را نداشت. این مراسم در حالی زیر بارش باران برگزار شد که برای لحظاتی قطرات باران با اشک‌های چشم حاضران در مراسم یکی شد.

به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، مراسم تشییع پیکر منوچهر والی‌زاده ـ دوبلور باسابقه کشورمان ـ  صبح امروز (جمعه) سوم اسفندماه با حضور خانواده و نزدیکانش، جمعی از هنرمندان (دوبله، سینما، تئاتر، رادیو و تلویزیون) و علاقمندانش در محل خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

محمد قنبری، ناصر ممدوح، نصرالله مدقالچی، تورج نصر، بیژن بیژنی، بهروز رضوی، ایرج راد، علی دهکردی، ایرج نوذری، اصغر همت، علیرضا جاویدنیا، امامیه، شمشیرگران، مسعود فروتن و فرشید شکیبا (مدیر واحد دوبلاژ سیما) از جمله حاضر در مراسم بودند.

سخنان محمود قنبری آغازگر مراسم تشییع پیکر هنرمند برجسته کشورمان (منوچهر والی زاده) با اجرای فرزاد حسنی بود.

این دوبلور باسابقه با خواندن متنی در ستایش منوچهر والی‌زاده در بخشی از سخنانش خاطرنشان کرد: از سال ۱۳۳۸ تا نیمه ۱۴۰۳، در صدها و هزاران ساعت فیلم و سریال به جای بازیگران مشهور ایرانی و خارجی صحبت و تماشاگران بسیاری را جذب پرده نقره‌ای کرد. چندین نسل با صدای او از تماشای فیلم‌ها و سریال‌ها لذت بردند. 

قنبری با اشاره به صداپیشگی منوچهر والی‌زاده به جای تام کروز، یادآور شد که تمامی این فیلم‌ها با صدای او برای تماشاگران ایرانی زنده شدند. 

او با طرح این پرسش که «در غیاب منوچهر والی‌زاده چه کسی می‌تواند جایگزینش شود»، به کارهای برجسته این دوبلور فقید همچون «لوک خوش شانس»، «عصر حجر»، «داستان اسباب بازی» و «سریال فرار از زندان» اشاره کرد.

محمود قنبری سپس فعالیت‌های منوچهر والی‌زاده در عرصه بازیگری را یادآور شد و افزود: او بازیگری توانا بود که در سال ۱۳۴۰ با فیلم «خداداد» ایفای نقش در سینما را آغاز کرد و با ده‌ها فیلم، با اقبال مردمی روبه‌رو شد. حتی به صحنه تئاتر رفت و همراه با منوچهر نوذری لبخند را به لبان مردم آورد. سریال «تلخ و شیرین» هم از دیگر کارهای این هنرمند بود.   

این مدیر دوبلاژ ادامه داد: منوچهر والی‌زاده عاشق کارش بود و با میکروفن و میز دوبله زندگی می‌کرد. من قادر نیستم ۶۵ سال خدمت او را به هنر دوبله، سینمای ایران و رادیوی ایران در زمانی اندک بازگو کنم با اینکه در تمام این سال‌ها اکثرا در کنارش بودم. برایم دوستی ارجمند، گوینده‌ای توانا و خلاق و خویشاوندی دوست‌داشتنی بود.  

پس از او علی دهکردی به نمایندگی از خانه سینما سخنرانی کرد. او در سخنانی که تلاش می‌کرد به دلیل بارش باران کوتاه کند، اظهار کرد: آقای والی‌زاده در کنار سایر ستارگان گویندگی سینمای ایران جایگاه دست‌نیافتنی و رفیعی دارد. من به نمایندگی از اصناف سینما، خدمت خانواده ایشان و دوستدارانشان تسلیت عرض می‌کنم. امیدوارم روزی کارشناسان عالی بازیگری و سینما ارزیابی کنند که چگونه این ستاره‌های گویندگی ما در مقابل میکروفن یک نقش‌ را چنین بازآفرینی می‌کنند که تا این اندازه برایمان دوست‌داشتنی می‌شود. 

دهکردی در پایان درگذشت ایرج رضایی (دوبلور باسابقه کشورمان) و همچنین شاپور عظیمی (منتقد سینما) را تسلیت گفت. 

 
در ادامه این مراسم، منوچهر زنده‌دل هم به نمایندگی از نسل جوان دوبله سخنانی را در فراق استاد خود بیان کرد.

او گفت: اینکه اینجا گردهم آمدیم نشان‌دهنده شخصیت درست و ماندگار آقای والی‌زاده است. ایشان در تمام عرصه‌های هنر خوش درخشیدند. محال است از این پس شما پوستری از تام کروز را ببینید و یاد ایشان نیفتید. تام هنکس و ادی مورفی را ببینید و یاد آقای والی‌زاده نیفتید. ایشان همواره در کنار ما هستند و یاد و خاطره‌شان باقی خواهد ماند.

زنده‌دل ادامه داد: صحبت کردن از منوچهر والی‌زاده کار من نیست؛ اساتید دوبله باید درباره ایشان سخن بگویند. من فقط اینجا هستم تا قدردانی کنم از ایشان که همواره به جوانان کمک کردند و مشوق آنها بودند.  

او سپس از حسین عرفانی، جلال مقامی، رفعت هاشم‌پور، ایرج رضایی، بهرام زند، چنگیز جلیلوند و منوچهر اسماعیلی به عنوان نسل طلایی دوبله که دیگر در کنار ما نیستند یاد کرد و خطاب به منوچهر والی‌زاده گفت: چه تیم خوبی آن طرف جمع شده‌است؛ آقای والی‌زاده پیش دوستانتان می‌روید!  آقای والی‌زاده واقعا از شما ممنون هستیم بابت عشقی که در طول دوارن کار حرفه‌ای‌تان به ما دادید. امیدوارم ما همکارانتان، دوستان خوبی برایتان بوده باشیم و کلامی نگفته باشیم که خدایی ناکرده برای لحظه‌ای شما را آزرده کرده باشد. شما را به خدای بزرگ می‌سپاریم، روحتان شاد، بدرود! 

ایرج راد هم سخنران بعدی مراسم بود که از فعالیت منوچهر والی‌زاده در عرصه تئاتر سخن گفت.

راد، فقدان منوچهر والی‌زاده را به تمام مردم ایران تسلیت گفت و اظهار کرد، روزی نبوده است که مردم صدای او را نشنیده باشند. هنرمندانی از این دست که در دل مردم جای دارند، عمر و زندگی خود را برای فرهنگ و هنر این مملکت گذاشتند، مردم را دوست داشتند و برای مردم کار کردند. منوچهر والی‌زاده همیشه می‌خندید؛ به عکس‌هایش نگاه کنید. او در همه عکس‌ها خندان است. والی‌زاده انسان شریف، پاک و شریفی بود که در کار خود مسوولانه و عاشقانه کار کرد. نظیر او را شاید به این سادگی دوباره نداشته باشیم. اگرچه تمام هنرمندانی که در عرصه فرهنگ و هنر کار می‌کنند، عاشقانه و مسوولانه کار می‌کنند و حتما منوچهر والی‌زاده افرادی را برای ادامه راهش تربیت کرده است تا همچنان این راه ادامه پیدا کند.
 

شراره حضرتی ـ دوبلور ـ هم به نمایندگی از بانوان دوبلور روی سن حاضر شد و رفتن همیشگی منوچهر والی‌زاده را باورناپذیر و غم‌انگیز خواند.  

او با بیان اینکه دوبله یتیم شده است، خاطرنشان کرد: دیگر آن شور و هیجانی که با حضور این بزرگان در واحد دوبلاژ سیما وجود داشت، به چشم نمی‌خورد. امیدوارم ما بتوانیم تک‌تک درس‌هایی که اساتیدمان به ما دادند را اجرا کنیم و بگذاریم این هنر ارزنده زنده بماند.

حضرتی اظهار کرد: من و هم‌نسلانم به عشق امثال آقای والی‌زاده زمانی وارد عرصه دوبله شدیم. از خدا می‌خواهم همه اساتید که همچنان در کنارمان هستند را سایه‌شان را بر سرمان مستدام بدارد و سال‌های سال در کنارمان حضور داشته باشند.

ایرج نوذری، فرزند منوچهر نوذری هم در مراسم تشییع پیکر منوچهر والی‌زاده سخنرانی و خاطراتی را از او بیان کرد. 

او به یاد تمام منوچهرهای درخشان عرصه دوبله ایران (منوچهر زمانی، منوچهر نوذری، منوچهر اسماعیلی، منوچهر والی‌زاده و ...) گفت: جزو افرادی هستم که ۶۱ سال با منوچهر والی‌زاده زندگی کرد. از دوسالگی‌ام عکس دارم که با اشتیاق به سمتش می‌دوم تا در آغوشش قرار بگیرم. مجید، فرزند آقای والی‌زاده زمانی روی پای من می‌نشست و الان می‌بینم که از من قد بلندتر شده است. موج منوچهرها در دوبله بود و سه تن از آنها را از دست دادیم اما این فراق فقط فیزیکی است. 

نوذری سپس از اجرای طرحی با عنوان «کهنه‌کاران را باید از نو شناخت» خبر داد که در قالب فیلم قرار است پخش شود و به اسطوره‌های فرهنگ و هنر کشور می‌پردازد. 

در پایان خسرو والی‌زاده ـ برادرزاده هنرمند فقید ـ به نمایندگی از خانواده منوچهر والی‌زاده سخن گفت و اظهار کرد: او عاشق زندگی، خانواده و کارش بود. خیلی دوست داشت زنده بماند و زندگی کند اما نشد. دعا کنید خدا به خانواده‌اش و ما صبر دهد. 

او از همراهی همسر منوچهر والی‌زاده در دوران بیماری و همچنین حضور افراد در این مراسم تشییع، تشکر و قدردانی کرد.

فرزاد حسنی ـ گوینده رادیو و مجری مراسم ـ در پایان مراسم در سخنانی خاطرنشان کرد: با افسوس و حرمان و آوخ از منوچهر والی‌زاده جدا خواهیم شد. تمام تلاش خودم را کردم که برای صحبت مقابل شما نه بغض کنم و نه گریه. ولی برای یک چیز به شدت دلم تنگ می‌شود. پس از منوچهر نوذری، طولانی‌ترین همراهی، در آغوش گرفتن و مصافحه من با آقای منوچهر والی‌زاده بود. من برای آغوش این مرد مهربان دلم خیلی تنگ می‌شود. 

او به نمایندگی از رادیویی‌ها گفت: بچه‌های رادیو پیام مگر نبود منوچهر والی‌زاده را فراموش می‌کنند. هنرمندان صبح جمعه با شما مگر از دست دادن ایشان را از باد می‌برند. از ساعت ۶ صبح با چه علاقه‌ای به رادیو پیام می‌رفت. و صادق عبداللهی عزیزم که او هم در کنارمان نیست. منوچهر والی‌زاده از آخرین گل‌های گلستان طلایی عرصه دوبله است. خدا بقیه هنرمندان برجسته دوبله را حفظ کند. 

در پایان مراسم، در آستانه خانه هنرمندان ایران به امامت حجت‌الاسلام شریف‌زاده و با حضور شرکت‌کنندگان،  بر پیکر منوچهر والی‌زاده نماز قرائت شد و سپس او را به سمت بهشت زهرا و قطعه هنرمندان بردند.  

 منوچهر والی‌زاده ـ دوبلور برجسته کشورمان ـ که مدتی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری بود، پیش از ظهر چهارشنبه ـ اول اسفند ماه ـ درگذشت. این دوبلور برجسته کشورمان از حدود یک ماه قبل در بیمارستان بستری بود و در سن ۸۴ سالگی به دلیل بیماری جان خود را از دست داد.

او بیشتر به‌ خاطر صداپیشگی در نقش بازیگرانی چون تام کروز و تام هنکس و همچنین دوبله کارتون «لوک خوش‌شانس» و صداپیشگی در نقش «مایکل اسکافیلد» در سریال «فرار از زندان» شناخته می‌شود.

همکاری با برنامهٔ «صبح جمعه با شما» در رادیو هم از جمله فعالیت‌های مهم این هنرمند به شمار می‌رود.