
آسیب های اجتماعی جدیذ، آسیبهایی هستند که به دلیل عدم شناخت کافی، دور از توجه عمومی باقی ماندهاند.
به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، یک موضوع مهم، فقر فرهنگی است که به تدریج در جوامع شهری و روستایی گسترش یافته است. فراموش کردن ریشهها و آداب و رسوم خود، و روی آوردن به فرهنگهای بیگانه، نارضایتی و سردرگمی را در بین نسل جوان بهوجود آورده است. نتیجه این انقطاع، از دست رفتن هویت اجتماعی و ملی است.
از سوی دیگر، افزایش خودکشی بهعنوان یکی از تلخترین آسیبهای اجتماعی در جامعه ایران، همچنان باید مورد توجه قرار گیرد. این پدیده، بیانگر وجود فشارهای روانی، اقتصادی و اجتماعی است که در بسیاری از خانوادهها به چشم میخورد. آموزش و پرورش و رسانهها باید در جهت آگاهیدهی و ارائه راهکارهای مناسب فعالیت بیشتری داشته باشند.
در کنار همه اینها، تنشهای ذهنی حاصل از زندگی آپارتمانی و ناپایداری اقتصادی، نیز مشکلات زیادی را ایجاد کرده است. این فشارها بهویژه در جوانانی که بهدنبال خودکفایی و استقلال هستند، میتواند بحرانی عمیق ایجاد کند.
یکی از مسائل حائز اهمیت، افزایش روزافزون اعتیاد به اینترنت و شبکههای اجتماعی است.
در حالی که در دنیای امروز، فضای مجازی به یکی از ارکان اصلی زندگی تبدیل شده است، اما همانطور که سکه دو روی دارد، آثار سوء آن نیز نمیتواند نادیده گرفته شود. بسیاری از جوانان و حتی بزرگترها، وقتهای زیادی را به دور از واقعیتهای زندگی صرف میکنند و در این فضا غرق میشوند. نادیده گرفتن روابط انسانی واقعی و عواقب ناشی از این انزوا، تبعات جبرانناپذیری به همراه دارد.
گرایش های بیش از اندازه به مباحثات بیهوده درباره مطلومیت زن یا مرد در جامعه نیز از معضلاتی است که در ایران در حال افزایش است و عواقب خوبی نمی تواند داشته باشد.
همچنین شیوه های جدید در برنامه های طلاق و نیز دوری خانواده ها از هم با وجود زندگی در زیر یک سقف نیز خود معلول ئ نیز عامل آسیب های دیگری است.
برای رویارویی با این آسیبهای اجتماعی نسبتا ناشناخته، نیاز به یک رویکرد جامع و همگرایی بین نهادهای مختلف داریم.
از دولت گرفته تا نهادهای مدنی، همه باید در کنار هم باشند و به حل این مشکلات پرداخته و آیندهای روشنتر را بسازند. به طور خلاصه، شناخت و پرداختن به آسیبهای اجتماعی باید در اولویت قرار گیرد تا نسلهای آینده با چالشهای کمتری روبرو شوند.