پاسخ یک دیپلمات مطلع به اظهارات سفیر سابق

سرویس سیاست خارجی ـ در پی انتشار گفت وگوی «تابناک» با دکتر جواد منصوری، سفیر سابق ایران در چین، یک دیپلمات آگاه در وزارت امور خارجه با غیر منصفانه دانستن سخنان وی، توضیحاتی را در اختیار «تابناک» گذارده که در زیر می آید:

آقای جواد منصوری، سفیر پیشین ایران در چین، به دلیل مبارزات پیش از انقلاب اسلامی و تحمل زندان های طولانی در رژیم فاسد شاه مورد احترام بوده است. وی پس از انقلاب اسلامی، عضو شورای فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد و پس از ترور ضد انقلاب در دوران وزارت آقای ولایتی، به استخدام وزارت امور خارجه درآمد.

منصوری معاون امور کنسولی و فرهنگی و سپس معاون آسیا و اقیانوسیه و پس از آن به عنوان سفیر ایران عازم پاکستان شد و از مدتی پیش از روی کار آمدن اصلاح طلبان ظاهرا به دلیل وجود مسائلی با مدیریت وقت وزارت خارجه گوشه نشینی اختیار کرد. در 8 سال وزارت آقای خرازی در دفتر مطالعات وزارت خارجه حضور کمرنگی در شورای مشاورین داشت که دو سالی از آن دوران یعنی سال های 79 الی 80 آقای متکی هم در همین شورا حضور داشت.

در همین دوران به او پیشنهاد شده بود که به عنوان سفیر ایران به قزاقستان برود. با روی کار آمدن دولت نهم و منتفی شدن رفتن آقای صفری ـ که در اواخر دولت آقای خاتمی پذیرش سفارتش برای چین آمده بود ـ آقای منصوری با توجه به سوابق کار در آسیا و بیش از بیست سال کار در وزارت امور خارجه به عنوان سفیر ایران در چین منصوب شد. با گذشت نزدیک یک سال از عمر سفارت او، به دلایلی ایشان برکنار شد:

1 ـ آقای منصوری عملا نتوانست محوری کارساز در روابط تهران ـ پکن باشد و در واقع این سفیر چین در تهران بود که چنین نقشی را ایفا می کرد، در حالی که سفرای ایران، عموما و به ویژه در کشورهای مهم مانند ژاپن، آلمان، فرانسه، انگلستان، روسیه، اندونزی، برزیل، و... دارای نقش کلیدی و تعیین کننده در مناسبات تهران با آن کشورها بوده و هستند.

2 ـ نحوه مدیریت آقای منصوری بر مجموعه کوچکی از کارکنان سفارت با توجه به روحیات خاص ایشان، شرایط کار را بحرانی کرد، به گونه ای که هیأتی پارلمانی از مجلس شورای اسلامی در سفر به چین، گزارشی از نحوه مدیریت ایشان و تعامل با کارکنان سفارت تهیه و به رییس وقت کمیسیون اصل 90 مجلس ارایه داد که پیگیری آن گزارش و بازتاب آن به ایشان، موجب دلخوری و برخوردهای نادرست بعدی ایشان شد.

3 ـ آقای منصوری به جای پیگیری وظایف خویش در سفر هیأت هایی که از بخش های دولتی و غیر دولتی به چین می رفتند، به انتقاد از مسئولین می پرداخت که یک بار از سوی وزیر امور خارجه تذکر جدی دریافت کرد و از وی خواسته شد، اگر می خواهد فعالیت حزبی و سیاسی داشته باشد، بهتر است به تهران مراجعت کرده و بعد وارد این فعالیت ها شود.

4 ـ ایشان با وجود اینکه به صورت مجرد در پکن مستقر بود، فوق العاده حقوق خود را به طور کامل دریافت می کرد که بر خلاف ضوابط و اساسنامه وزارت متبوع بود و وقتی آقای متکی آگاه شد و به امور مالی وزارت دستور داد، حقوق ایشان را وفق قانون کم کنند، آقای منصوری شدیدا معترض شد.

5 ـ با گذشت نیمی از مأموریت او در پکن، گویا وزیر امور خارجه و رییس جمهور بر ضرورت تغییر آقای منصوری به علت عملکردش به صورت استثنایی به اتفاق نظر می رسند. پروسه نسبتا طولانی انتخاب سفیر جدید و پیگیری های آقای منصوری برای تداوم مأموریت خود در چین، انجام این کارها را با دیرکرد روبه رو نمود.

ضمنا خوب است برای آگاهی افکار عمومی، به اطلاع برساند در پنج سال و اندی وزارت آقای منوچهر متکی، وزرای امور خارجه دو کشور یک بار از پکن و تهران دیدار نمودند. وزیر امور خارجه ایران در سال 2006 و وزیر خارجه چین در سال 2008 به پایتخت های دو کشور سفر کردند. با این حال، آقای منصوری این موضوع را افراط گرایی در سفرها می خواند! آیا تنها یک سفر به چین را می توان افراط در سفرها دانست؟!

با این توضیحات، بهتر است آقای منصوری به جای داد سخن دادن در انتقاد نابجا از دیگران، از عملکرد خود دفاع کند. هنگامی که آقای متکی به دلایلی که برای بسیاری قابل فهم است، فعلا سکوت کرده، شایسته نیست افرادی مانند آقای منصوری، بی پروا و به دور از انصاف سخن بگویند. شاید بهتر باشد این روزها همان افرادی سخن بگویند که در مسند ریاست یک خبرگزاری مهم تشخیص نمی دهند که در موضوع پرهیز از موازی کاری در سیاست خارجی، کلام رهبر انقلاب خطاب به برخی دولتمردان مقدم بود و یا عتاب آقای متکی به بقایی!