المپيك پكن و روياي نشان‌هاي رنگارنگ براي ايران، بسيار سريع‌تر از آنچه قابل تصور بود، به كابوس تبديل شد تا بار ديگر نوبت به پاسخگويي متوليان ورزش كشور برسد اما اين بار نتايج بازيهاي بزرگ آنقدر براي اين ملت ضعيف و تحقيركننده بود كه انتقادها را متوجه مسئولان ارشد ورزش كشور کرده تا جایی که برخی معتقد به ورود چهره‌هاي تازه‌نفس و خوش‌فكر آشنا به ورزش در عرصه مدیریت کلان ورزش کشور هستند.
به گزارش خبرنگار ورزشي تابناك، برخلاف بسياري از دستگاه‌هاي دولتي كه ارزيابي دقيق عملكردشان، در بلندمدت نيز با دشواري‌هايي همراه است، سازمان تربيت‌بدني هر چهار سال يك بار با حضور در بازيهاي المپيك در آزموني چهانی و خارج از مدیریت ما، جايگاه و عملكردش نمايان مي‌شود و رده بندي كه در اين آوردگاه بدست مي‌آورد، به عنوان نمره رئيس سازمان تربيت‌بدني و زيرمجموعه هاي مديريتي و اجرايي‌اش ثبت و ضبط مي‌شود.
متاسفانه در پايان المپيك، اظهارات شخص اول فعلي ورزش كشور مبني بر عدم ناكامي ورزش ايران در اين رويداد آنچنان با واقعيت تناقض دارد و استدلال ضعيف و غيرقابل پذيرشي در پس ان به چشم مي خورد كه توسط اكثر كارشناسان به انتقاد گرفته شد.
البته شايد از منظري نيز، ارزيابي معاون كنوني رئيس جمهور قابل دفاع باشد و سقوط آزاد ايران در جدول رده‌بندي المپيك كه تلخ‌ترين و سنگين‌ترين شكست ورزش كشورمان لقب گرفته، نتوان با عنوان ناكامي همراه ساخت، چرا كه با توجه به امكانات و تسهيلات و همچنين اعتبارات چندصدميليارد تومانی تربيت‌بدني كه اتفاقاً در طول چند سال اخير به
صورت شتابان افزايش يافته، اينگونه زمين خوردن ورزش مملكت در برابر ديدگان جهانياني كه بسياري از ايشان، نام ايران را تنها در المپيك مي شنوند، با عنواني كمتر از يك فاجعه نمي تواند مورد خطاب واقع شود.
به راستي كدامين عقل سليم مي‌پذيرد كه پس از افزايش فوق العاده اعتبارات سازمان تربيت‌بدني، اين دستگاه‌عريض و طويل با آن همه امكانات حتي نتواند دستاوردهاي گذشته‌اش را تكرار كند و مديرانش، از عملكردشان به طور جدي دفاع كنند؟ آيا حفظ مديري كه علي‌رغم ميليارد‌ها تومان هزينه، نتوانسته حتي به اندازه دوره هاي محروميت ورزش از حداقل امكانات، كارنامه قال قبولی ارائه دهد، با اصول‌گرايي همخواني دارد؟
آيا پس از چهل ميليارد تومان هزينه ويژه براي آمادهسازي تيم‌هاي المپيك (بدون در نظر گرفتن دیگر اعتبارات ميلياردي سازمان تربيت‌بدني) مي‌بايست تنها دستاورد كاروان پنجاه و چند نفره ايران يك مدال طلا و يك مدال برنز باشد؟ و در واقع قيمت تمام‌شده يك مدال طلا و يك گردن‌آويز برنز المپيك براي ايران چهل ميليارد تومان برآورد می شود؟
البته نمي توان چنين انگاشت كه كميته ملي المپيك و فدراسيون‌ها بي‌تقصرند اما واقعيت امر ان است كه روساي فدراسيون ها چهره‌هاي مورد وثوق سازمان تربيت بدني بوده اند و اتفاقاً در رشته هايي كه در دولت نهم دستخوش تغييرات شده اند همچون وزنه برداري و كشتي شاهد اين ناكامي بوده‌ايم و به همين خاطر اگر تمام تقصير را نيز به گردن فدراسيون‌ها بگذاريم، باز هم سازمان تربيت‌بدني مقصر خواهد بود.
كميته ملي المپيك نيز با وجود انكه به مراتب بيشتر از فدراسيون‌ها در اين شكست بزرگ سهيم بوده است اما باز هم با عنايت به اين نكته كه رئيس و دبيركل كميته ملي المپيك كاملاً با رئيس دستگاه ورزش هماهنگ شدند، مديريت سازمان ورزش مسئوليت اصلي را به گردن دارد. از سوی دیگر اگر مشكل حادي پيش از المپيك وجود داشت، چرا برخورد نشد و اجازه داده شد تا ديوار آمادهسازي كاروان ايران، كج سر به فلك بگذارد.
در واقع دستگاه ورزش كشور با وجود اين ميزان خرج و برج، حتي اين ميزان توانمندي نداشت كه چهره‌هايي همچون حميد سوريان، احسان حدادي، آرش ميراسماعيلي، رضا يزداني و حسين رضازاده را در شرايط مدال‌آوري حفظ كند و بخت‌هاي مسلم كاروان ايران در اثر فرصت‌سوزي و بي تدبيري‌ها و البته در مواردي بي‌همتي‌ها، نتوانستند سكوهاي المپيك را لمس كنند و سرود جمهوري اسلامي ايران را زمزمه كنند كه براي مملكتي همچون ايران كه دورنماي كاري‌اش تا سال 1404 بر طبق چشم انداز، رسيدن به جايگاه نخست منطقه در تمامي زمينه من جمله ورزش است، مايه سرافكندگي است.
آيا خواست برخي نمايندگان مردم در مجلس شوراي اسلامي پيرامون استعفاي علي‌آبادي غيرمنطقي و غيراصولي است و يا با توجه به ضربه اي كه به ورزش ايران وارد شد، احترام به مردمي است كه غرورشان جريحه‌دار شده است؟ و نیز عملي شدن درخواست و توصيه هایی است كه احتمال می رود طي روزهاي آتي با جديت بيشتري در جهت احقاق حقوق حقه مردم پيگيري شود،
به راستي آيا مديران سازمان تربيت‌بدني، مسئوليت‌پذيري‌شان كمتر از مديران ساير كشورها است كه در زمان وقوع شكست هاي اينچنيني، حداقل استفعاء می دهند؟
آقاي علي‌آبادي، فكر نمي‌كنيد وقت رفتن است و با كناره گيري‌تان از اين مسئوليت و حضور در بخش عمراني، علاوه بر انكه زمينه شايسته‌سالاري را فراهم ساخته ايد، در دولت نهم مي‌توانيد موثرتر واقع شوید؟
