شهيد قربانعلي رخشاني مهماندوست كه در دوران ستم شاهي در هواپيمايي كشوري مشغول به خدمت بود، در حين حمل و پخش اعلاميه هاي امام خميني(ره) در شهر اهواز شناسايي و توسط ساواك دستگير و پس از تحمل شكنجه هاي بسيار به شهادت رسيد و در قبرستان اهواز دفن شد.
به گزارش فارس، اين مادر بزرگوار پس از با خبر شدن از شهادت فرزندش عازم اهواز مي شود و به مدت يك سال در كنار مزار تنها فرزند پسرش بيتوته مي كند.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي به اطلاع امام خميني(ره) مي رسانند كه در اهواز مادري به مدت يكسال در كنار مزار فرزند در حال زندگي است در حالي كه اين مادر ساكن تهران است.
به دستور امام(ره) پيكر اين شهيد به تهران منتقل ميشود و اين مادر شهيد از سال1357 تا 1378 در بهشت زهرا(س) بر روي مزار فرزندش خانه اي بنا و شبانه روز در آنجا زندگي ميكند.
ننه علي در حال حاضر بهدليل بيماري در منزل دخترش زندگي مي كند و در اثر بيماري آلزايمر قدرت تكلم خود را از دست داده است.
مطلب زیر را «سياوش اميري» يكي از بینندگان خبرگزاری فارس درباره زندگی مادر این شهید نوشته و برای آن خبرگزاری فرستاده که منتشر شده است:اينجا گوشه اي از قطعه 24 شهداي گلزار بهشت زهرا (س) در شهر 424 هكتاري خيل لب فروبستگان تهران است. اينجا مامن « ننه علي » (مادر شهيد قربانعلي درخشاني مهماندوست) است كه بيش از بيست و نه سال قدمت دارد. خيلي قديمي نيست، اما بدون شك يكي از اماكن تاريخي فراموش شده نسلي است كه دو جنگ (داخلي و خارجي ) را يا ديده و در آن حضور داشته يا اينكه برايش روايت كرده اند.
اينجا خانه و زندگي « ننه علي » با همه سادگي اش، قد برافراشته و خودنمايي مي كند.
اينجا كاخي است كه ستون هايش با ايثار استوار شده، هر چند مصالح ظاهري اش چوب و حلب و تسمه است.
اينجا قرارگاه عشق و دلدادگي، سرسراي عاشق و معشوق و پناهگاه طالب و مطلوب است.
اينجا پايگاه ايمان و قرب الي الله است، اينجا معبد فرشتگان الهي است كه صف در صف به طواف « ننه علي » و قلب چون آيينه اش مامورند.
اينجا دِيري است كه خدا در آن تجلي دارد و صومعه دارش پيرزني 90 - 80 ساله است و بر خلاف تصور دور افتادگان وادي هجران ؛ حافظه اي شگفت انگيز دارد و در عين بيسوادي، كتاب خدا را از حفظ است.
اينجا كعبه دلدادگان محضر عشق است. اينجا خانه « ننه علي » است.... اينجا مراد مي دهد اگر بطلبي و شفا مي بخشد اگر التماس دعا داشته باشي.
اينجا زيارتگاه دلسوختگاني است كه تحفه شان باراني از اشك است و كالاي شان، دلي شكسته كه به رايگان مي بخشند.
اينجا قطعه اي از خاك است كه با ملكوت پيوند خورده، مسافرانش ملايكه و مراجعانش خون دل خوردگاني هستند كه شب شكني كرده اند و روز را و آفتاب را انتظار مي كشند.
اينجا ستاد حفاظت از حاكميت ملي و اقتدار نظام است. اينجا مركز ثقل وفاداري و خدمت به مردم است؛ بي تظاهر و نيرنگ، مردم فريبي و تزوير.
اينجا خدايگان ريز و درشت به زانو در مي آيند، مي شكنند و فرو مي ريزند.
اينجا بيت الله است. اينجا دعا مستجاب مي شود و حاجت روا. اينجا دريا - دريا صفا موج مي زند و دشت اندر دشت مخمل سبز و زيباي محبت و مهرورزي گسترده است، طاقه - طاقه تا امتداد بي نهايت مهرباني و رحمت.
ايتجا گلزار كرامت است، گلستان معرفت.اينجا سبد - سبد بركت موجود است و زنبيل - زنبيل سخاوت بي منّت. اينجا كولاك عاطفه است و قربانگاه هوي و هوس ها و تمنا هاي خاكي پَست و پَلَشت.
اينجا پُست و پارتي و پول، واژه هايي غريب و بي مصرف و از سكه افتاده است. ايتجا آلونك « ننه علي » دروازه بهشت و سرپُل جاودانگي است.
اينجا بهانه ها رنگ باخته و پوچ وبي معني است. اينجا ديار دلباختگان حق و حقيقت است و مملكت آرزومندان شهد شهادت.
اينجا خدا - خدايي مي كند و فرشتگان پر و بال مي شويند در زمزم جاري كوثر. اينجا نشانگاه آدميت و خلوتگاه بشريت و دانشگاه انسانيت محض است.
اينجا خاك خداست، پر از بوي عطر ياس فاطمه (س) و خط خون پاك حسين (ع). اينجا منزلگاه غروب عاشوراي زينب (س) است و خيمه گاه تجلي آزادگي.
اينجا خودِ خودِ « عرش الهي » است، گسترده و بي انتها. اينجا آلونك « ننه علي » است !