آزاده دوران دفاع مقدس گفت: كمتر اسيري را مي‌توان پيدا كرد كه امروز از بيماري اضطراب رنج نبرد و اعمال اين فشارها براي ايجاد بيماري‌هاي روحي برروي اسراي ايراني يك برنامه حساب شده بود.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني پيام آزادگان، علي خاجي پزشك، پژوهشگر و آزاده دفاع مقدس كه چندسالي است پژوهش‌هايي را در خصوص وضعيت سلامت آزادگان و بيماري‌هاي رايج اسراي ايراني در زمان اسارت در اردوگاه‌هاي عراق انجام داده است، اظهار داشت: به جز تبعات جراحات جنگي و مجروحيت‌ها، بيماري‌هاي پوستي، شايع‌ترين بيماري‌هاي دوران اسارت بود.
* عدم وجود سرويس بهداشتي و حمام موجب شيوع بيماري‌هاي پوستي مي‌شد وي افزود: وجود بيماري‌هاي پوستي عمدتاً به دليل عدم وجود حمام و سرويس بهداشتي‌هاي مطلوب و عدم وجود بهداشت عمومي در محيط اردوگاه‌ها بود. بيماري‌هاي پوستي مانند شپش غالباً در همان سال اول ورود به اردوگاه، گريبان اسراي ايراني بود و كمتر اسيري را مي‌توان يافت كه به بيماري شپش مبتلا نشده باشد.
اين ايثارگر پژوهشگر افزود: عراقي‌ها برنامه خود را به نحوي تنظيم كرده بودند كه در سال اول اسارت ميزان غذايي كه به اسرا مي‌دادند بسيار كم بود و اين كمبود غذا باعث كاهش وزن شديد و همچنين تحليل قواي جسماني مي‌شد؛ عوارض اين ناهنجاري‌هاي جسمي معمولاً در دراز مدت است و در روزهاي اسارت خود را نشان نمي‌داد.
*كمتر اسيري امروز از بيماري اضطراب رنج مي‌برد وي مشكلات جسمي پيش آمده بعد از ضرب‌وشتم آزاگان را از ديگر مسائل مهم اسارت دانست و اظهار داشت: دوران اسارت مشكلات رواني بسياري را براي آزادگان ميهنمان ايجاد كرد و اين مسئله جزو برنامه‌هاي بعثي‌ها بود و به نظر من آنها در اين زمينه موفق بوده‌اند.
خاجي وجود اضطراب را در اسراي ايراني اثر جنگ رواني در اردوگاه‌هاي عراق دانست و خاطرنشان كرد: كمتر اسيري را مي‌توان پيدا كرد كه امروز از بيماري اضطراب رنج نبرد و اعمال اين فشارها براي ايجاد بيماري‌هاي روحي برروي اسراي ايراني يك برنامه حساب شده بود.
اين آزاده دوران دفاع مقدس ادامه داد: بيماري‌هاي دستگاه گوارش از ديگر امراض شايع اسارت بود، در اين زمينه مي‌توان نقش مسئولين اردوگاه‌هاي عراق را در اين زمينه پر رنگ دانست، براي مثال ريختن پور لباسشويي در غذاي بچه‌ها، به خصوص بچه‌هايي كه در اردوگاه مفقودين اسير بودند؛ ايجاد عوارض شديد گوارشي از جمله اقدامات ضدانساني آنها بود كه تعداد زيادي از بچه‌هاي آزاده كشورمان بر اثر اسهال خوني و كمبود آب بدن به شهادت رسيدند.
*براي كوچكترين دندان درد، دندان اسرا را مي‌كشيدند وي خاطرنشان كرد: رسيدگي عراقي‌ها به وضعيت جسماني اسراي ايراني نامطلوب بود، و تنها هدف آنها حفظ اسير براي تبادل اسراي ايراني با عراقي بود تا بتوانند اسراي خود را آزاد كنند و توجهي به وضعيت سلامت اسرا نداشتند و حتي در زمان بيماري اسرا، داروي كافي به اندازه‌اي كه منجر به درمان مريض شود، نمي‌دادند.
خاجي تصريح كرد: اسراي ايراني را براي مداواي دندان بسيار كم از اردوگاه خارج مي‌كردند، چرا كه در اردوگاه‌ها ابزار دندان پزشكي وجود نداشت، در بعضي از اردوگاه در سال‌هاي اول اسارت حتي مسواك و خمير دندان وجود نداشته است و تنها مداواي يعثي‌ها براي مداواي دندان درد اسرا، كشيدن دندان آنها بود.
*بيماري‌هاي قلبي و عروقي گريبانگير آزادگان در دوران كهولت سن آزاده خاجي در خصوص بيماري‌هاي دوران كهولت آزادگان گفت: اسرا بعد از پايان دوره اسارت و زماني‌كه به جامعه باز مي‌گردند مانند مردم عادي زندگي مي‌كنند اما در زمان كهولت سن، به دليل ناهنجاري‌ها و مشكلات دوران اسارت دچار بيماري‌هاي قلبي و عروقي مي‌شوند.
وي ادامه داد: استرس فراوان، شرايط بد زندگي و تغذيه نامناسب در زمان اسارت از جمله مسائلي هستند كه باعث ايجاد عوارض قلبي و عروقي شده و مبتلا شدن به حمله قلبي را افزايش مي‌دهد.
خاجي با ابراز تأسف از عدم ايجاد سيستم پايش سلامت در بين آزادگان گفت: متوليان امر بعد از گذشت بيست سال از پايان اسارت آزادگان قديمي در جهت چكاپ و پايش سلامتي آزادگان قدمي برنداشته‌اند و جا دارد در اين راستا گامي جدي برداشته شود.
*پايش سلامت نياز جدي آزادگان است وي افزود: مفاصل اسرا به دليل عدم وجود اطاق‌هاي نورگير در اسارت، قلب آنها به دليل استرس و اضطراب، دستگاه گوارش آنها به دليل نوع غذاي نامطلوب دوران اسارت به شدت در معرض آسيب قرار دارد؛ همچنين سيلي زدن يكي از عادت‌هاي زشت بعثي‌ها بود كه به اين خاطر پرده گوش بسياري از اسراي ايراني دچار آسيب شده است، از اين رو نياز واقعي به وجود سيستم پايش سلامت آزادگان احساس مي‌شود.
اين پژوهشگر در پايان با اشاره به گزارشي كه از صليب سرخ جهاني در خصوص اسراي ايراني منتشر شده است، اظهار داشت: گزارش رسمي از تعداد شهداي ايراني در اردوگاه‌هاي عراق وجود دارد كه البته ما معتقديم آمار واقعي ازاين تعداد بيشتر است، آمار رسمي كه توسط صليب سرخ جهاني و مسئولين بهداري‌هاي عراق منتشر شده است، تعداد 574 شهيد است.
*مشخص نبودن وضعيت 47 اسير نقطه ضعف بزرگ صليب سرخ وي ادامه داد: از اين تعداد 10 نفر به دليل اينكه اطلاعات كاملي از آنها در دست نبوده از مطالعه حذف شده‌اند؛ اما از 564 نفر باقي مانده كه در طي اين ده سال به شهادت رسيدند، تعداد 23 نفر نيروي ارتش، 57 نفر سپاه، 194 نفر نيروهاي بسيجي و نيروهاي جهادي و 35 نفر هم غيرنظامي بوده‌اند و 47 نفر از آنها هم وضعيت مشخصي نداشتند و اين نقطه ضعف بزرگي براي بعثي‌ها و صليب سرخ است.
به گفته خاجي، 15،6 درصد بر اثر بيماري‌هاي عفوني و 15،4 بر اثر آسيب‌ها به شهادت رسيدند، درصد كمي از علت مرگ را نيز نارسايي كليه و قلب، كهولت سن، سرطان و خستگي شديد به خود اختصاص داده است.
