اين شايد در ابتدا نکته اي معمولي و فاقد اهميت به نظر برسد. اما تصور ميکنم نشانه يک تغيير نگرش به محيط زيست و حيات وحش در ايران است. نحوه انعکاس خبر زخمي شدن پلنگ در مجن را مي گويم.
اين خبر را چندين خبرگزاري منتشر کرده اند. اينکه پلنگي با ورود به روستاي مجن در حوالي شاهرود هم دو نفر از رو ستاييان را زخمي کرده و هم خودش زخمي شده است و هم اکنون هم به تهران منتقل شده است براي مداوا.
اينکه پلنگ با وجود زخمي شدن روستاييان کشته نشده، البته جاي شکر دارد. و اين هم که به تهران منتقل شده براي مداوا هم جاي تقدير. اما نکته مثبت اصلي اين است که هيچ جا از اين موجود راه گم کرده به عنوان "وحشي" نام برده نشده! قبلا در خبرهاي اينچنيني هميشه روزنامه نگاران اينگونه تيتر مي زدند که "ورود پلنگ وحشي به روستا". هميشه هم بايد کسي به روزنامه نگاران ارجمند توضيح ميداد که ما در طبيعت پلنگ اهلي نداريم و وحشي بودن ذات و سرشت پلنگ است.
در اتصاف صفت وحشي به پلنگ انگار قصدي ناخواسته وجود داشت که قتل متعاقب آن را توجيه کند. به هر حال حيواني وحشي و درنده به زيستگاه انسانها نزديک شده و چه چاره اي جز کشتن آن؟ اما اين بار همه انگار پذيرفته بودند که پلنگ را وحشي ننامند. پلنگ، پلنگ است و اگر ناچار به نزديک شدن به زيستگاههاي انساني نباشد هيچ خطري براي انسان ندارد. اينکه هيچکس پلنگ مجن را وحشي نناميده، شايد طليعه وضعيتي تازه باشد: مردم و خبرنگاران دارند رابطه اي نزديکتر و منطقيتر با حيات وحش پيدا مي کنند. البته، شايد، فقط شايد!
منبع: ایرن
