شامگاه
جمعه، حمله گروهی از اراذل و اوباش به پارک طالقانی تهران، بار دیگر زنگ خطر درباره امنیت
در این تفرجگاه را به صدا درآورد. نزدیک بیست به راحتی به شهروندان حمله کرده و پس از آسیب
رساندن به چند دستگاه خودرو از آنجا متواری شدند.
به
گزارش «تابناک»، این نخستین و احتمالا آخرین باری نیست که در تهران پایتخت، چنین
حادثه‌ای روی می‌دهد؛ برای نمونه، در مرداد ماه سال گذشته، اسی شلنگ و دوستان، نیمه شب به خیابان دیالمه تهران رفتند و تصاویر زیر را به بار آوردند.
اوضاع
کمی شبیه افغانستان است. آنجا برف‌ها که آب می‌شود و هوا بهتر، طالبان از مخفیگاه‌های
خود بیرون می‌آیند و حملات خود را از سر می‌گیرند. این جا، هوا که خوب بشود و مردم
به پارک بروند، سر و کله اراذل و اوباش پیدا می‌شود.
چند
وقت پیش، فرمانده نیرویی از این که مأموریت‌های غیرضروری بر گرده نیروی انتظامی
تحمیل می‌شود و اجازه پرداختن به کارهای اصلی را به این نیرو نمی‌دهد، گله کرده
بود. اما آقای سردار! گلایه شما درست هم که باشد، که البته هست، یک امر مهم را نمی‌شود
انکار کرد؛ بی‌خیالی برخی از همکاران شما
این
بی‌خیالی خود را در حادثه قتل یک دانشجو در روی پل مدیریت نشان داد. در حادثه
اخیر در پارک طالقانی نیز متأسفانه هیچ پلیسی با وجود ایستگاه سیار پلیس در پارک وارد
عمل نشد و برخی از شهروندان که به رفتار اراذل اعتراض کردند، مورد حمله قرار
گرفتند.
در این باره باید گفت، این
وظیفه نیروی انتظامی است که به هر چیزی که ناامنی پدید آ‌ورد، واکنش فوری نشان
دهد. تلخ این که در شهرهای ما، اراذل و اوباش به مرحله شهرت می‌رسند؛ یعنی آقا
یا خانم شرور این قدر شرارت می‌کنند که همه به شرارت آنها آگاه می‌شوند، ولی کسی و
از جمله نیروی انتظامی در جلوی آنان نمی‌ایستد. مردم از دستگیری شرور معروف محله
خوشحال می‌شوند، ولی از خود نمی‌پرسند، چرا این قدر دیر شده که شرور محترم (!) به
مرحله شهرت رسیده است.
