مراسم افتتاحیه المپیک لندن از زوایای گوناگون قابل بررسی است. بسیاری از کسانی که این مراسم را دیدند، آن را با المپیک گذشته در پکن قابل قیاس نمی‌دانند. گویا، چینی‌ها کاری کردند که حالا حالاها هیچ کشوری قادر به تکرارش نباشد.
به گزارش «تابناک»، مراسم افتتاحیه المپیک لندن، فرصتی شد تا بار دیگر کشورهای گوناگون، جدای از توانایی فنی ورزشکاران خود، در رژه کاروان اعزامی خودنمایی کنند.
در این میان، باز هم رژه ایرانی‌ها چنگی به دل نزد. متأسفانه، افرادی که سالهاست در این زمینه مسئولیت دارند، همچنان ضعیف کار می‌کنند و گویا قرار نیست فکر تازه‌ای در این باره شود! جالب اینکه رئیس کمیته ملی المپیک ایران در این رژه حضور پررنگی داشت و شگفتی همگان را بر انگیخت؟
در لابلای خبر‌ها داشتیم که یک زن فرصت‌طلب در میان صف ورزشکاران هندی نفوذ کرد و اتفاقی عجیب رقم خورد. نکته جالب اینکه این ماجرا خیلی زود لو رفت و با دستگیری خاطی پرونده‌ای به جریان افتاد.
نکته جالب در این حادثه، شناسایی سریع خاطی است. به عبارتی، هندی‌ها با دیدن این زن در میان ورزشکاران خودی، خیلی زود در مقام مقابله برآمدند و... .
اما با دیدن صف رژه روندگان کاروان ایران، پرسش‌های بسیاری مطرح شد: ـ چرا رئیس کمیته ملی المپیک ایران در این رژه حضور داشت؟ - دبیرکل کمیته ملی المپیک چه زمانی علاقه‌اش نسبت به حضور در این رژه کم خواهد شد؟ - نفراتی که در این رژه بودند، بر پایه چه اصلی جواز گرفتند؟ - رؤسای فدراسیون شمشیر بازی، پینگ پنگ، پزشکی ورزشی و... آن وسط چه می‌کردند؟ - چرا اثری از ورزشکاران مطرح ایران در این مراسم نبود؟ - ترتیب چیدمان حاضران در رژه را چه کسی داده بود؟ - چرا باید مسئولان جلوی صف باشند و ورزشکاران در ته صف؟ - مگر چند ثانیه پخش این مراسم از رژه چه ارزشی دارد که ما حق و ناحق را فراموش کنیم؟ - ده‌ها سال بعد با دیدن عکس این رژه به سؤال کننده‌ها درباره اینکه این افراد چه ورزشکارانی هستند، باید چه پاسخی داد؟ پرسش‌هایی از این دست بسیار هستند که آن را بر عهده ذهن جستجو گر شما عزیزان مخاطب قرار می‌دهیم.
در این میان، نکته دل آزار دیگر اینکه متأسفانه گرفتن سهمیه در المپیک مسیری بد به خود گرفته است. این کسب سهمیه، هرچند در نوع خود افتخارآفرین و شادی بخش است، رفته رفته به محلی برای «پز» دادن یک عده و سفر رفتن عده‌ای دیگر بدل شده است.
رئیس فدراسیونی برای حضور در المپیک ده‌ها سفر کسب سهمیه برای ورزشکارش فراهم می‌کند. آن ورزشکار در نخستین بازی شکست می‌خورد و حذف می‌شود. جالب اینکه برای گرفتن این سهمیه و آن یک بازی و یک شکست ورزش ما کلی باید تاوان بدهد. منت بر سرش بگذارند و... .
متأسفانه امروز المپیک برای یک عده تمام شد. آن‌ها برای حضور خود و نه افتخار آفرینی تلاش کردند و اکنون به خواسته خود رسیده‌اند و به باقی ماجرا هم کاری ندارند. آن‌ها باور ندارند که کار ورزش و ورزشکار تازه آغاز شده و رقابت و افتخار آفرینی لحظه‌ای تعلل را برنمی‌تابد.
این عده باور ندارند که قهرمانی و شاد کردن دل مردم، مزه‌ای به مراتب شیرین‌تر از چند دقیقه رژه دارد. هنوز خاطره تلخ شکست‌ها در پکن در ذهن علاقه‌مندان است و ما سخت امیدواریم در لندن دچار این اتفاق نشویم. تا به اینجا تنها یک مقام ششمی در تیراندازی کمی پذیرفته بوده است.
تا پایان روز سوم از نوع اعزام‌ها گرفته تا مراسم رژه، نشان داد که ورزش ایران با این نوع از برنامه‌ریزی و به ویژه خرجی‌ها اندر خم یک کوچه است. ما هم مثل شما مخاطبان عزیز با امید به روزهای بهتر در این روزهای روحانی برای موفقیت ورزشکاران پرتلاشمان دعا می‌کنیم و تنها از سر وظیفه از مهمانان ناخوانده ورزش می‌پرسیم: رژه المپیک خوش گذشت؟
بابا این علی آبادی رو بفرستید با .. 
مگر مدیزیتی هست که ضعیف باشد؟ 
