درخواست اخیر ترکیه از «ناتو» برای استقرار موشکهای «پاتریوت» در مرز این کشور با سوریه و موافقت ناتو با این درخواست، بعد جدیدی را به تنشهای منطقهای مرتبط با بحران سوریه افزوده است. در این میان، واکنش روسیه به این ماجرا نشان میدهد که انتظار وقوع دور جدیدی از تنشها میان مسکو و آنکارا به هیچ وجه دور از ذهن نیست.
به گزارش «تابناک»، درخواست ترکیه برای استقرار موشکهای «پاتریوت» ناتو در مرز این کشور با سوریه، بار دیگر روابط آنکارا با مسکو را پیچیده کرده است. با این حال، گویا با وجود مخالفت صریح روسیه، ترکیه قصدی برای بازگشت از تصمیم خود ندارد.
بنا بر این گزارش، روزنامه «ملیت» ترکیه با انتشار مطلبی در این زمینه مینویسد، از آنجا که واکنش روسیه برای مقامات ترکیه پیشبینی میشد، آنها وارد جنگ لفظی با مسکو نشده و تنها به تأکید بر اینکه هدف آنها از استقرار موشکها صرفاً دفاعی است، بسنده کردهاند.
به نوشته این روزنامه، مقامات آنکارا بر این باورند که واکنش روسیه به استقرار موشکهای پاتریوت، مشابه واکنش پیشین این کشور به رادار سامانه موشکی ناتو در «کوره جیک» است؛ اما در شرایطی که قرار است ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در ماه دسامبر به ترکیه سفر کند، هیچ یک از دولتمردان ترکیه، خواستار ایجاد تنش در روابط با مسکو نیست.
این گزارش در ادامه آورده است، آنکارا که به شدت مایل به بالا بردن روابط اقتصادی و راهبردی خود با روسیه است، هنوز اعتقاد دارد، میتوان روسیه را به پذیرش یک فرایند گذار به منظور کنار رفتن بشار اسد در سوریه متقاعد کرد.
رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه میخواهد موضوع یک «تغییر مدیریت شده در سوریه بدون اسد» را با پوتین مطرح نماید؛ بنابراین، مقامات ترکیه صرفاً بر قابلیت دفاعی موشکهای ناتو تأکید کرده و اظهار میدارند، این موشکها میتواند در برابر حملات احتمالی از سوی سوریه، از آنها پاسداری کند. از سوی دیگر، مخالفتهای شدید روسیه، آنها را به این فکر انداخته که به جای موشکهای ناتو، خود به ساخت و استقرار یک سامانه دفاع موشکی در کشورشان اقدام کنند.
با این حال، آن گونه که مشخص است، موضوع موشکهای «پاتریوت» زمینه جدیدی را برای تقابل روسیه و ترکیه در منطقه فراهم کرده است. در آخرین مورد پیش از این، فرود اجباری یک هواپیمای روسی در آنکارا و بازرسی آن، آنچنان خشم مقامات مسکو را برانگیخت که ولادیمیر پوتین، سفر خود به ترکیه را به سبب آن به تأخیر انداخت.
اما آنچه این بار میتواند حتی به ماجرا ابعاد تقابلی بیشتری ببخشد این است که مخالفت روسیه با استقرار موشکهای ناتو، صرفاً به سبب حمایت این کشور از سوریه نیست، بلکه مسکو از دیرباز گسترش ناتو به سمت شرق را به منزله تهدیدی جدی علیه امنیت خود دانسته و به شدت با هر نشانهای از این امر مخالفت کرده است.
در حقیقت، روسها اوضاع کنونی را نه صرفاً در قالب تقابل ترکیه با سوریه، بلکه در چهارچوب گستردهتر تقابل غرب با خود نگریسته و ارزیابی میکنند؛ بنابراین، مشخص نیست ترکیه تا چه اندازه توانسته آن گونه که مایل است، روسیه را به بیخطر بودن این سامانه موشکی متقاعد کند.