در روزی که راست سنتی با حضور پنج کاندیدا، رسما حضور ائتلاف پنجگانه خود را با نام ائتلاف اکثریت اصولگرایان (بخوانید ائتلاف همه نیروهای راست سنتی) اعلام کرد، محمد رضا باهنر که از طرف این ائتلاف در روزهای گذشته، کنفرانس مطبوعاتی برگزار کرد، توانست تیتر یک رسانه‌های انگلیسی و حتی غیر انگلیسی را از آن خود کند.
ماجرا از این قرار بود؛ در کنفرانس مطبوعاتی باهنر، هنگامی که از وی پرسیده شد، چه تدبیری دارید که در صدرات شما به سفارتخانه‌ها حمله نشود، وی پاسخ داد: ما هر رفتار غیر قانونی را محکوم می‌کنیم. سفارتخانه‌های هر کشور در پناه نظام جمهوری اسلامی هستند و هیچ کس حق جسارت و حمله به آن را ندارد، مگر آن که جرم یا جنایتی مرتکب شده باشد که آن هم باید بنا بر قوانین موضوعه خودمان و قوانین جهانی با آن‌ها برخورد شود. در غیر این صورت، ما به حقوق مالکیتی کشورهای دیگر در کشورمان احترام می‌گذاریم و این وظیفه حاکمیت است که امنیت آن‌ها را تأمین کند.
خلاصه آن که همین عبارات کافی بود که رسانه‌های انگلیسی از این گفتار، تیتر محکومیت حمله به سفارت انگلیس توسط نایب رئیس مجلس را بیرون آورند. نخستین رسانه در این میان، «بی.بی.سی» انگیسی بود و سپس، به دنبال آن، دیگر رسانه‌های انگلیسی و بین‌المللی نیز بدان پرداختند. میزان پوشش رسانه‌ای این مسأله در حدی بود که خواننده در نگاه نخست، احساس می‌کرد یکی از اعضای تیم مذاکره کننده در مذاکرات حمله به سفارت انگلیس را محکوم کرده است!
اما صرف‌نظر از این مسأله، باهنر در آن کنفراس مطبوعاتی در قامت یک کاندیدای مشخص، به پرسش‌های خبرنگاران پاسخ داد و البته پاسخگویی وی به این پرسش‌ها، این ایده را به ذهن می‌رساند که گویی وی گزینه نهایی راست سنتی است.
چندی پیش هم رئیس ستاد تبلیغات باهنر گفته بود که ائتلاف آنان، یک گزینه را معرفی خواهند کرد؛ خبری که با واکنش منوچهر متکی روبه‌رو شد و رئیس ستاد وی در پاسخ گفت هیچ گاه در ائتلاف چنین تصمیمی گرفته نشده است. شاید آن یک نفر باهنر بوده که متکی را به واکنش وا داشته است، حال آن که نفر پنجم این ائتلاف، تازه اعلام کاندیداتوری کرد.
حجت‌الاسلام والمسلمین ابوترابی با شعار
«پاک باش و خدمتگزار» رسما به چهار نفر قبلی اضافه شد.
اما در ائتلاف ۱+۲، متشکل از حداد، ولایتی و قالیباف، به تدریج خبرهای جالب انتخاباتی به گوش می‌رسد و از جمله آنان اینکه علی اکبر ولایتی برای نخستین بار از هنگام تشکیل این ائتلاف، به واژه دولت من اشاره کرد و رویکرد اقتصادی دولتش را پیروی از تصمیمات کلان مجمع تشخیص مصلح دانست.
وی در این باره به خبرنگاران گفت:
«سیاست‌های کلی اقتصادی توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام تعریف و ارائه شده و همان اولویت‌ها نیز در دولت بنده و در صورت رأی آوردنم دنبال می‌شود». او البته به نکته مهم دیگری هم اشاره کرد و گفت: هر یک از اعضای ائتلاف سه‌گانه در حد توان خود برای انتخابات ریاست جمهوری هزینه خواهند کرد و وی نیز تنها به سفرهای استانی خواهد رفت. پس با وجود این، هزینه‌های مالی این ائتلاف را دو عضو دیگر بر عهده خواهند گرفت؛ البته آنان نیز متناسب با وسعشان!
اما میر‌کاظمی از شورای مرکزی جبهه پایداری نیز درباره ائتلاف ۱+۲، سخنانی گفته که جای تأمل دارد و آن اینکه اگر یک نفر از این سه نفر معرفی شود، آیا طرفداران آن دو نفر، لزوما به نفر برگزیده رأی خواهند داد؟
وی در این باره ضمن طرح سؤال، این ائتلاف را نیز توصیه‌ای کرده و گفته است:
«وحدت اصولگرایان امر مطلوبی است اما اینکه آیا کسانی که به یک یا دو نفر از این آقایان رأی می‌دهند، همین رأی را به نفر سوم هم منتقل می‌کنند یا نه، جای بحث دارد؛ بنابراین هر چقدر این سه نفر بتوانند برنامه‌ها و تیم‌های مشترکی به مردم معرفی کنند، بهتر است».در این باره باید گفت، هرچند ائتلاف سه گانه و جبهه پایداری هیچ کدام تا کنون کاندیدای خود را مشخص نکرده‌اند، نقطه مشترک جهت گیری‌های نسبی رسانه‌های نزدیک به این دو طیف، در حال حاضر عمدتا بیشتر درباره تأکید آنان بر عدم صلاحیت اصلاح طلبان برای راهیابی به انتخابات است. البته منظور از اصلاح طلبان افراد شاخصی چون سید محمد خاتمی است، نه وزرا یا نمایندگان سابقی که کاندیدا شدند.
در این میان، اصولگرایی همچون علی مطهری ضمن تمایل نداشتن برای حضور خاتمی و سید حسن خمینی، همچنان بر حضور هاشمی رفسنجانی تأکید دارد. وی در مورد سید حسن خمینی گفته که بهتر است فعلا وی به کارهای علمی بپردازد و وارد حوزه اجرا نشود.
اما جدا از بحث انتخابات، زمین لرزه‌ای که در وزارت بهداشت رخ داده، هم باورنکردنی است. وزیر جدید در این مدت کوتاه، یازده نفر از مسئولان این وزارتخانه را برکنار کرده تا شاید کسی در وزارتخانه نمانده باشد که نام مرضیه وحید دستجردی را شنیده باشد. این اتفاقات البته در سال‌های اخیر، بی‌سابقه نیست، ولی چون کارکرد وزارت بهداشت، مستقیم با سلامت مردم در ارتباط است، احساس نگرانی از این زمین لرزه مدیریتی چندان هم بی‌جا نیست؛ خدا به خیر کند!
