تنها دوازده روز تا آغاز جشنواره بین المللی فیلم فجر باقی است و در این فاصله هنوز برخی از جزئیات این رویداد برای افکارعمومی مشخص نیست. مهم ترین جزئیات، پیرامون کاخ جشنواره است که در ادوار پیشین پرحاشیه بود و حالا انتظار می‌رود برخی از حواشی ادوار پیشینش در این دوره تکرار نشود.
به گزارش «تابناک»، چراغ جشنواره سی و دوم تئاتر فجر خاموش نشده، زنگ آغاز جشنواره سی و دوم فیلم فجر به صدا در خواهد آمد تا مهم ترین رویداد فرهنگی کشور با نمایش 52 فیلم بلند داستانی و 22 مستند، محلی باشد برای برآوردی نسبت به آنچه در چندسال اخیر توسط سینماگران ساخته شده و حال وقت نمایش عمومی اش فرارسیده و به نوعی کارنامه اعمال سینمای ایران است که دورنمای مشخصی برای سینمای کشورمان، علی الخصوص از منظر اقتصادی، ارائه خواهد داد.
هرچند به زعم برخی از کارشناسان، آنچه در سی و دومین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر رخ می‌دهد، نه برگزاری جشنواره بلکه اکران سراسری فیلم در تمامی استان‌ها است و سرنوشت فیلم‌ها در همین رویداد مشخص میشود اما به هر حال این رویداد با چنین مختصاتی در آستانه برگزاری است و درباره جزئیاتش -به واسطه عدم امکان هرگونه تغییرات- هرگونه نقد بی حاصل بوده و می‌توان نقدها و نظرهای اصلاحی را برای دوره سی و سوم نگه داشت. بدیهی ترین مسئله در این زمینه ارتقاء کیفیت خدمات جانبی است که به مدعوین داده میشود و در دوره پیشین با آن صف‌های طولانی، کف انتظارات را نیز برآورده نساخته بود!
آنچه اکنون قابل توجه است، نوع برگزاری مراسم در کاخ جشنواره فیلم فجر به عنوان ویترین این رویداد است. غیرقابل انکار است که در ادوار پیشین، کاخ جشنواره نتوانسته کف توقعات را نیز برآورده سازد و متاسفانه محلی برای حضور چهره‌هایی شده که علاقمند به دیدار نزدیک با سینماگران بوده‌اند و سینماگران حاضر در این کاخ نیز از میان مراجعانشان به تعداد قابل توجهی از این چهره ها برمی‌خوردند و به همین دلیل برخی از ایشان ترجیح می‌دادند به صورت محدود در برج میلاد که همواره قرار بوده محل حضور گروه محدودی از مسئولان مرتبط، سینماگران شاخص و خبرنگاران باشد، مراجعه کنند.
البته حضور حجم بالای جمعیت غیرمرتبط که خبرنگاران و سینماگران را در سالن سینمای اختصاص یافته به ایشان سرپا نگه می‌داشت، تنها اتفاق محل تامل در ادوار پیشین نبوده و کیفیت حضور اشخاص غیرمتفرقه نیز محل تامل است. گروهی از اشخاصی که در نشست‌های خبری دید عکاسان و خبرنگاران را کور می‌کردند، مجهز به موبایل یا دوربین هندی کم بودند که حتی اگر از رسانه‌ای بوده باشند، مشخصاً از رسانه‌های تخصصی و حرفه ای نبوده اند و از این منظر تصور میشود، این حضور را می‌بایست به واسطه محدودیت سالن کنفرانس جشنواره در نظر گرفت.
همچنین گروهی از حاضران در بخش‌های مختلف کاخ جشنواره، علی الخصوص در سالن اصلی که در اکران‌های مهم و پرجمعیت، حضورشان چشمگیر بود، با فرزندانشان که تعدادی از ایشان را اطفال تشکیل می‌دهند راهی کاخ جشنواره می‌شوند و عملاً صندلی های خبرنگاران به اطفال مسئولان و خواص تعلق می گیرد؛ اتفاقی که در دوره پیشین و به خصوص در اکران «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» با جیغ اطفال نیز همراه شد و انتظار می‌رود در این دوره تکرار نشود و حتی مقام عالی هر وزارت نیز به همراه کودکش به کاخ جشنواره راه داده نشده تا شان این رویداد که زیر ذره بین صدها دوربین است، حفظ شود.
در همین راستا با توجه به آنکه تک تک صندلی های سالن اصلی برج میلاد شماره گذاری شده است، پیشنهاد میشود، به هر خبرنگار و سینماگر مدعو، یک صندلی ثابت تعلق گیرد و برای دیگر میهمانان چرخشی نیز بخشی از سالن درنظر گرفته شود، تا نیاز به جا گرفتن در سالن سینما نباشد و امکان پوشش حرفه‌ای و کامل کنفرانس های خبری که عملاً میان دو اکران برگزار میشود، فراهم باشد. این امر نه تنها نظم این دوره از جشنواره را متفاوت خواهد ساخت، بلکه کشمکش‌ها بر سر صندلی‌ها که حتی به تحصن یکی از اهالی رسانه مقابل پرده سینما در دوره پیشین منجر شد را نیز غیرقابل تکرار خواهد ساخت.
اما مهم ترین مسئله که حتی غیرقابل تحمل تر از جیغ اطفال در کاخ جشنواره است، پرده برج میلاد و سیستم پخش و سیستم صوتی است. در دوره پیشین جشنواره چندین کارگردان نسبت به روشن یا تیره بودن فیلم شان در سیستم پخش سالن میلاد اعتراض کردند و صدا نیز مشخصاً به صورت همسان پخش نمی‌شد، به صورتی که اطراف سالن آمبیانس بلندتر بود و در میانه سالن آمبیانس آهسته تر می‌شد. حتی اگر از کیفیت و صدا تصویر بتوان گذشت، این مسئله قطعاً نیاز به رفع دارد و آن هم پرده سالن نمایش برج میلاد است.
پرده سینماهای دارای عرض زیاد دارای زاویه قوسی مشخص است تا حاضران در بخش‌های مختلف سالن بتوانند به تماشای فیلم بنشینند و دید کاملی داشته باشند اما با توجه به آنکه سالن اصلی برج میلاد، سالن کنفرانس است و نه سالن استاندارد کنسرت یا سینما، پرده نصب شده برای آن نیز صاف بوده و فاقد حداقل استاندارد است و به همین دلیل تماشاگرانی که در بخشی از صندلی های دوسوی سالن می نشینند دید ناقصی نسبت به پرده دارند و به همین دلیل انتظار می‌رود حداقل پرده استاندارد و دارای قوس برای سالن اصلی برج میلاد نصب شود و عده‌ای تنها نیمی از پرده را تماشا نکنند.
در نوع برگزاری نشست‌های پس از پایان فیلم نیز انتظار می‌رود برخلاف دوره پیشین، فضای چالشی برای فیلم‌ها ایجاد شود و به پرسش و پاسخ مکتوب اکتفاء نشود و فرصت‌های اینچنینی که در ادوار پیشین از خود اکران فیلم‌ها جذاب تر می‌شد، به سادگی و برای آرام برگزار شدن این دوره از جشنواره از دست نرود. کاخ جشنواره فیلم فجر و هرآنچه در آن رخ خواهد نماد شکوه این رویداد است و از این حیث انتظار بالایی نیست پس از بیش از گذشت سه دهه از عمر آن، شاهد برگزاری منظم و دقیق آن باشیم.
میگه حقیقت رو باید از کودک شنید .شاید با دیدن این فیلمهای ... به تنگ اومدن! با زبان بی زبانی جیغ و داد می کنند! 
مطلب رو خوندی؟! درباره برج میلاده، نه سینما فرهنگ!