گویی کسی نیست به مسئولان بگوید حالا که پس از مدت‌ها تصمیم گرفته‌اید آلودگی شدید و کشنده هوا را دیده و آن را دستمایه تعطیلی موضعی قرار دهید، چه ضرورتی دارد از آمار و ارقام سخن گفته و استخوان لای زخم مردم گذاشته و بر رنج و سختی ایشان بیفزایید؟!
به گزارش «تابناک»، در میان شهرهای آلوده کشور، دیدن نام «اراک» به خودی خود عجیب است، زیرا نه خودروهای پر‌شمار مانند تهران دارد، نه جمعیت و گستردگی صنایع پیرامون آن به اندازه کلان‌شهرهای آلوده مانند تبریز، اصفهان و مشهد است و نه حتی مثل اهواز، آماج آلاینده‌های وارداتی مانند گرد و غبار قرار می‌گیرد؛ اما عجیب‌تر اینکه بشنویم به فاصله حدود سی کیلومتری این شهر صنعتی، شهری قرار دارد که به لحاظ آلودگی هوا حتی از اراک هم پیش است.
البته هر چه این اواخر نام شازند را با پالایشگاهی شنیده باشیم که بنزین یورو چهار تولید میکند و قرار است به کمک آن آسمان شهرهایی مانند تهران تا حدودی پاک شود، از آلودگی هوای این شهر کمتر شنیده‌ایم و کمتر می‌دانیم که در گوشه‌ای دیگر از این شهر برای تولید برق اینقدر مازوت سوزانده میشود که نفس مردمان این دیار به سختی بالا می‌آید.
شاید برای ما باور پذیر نباشد اما دیدن این تصویر هولناک برای مردم شازند کاری روزمره شده است! این موضوع موجب شده که اهالی اراک و شازند، همواره از آلودگی هوا گلایه داشته و در قیاس با تصمیماتی که گاه در دیگر شهرهای آلوده مانند تهران گرفته میشود، خود را محروم از حقوق اولیه بدانند، زیرا بسیاری هوای آلوده و مسموم شهرشان در بسیاری از روزهای سال، هرگز دیده نشده و به قدر هشدار به گروه‌های حساسی مانند بیماران قلبی و کودکان و خردسالان نیز با واکنش مسئولان مواجه نمی‌شود، چه برسد به تصمیماتی مانند تعطیل کردن شهر در مواقع بحرانی برای کوتاه مدت و یا جست‌وجوی راهکاری برای کاستن و رفع آلایندگی نیروگاه‌ها و صنایع پیرامون شهر در بلند‌مدت.
البته این رها کردن مردم با هوای آلوده همیشگی هم نیست، بلکه هر از چند ماه یک بار، کمیته اضطرار در مواقع آلودگی هوا تشکیل جلسه داده و تصمیماتی مانند تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها را برای یک روز گرفته و اعلام میکند، بدون آنکه تصمیمی برای آلاینده‌های هوای منطقه گرفته و یا تعطیلی عمومی اعلام شود؛ حال آنکه آمار و اراقام ارائه شده، حاکی از مرگبار بودن میزان آلودگی هواست.
بدین ترتیب پس از آنکه یک بار چهارم دی‌ماه مدارس و دانشگاه‌های شهر اراک به دلیل آلودگی شدید هوا (ذرات معلق کمتر از ده میکرون ۱۶۶ واحد و دی اکسید گوگرد ۱۷۹ واحد) تعطیل شد، امروز برای دومین بار در زمستان امسال، شدت آلودگی هوا موجب شد که مسئولان تصمیم به تعطیلی مدارس ابتدایی و راهنمایی (و نه حتی دبیرستانی‌ها) در شهرهای اراک و شازند بگیرند.
تا اینجای کار شاید همه چیز به روال تلقی شده و چه بسا مسئولان به دلیل شهامت تصمیمات درست، سزاوار تقدیر به نظر برسند؛ اما اگر بدانیم به گفته مدیرکل حفاظت محیط زیست استان مرکزی، میزان غلظت آلاینده سمی «دی اکسید گوگرد» در هوای دیروز اراک ۱۴۰ واحد بوده و از حد استاندارد (۳۷ واحد)، چهار برابر بیشتر به ثبت رسیده، درخواهیم یافت که ماجرا آنگونه که می‌پنداشتیم نیست.
به عبارت بهتر، مگر میشود هوای عصر روز گذشته چهار برابر حد استاندارد باشد و توقع داشته باشیم بی‌هیچ اقدامی، به حد استاندارد برگردد؟ مگر میشود غلظت گازی سمی و کشنده تا این اندازه بالا برود و بعد همه فعالیت‌های انسانی در محیط آزاد را به تعطیلی در‌نیاورده و مدعی خدمت به مردم یا در نظر گرفتن سلامت عمومی جامعه شویم؟ مگر میشود تا رسیدن آلودگی به این نقطه بحرانی، هیچ واکنشی نشان نداده و حتی از اطلاع‌رسانی به مردم و گروه‌های حساسی مانند بیماران قلبی و تنفسی، زنان باردار، مادران شیرده و نوزادان و... دریغ بورزیم؟
اگر به این ابهامات و پرسش‌های بی پاسخ، چرایی سکوت مسئولان استانی، به ویژه نمایندگان وزارت بهداشت و سازمان محیط زیست را بیفزاییم، مجموعه‌ای از بی مسئولیتی و خطاکاری به دست خواهد آمد که جا دارد کنکاش و رسیدگی شود.
کافی است همه چیز را با این پرسش آغاز کنیم: چرا میزان ذرات آلاینده هوا را پایش کرده و آمار و ارقام تهیه می‌کنید؟!
برای دریافت و دیدن آخرین اخبار تابناک، از هر نقطه ای در اینترنت Toolbar اختصاصی تابناک را از لینک زیر دریافت و بر روی مرورگر خود نصب کنید:لینک دریافت Toolbar تابناک 
حیف اون آسمون آبی 
به خدا اون آسمون آبی هم دیگه خبری ازش نیست. در این عکس آسمون آبی پشت به باده و جلوی باد که خود اراکه آسمون تیره و تاره. 
